Er zijn zo van die dagen waarbij het ene op het andere volgt, maar dat alles gladjes verloopt, en dat je met een zelfvoldaan gevoel in bed kruipt. Wel, vandaag was er zo eentje 🙂
Ik wandelde te voet met de kinderen naar school, en nam meteen mijn fototoestel mee: de Sint kwam namelijk langs!
Daarna ging ik rustig wat verder verbeteren, en reed ik tegen twaalven de stad in. Ik had namelijk volgens traditie afgesproken met Gwen om samen te lunchen. Dat werd een Aziatisch restaurantje in de Limburgstraat, een noodle bar. Ik moet zeggen: de maaltijdsoep was dik in orde, het gezelschap nog meer. En ik kreeg zowaar een verjaardagscadeautje!
We kletsten honderduit, zoals dat hoort, vooral over kinderen en werk – dat komt ervan, als je twee leraars Latijn in dezelfde klassen in verschillende scholen van dezelfde scholengroep samenzet, natuurlijk – en genoten intens. Het gesprek werd verdergezet in de Barista in de Vlaanderenstraat, bij een stevige koffie.
En eigenlijk vonden we het allebei jammer dat we alweer naar huis moesten voor de kinderen. We kijken ernaar uit dat we ongegeneerd langer kunnen blijven zitten, wanneer de kinderen groot genoeg zijn. En er minder verbeteringen liggen te wachten, dat ook.
Enfin, ik ging nog snel een nieuwe zonnebril kopen – de vorige ligt ergens in de Ardennen, jammer genoeg – en was net op tijd thuis om de kinderen nog op te vangen. We aten een vieruurtje, ik draaide er nog snel een verbetering of twee door, en we vertrokken naar Barts kantoor. Ha ja, want ook daar kwam de Sint! Er waren pannenkoeken, massa’s chocolade, en ook cadeautjes.
Enfin, al bij al een fijne dag! Al had ik misschien wel wat meer moeten verbeteren. Ach ja…