Gisteren ben ik voor het eerst sinds vorige zomer weer eens gaan skeeleren. Houterig en beverig, en met stramme spieren, vooral dat. Maar het was een zalige avond, ook al was het kwart over negen voor ik kon vertrekken.
Veel heb ik ook niet gedaan: 3,5 km. Maar het begon te schemeren, ik was moe, en ik wilde het niet riskeren om vandaag gans stijf te zijn.
Maar enfin, het is toch alweer een begin, en beter dan niks. Nu moet ik eigenlijk nog eens andere, ontspannen parcours in de buurt zien te vinden, en eigenlijk vooral eens iemand vinden die me wil leren stoppen. Want ik kan dan wel snelheid halen, ik kan gewoon niet stoppen zonder me te laten uitbollen of mezelf in een haag te gooien.
Iemand, zo toevallig?