Rare dag

Aangezien de kinderen de hele dag bij oma waren – pedagogische studiedag, weetuwel – en daar meteen ook gingen blijven slapen, had ik de namiddag gewoon vrij. Vrij als in: vrij. Heeltegans.

Ergens was ik van plan om in ’t stad te gaan, maar het heerlijke weer dwarsboomde die plannen: ik had geen zin om kletsnat thuis te komen. Goh, dacht ik toen, als ik nu eens doodgemoedereerd en totaal ongestoord een lang heet bad neem, en intussen lees, en mijn haar kleur? Sounded like a plan! Ik zag het al helemaal zitten.

En toen bleken er vandaag toch weer werkmannen in huis te zijn, in tegenstelling tot de voorbije dagen, die ook in de badkamer bezig waren, en in de gang en zo. Blah. Ik heb dan maar vanalles gedaan, en een paar keer verschrikt op mijn klok gekeken in de gedachte dat ik de kinderen vergeten was. Niet dus.

Al bij al was het zeven uur tegen dat die mannen klaar waren, en heb ik alsnog een bad gepakt en mijn haar gekleurd. Ge ziet van hier dat ik tegen acht uur niet klaar was voor het personeelsfeest van Barts bedrijf. Ik ben dan maar fashionably late tegen negen uur in de Vismijn aangekomen, met een behoorlijke honger. Maar daar was blijkbaar een misverstand rond: het was de bedoeling dat er wel degelijk eten was, dacht ik, en dat was ook zo rondgemaild, maar de afspraak met de  zaal was blijkbaar dat ze een paar hapjes gingen geven, maar zeker geen volwaardige maaltijd. Tsja… Er werd alsnog een beetje van een mouw aangepast, en rond half twaalf zijn Bart en ik doorgegaan: hij naar huis, ik naar de Culture Club.

Culture Club? Nee, van nature ben ik al lang zo hip niet meer, maar het bal van onze laatstejaars ging voor de eerste keer niet meer door in de turnzaal van de school – met de leerkrachten als helpers – maar wel degelijk in de Culture Club. En ik moet zeggen: het zat er stampvol, en de ambiance was dik in orde, zeker toen Jeroom als special guest aantrad. Niet dat ik staan dansen heb: daarvoor was het niet mijn type muziek, en ik heb wel wat plaats nodig om te dansen.

Enfin, om half drie lag ik in mijn bed, in de zalige wetenschap dat er de volgende ochtend geen kleine vragende stemmetjes te horen zouden zijn. Bliss!

 

 

Rapporten

Omdat er morgen een pedagogische studiedag voorzien is voor de juffen van de kinderen, hebben ze eigenlijk vandaag al vakantie! Het gevolg is dat ze ook vandaag dus al hun rapporten mee hebben, en die zijn ronduit schitterend.

Wolf heeft één acht, en al de rest is negen en meer. Plus hij is blijkbaar ook een aangename jongen, en dat moet dus echt niet meer zijn. We zijn echt trots.

Wolfrapport201402.1

Wolfrapport201402.2

Maar ook Kobes rapport is super: hij boekt merkelijk vooruitgang, heeft nog amper één zeven, en al de rest is acht en meer. Ook op hem zijn we dus meer dan trots.

Koberapport201402.1

Koberapport201402.2

Eigenlijk, eigenlijk he, eigenlijk heb ik toch wel slimme kinders…

Van kasten en bedden

Bart nam de kinderen mee naar school, en ik, ik wachtte op de mannen van Ikea vandaag. Zij kwamen netjes om kwart voor negen, zoals ze even tevoren telefonisch hadden gemeld, en togen meteen aan het werk. Een Mechelse poat en zijn Franssprekende Marokkaanse compagnon, in een sappig dialect. Ze werkten stevig door, maar ik zag vooral dat ik héél erg blij was dat ik ervoor had gekozen om hen beide grote kasten te laten installeren, en het niet zelf te doen. Als zij, met al hun ervaring, met twee er al drieënhalf uur mee bezig waren, hoe lang zou ik er dan niet over gedaan hebben?

IMG_7990

IMG_7989

Rond de middag waren ze weg, en kon ik beginnen aankleden. De rommel in Wolfs kamer moet beetje per beetje in de kast verdwijnen, en kunnen we nu pas echt beginnen opruimen.

Zijn vroegere bed verhuisde naar Kobes kamer, en werd daar ingericht als leeshoek/logeerbed. Het staat er nu vrij vol, maar het stoort niet, vind ik.

IMG_7991

IMG_7993

In de namiddag ging Kobe prompt zijn huiswerk maken in zijn nieuwe kamer:

IMG_7992

In Wolfs kamer verscheen dus het grote bed:

IMG_7994

Het moet vrij centraal in de ruimte staan, omdat anders de schuiven aan beide kanten niet bruikbaar zijn. Hij gaat er zijn boeken en zo insteken, zegt hij.

IMG_7995

En ’s avonds lagen ze allebei te glunderen:

IMG_7997

IMG_7998

Het komt nog goed, met die verbouwing, het komt nog goed.

Plog: dinsdag 25 februari 2014

Een plog? Jawel, een picture log, oftewel: mijn dag in foto’s. Niet alles staat erop, want ik vergeet nog wel eens van een foto te nemen, maar het geeft je wel een goed idee. Ik zag het voor het eerst bij Lilith, en vond dat eigenlijk wel zo’n klein beetje de max.

Het begon trouwens al goed: het opstaanritueel en zo, dat is voor mij pure zombiemodus. Geen pasgewassen haar op mijn hoofd dat eraan dacht om foto’s te nemen. Misschien maar goed ook.

De kinderen waren al met Bart de deur uit, toen ik rustig kon ontbijten, en aan de eerste foto dacht.

IMG_0820

Stipt om acht uur stond de aannemer hier met iemand van de ramen, om naar de specificaties van het verrotte, en dus te vernieuwen ronde raam te kijken.

IMG_0821

Mijn spullen stonden wel al netjes klaar: handtas, boekentas, eten voor ’s middags, en het onvermijdelijke hoedje.

IMG_0822

Een kwartier later zat ik in de auto, tussen het randstedelijke Wondelgem en Mariakerke.

IMG_0823

Tijdens het lesgeven nam ik uiteraard geen foto’s, maar het tweede lesuur had ik studietoezicht bij een aantal doodbrave eerstejaartjes, en kon ik rustig verbeteren (en een foto nemen).

IMG_0824

Na een uur lesgeven had ik alweer een springuur, waarbij ik deze keer in de leraarszaal zat te verbeteren.

IMG_0825

Soep voor zestig cent: altijd welkom!

IMG_0826

Omdat ik ’s middags toezicht heb en dus amper een kwartiertje om te eten, probeer ik om kwart voor twaalf al te eten: net iets rustiger. De lasagne kon ik opwarmen in de bijkeuken.

IMG_0827

Dan lesgeven, nog even in de klas blijven om nog wat te verbeteren, en dan op naar mijn toezicht, achteraan aan de ingang van de fietsen. In het passeren even een OMG-moment gehad toen ik het kleur van de nieuwe meisjestoiletten zag:

IMG_0828

En dan een half uur staan koekeloeren achteraan, en elke leerling om zijn pasje vragen. Al een chance dat het niet meer regende.

IMG_0829

IMG_0830

Lesgeven, en dan een uurtje tussen, vooraleer ik met de Cultuurcel naar Brussel moest vertrekken. Niet de moeite om naar huis te gaan, wel nog net genoeg tijd om naar het Kruidvat te gaan om pampers voor Merel

IMG_0831

en even een koffietje te slurpen bij een vriendin die daar quasi naast woont, en al ettelijke weken in ziekteverlof is. Meteen er dan maar een selfie van gemaakt:

IMG_0832

Net op tijd terug aan de kerk om te parkeren en de bus op te gaan naar Brussel. We vertrekken lekker vroeg om alle files te vermijden, want de voorstelling van de Carmina Burana is pas om acht uur in de Bozar.  Ik zit naast de chauffeur omdat ik zo snel wagenziek ben, en zelfs met de twee Touristils voel ik me niet optimaal. Maar ik kan gelukkig wel een inleiding geven op de Carmina Burana.

IMG_0833

We komen aan aan het Warandepark, en gelukkig regent het niet meer. Het is vijf uur, en er is dus nog tijd genoeg voor een flinke wandeling. In het passeren trek ik snel een van de mooiste gebouwen van Brussel.

IMG_0836

Het weer ziet er nochtans niet veelbelovend uit.

IMG_0837

De trappen van de Kunstberg af, en meteen een foto van de hele groep. De Cultuurcel van het Koninklijk Atheneum Mariakerke mag trots zijn!

cultuurcel

We wandelen verder, voorbij het Manneke Pis, waar ik zowat de slechtste selfie ooit neem.

IMG_0839

Gelukkig is er een leerlinge die een véél betere neemt:

1961424_703494726369530_49309649_n

We komen voorbij de Grote Markt

IMG_0840

en laten op de Grasmarkt de leerlingen vrij. Met de leraars reppen we ons door de galerijen, om aan de andere kant in een quiche- en pastahuis iets te eten. Ik krijg een heerlijke scampischotel met gember, koriander en verschillende soorten pasta.

IMG_0841

De sfeer aan de tafel is ronduit gemoedelijk

IMG_0842

en ik deel zelfs een stuk taart met de eega van een collega (sorry, kon het rijmen niet laten). Om te onthouden, overigens: brooddeegbodem, abrikozenmoes, slagroom, massa’s witte chocoladeschilfers.

IMG_0843

We komen in de gietende regen terug op de Grasmarkt. Ik ben blij dat ik een hoedje op heb, sommige leerlingen waren zelfs inventiever.

IMG_0844

Samen stappen we naar de Bozar, en verzamelen binnen om de tickets uit te delen.

IMG_0845

Iets later zitten we allemaal vrolijk op het balkon, voor 6,5 euro. Dik in orde.

IMG_0847

Het orkest van Anima Eterna komt stemmen.

IMG_0849

We krijgen een fantastische uitvoering te zien: het Collegium Vocale is in grote doen, Van Immerseel doet dat schitterend, en de solisten, wel… Laat me het erop houden dat het een van de allerbeste uitvoeringen is die ik al gezien heb. Het applaus mag er dan ook wezen, en hier en daar wordt het zelfs een staande ovatie.

IMG_0850

Ik heb het geluk dat ik terug mee naar Mariakerke kan met de auto, waarin ik toch net iets minder snel misselijk word dan in de bus. We moeten er wel nog een avondwandeling voor maken, maar het regent niet en het gezelschap is zeer aangenaam, ik vind het dus niet erg. Brussels by night heeft zijn mooie kanten.

IMG_0851

We lopen op een bepaald moment zelfs door een bizar kunstwerk dat geluid maakt.

IMG_0852

Het is vrij laat als ik terug in mijn eigen auto zit:

IMG_0856

Tien minuten later sta ik thuis, steek ik de vuile borden in de afwasmachine, laat de was draaien, en plof in de zetel onder een dekentje. Met een zakje lekkers. Poeh.

IMG_0858

 

Kobes kamer

Omdat ze woensdag met de nieuwe kasten en bed van Wolf komen, moest er dringend plaats gemaakt worden, en werd er dus dit weekend verhuisd. Kobes kamer was vrijdag eindelijk af, en dus kon het.

IMG_7938

Leeg zag ze er wel impressionant uit, vond ik. Hij heeft twee lichtpunten, en ik heb aan het ene gewoon een peertje gehangen. We zien wel wanneer we ergens knappe lusters vinden.

IMG_7939

IMG_7940

Kast een, de tweedeurs, kregen Bart en ik nog vrij makkelijk door het schuifraam, ondanks mijn kapotte rug. Die zei trouwens ‘krak’ op een bepaald moment, en aangezien ik niet meteen op mijn knieën zat van de pijn, was dat een goeie krak: het is intussen een pak beter.

Kast twee, een driedeursgeval, was een ander paar mouwen: te zwaar, te groot om deftig vast te nemen, en ze moest er op haar zijkant door of het ging niet. Ik plaatste een oproep op mijn Facebook voor een potig jongmens en vijf minuten van diens tijd, en kreeg prompt twee potige potten, die met de grote glimlach en een prachtig boeken tulpen een half uur later voor de deur stonden.

IMG_7984

Met behulp van de twee Soph(f)ietjes stond de kast eigenlijk ook vrij vlug op zijn plaats, en was er tijd voor koffie, terwijl de jongens verder opruimden boven. Het was overigens een kwestie van centimeters, want veel plaats is er niet over.

IMG_7943

Het bed werd verzet, zijn bureau werd versleept, er kwam een bureaustoel aan te pas, en er werd zelfs een prachtige klastekening uit het derde kleuterklasje opgehangen. Kobe had die vorig jaar op het eind van het jaar gewonnen, en geef toe, ze hangt er prachtig! En elke avond klimt hij op een stoeltje, om even over het bontvelletje van een van de konijntjes te wrijven…

IMG_7942

IMG_7999

IMG_7941

Voorlopig slaapt Wolf nog in het tweede bed in zijn eigen kamer, tot ze zijn meubels komen brengen. Dan ga ik kijken in hoeverre ik dat bed in Kobes kamer kan zetten als leeshoekje/logeerbed. Ik denk dat het nét zal kunnen.

In elk geval heeft hij ongelofelijk goed geslapen in zijn nieuwe kamer, en is hij er superblij mee ^^