De laatste Poort.
Ik kan niet zeggen hoe ik ernaar uit kijk. Absoluut niet naar het feit dat het de laatste is, helaas. Het is wel de eerste keer in serieus lang dat ik nog zo naar een larpevenement heb uitgekeken, moet ik toegeven.
Het zal ook een ‘specialleke’ worden, met een staatsiebanket in een heus kasteel. Harnas is niet toegelaten binnen de muren, en voor het feest moeten we een speciale outfit voorzien. Ik ben in de tweedehandswinkel een lang zwartfluwelen kleed tegengekomen, en dat heb ik nu gisteren zitten pimpen met lange voile mouwen en een paarse vilten vos op mijn boezem. Reken daar nog wat paarse parafernalia bij, en het zal wel in orde zijn, denk ik.
Man, ik kijk ernaar uit. Ik sta nu al te popelen. En tegelijkertijd wil ik niet dat het gedaan is. Poort is de enige live waar ik eigenlijk ooit op gespeeld heb. 24 weekends met Gork, vijf of zes met Eleonora. Ik ga iedereen zo hard missen, denk ik.
Soit, we zien wel.