Ziekjes

Dat het eigenlijk niet zo goed gaat, momenteel.

Ik ben moe, het zijn de laatste drukke lessen voor de decemberexamens waarin ik nog een laatste hoeveelheid leerstof wil zien, er is de verbouwstress, de punten van dagelijks werk moeten binnen, en ik slaap slecht.
En dus heb ik nu een serieuze kopvalling, met sinusitis, keelpijn, oorpijn, en een stem die bijna weg is. En ik kan me écht niet permitteren om een dag thuis te blijven en in mijn bed te kruipen, daarvoor zijn die laatste lessen te essentieel.

Dat wordt nog interessant straks, dat lesgeven zonder stem. Lang leve Euphon dan maar, zeker?

Wolfdagje

Nee, ik ben niet een dagje naar het wildpark in Han gegaan, al zou ik dat wel willen. Ik ben gewoon een namiddag op stap geweest met mijn oudste zoon.

Eigenlijk doe ik dat te weinig, tijd spenderen met de kinderen apart. Ze hebben elk hun eigenheid, en die gaat vaak verloren met de broers en zussen erbij.

Maar ik moest dus naar de Zelfbouwmarkt om een badkamermeubel te kiezen voor de kleine badkamer voor de jongens, en wie kon ik dan beter meenemen dan mijn oudste? Zo kon hij me helpen beslissen, en ook zijn eigen goesting kiezen. Ha ja, want ons huis is ook hun huis natuurlijk. Na serieus wat heen-en-weergeloop en getwijfel wilde hij een bepaald wit meubel, met een vrij brede en diepe kolomkast erbij. Ik vind het best mooi, anders had ik nooit toegestemd natuurlijk.

Na afhaling van de meubels in kwestie reden we richting Aalst. Het is amper een kilometer of twee voorbij de oprit van de snelweg, en hij moest dringend kleren hebben. En scoutsgerief, want die scoutshemden krimpen verschrikkelijk in de was (en droogkast), en hij heeft een groeischeut gekregen. En deze scoutswinkel heeft net iets meer parkeergelegenheid dan die in Gent, waar we al een tijdje gewoon niet geraakt waren.

Scouts dus: een hemd maat 14, een dikke scoutspull, en de nodige kentekens voor erop. Ha ja, want zijn oude hemd gaat naar Kobe, en dus kan ik een aantal kentekens gewoon laten staan. Al een chance, want dat kentekens naaien, da’s dus een bezigheid, en vooral het afhalen van de kentekens van het oude hemd.

Daarna parkeerden we iets dichter, en liepen op goed geluk een winkelstraat in. We bleven hangen bij Bel&Bo waar hij een nieuwe jeans, een rode broek en een zwarte broek kreeg. En ‘de max van een gilet’, ene in het zwart met witte en rode letters. We namen ook nog een bijzonder leuk felblauw rokje voor Merel mee, en een lekker warm slaapkleedje. Ha ja, want net zoals de dochter overdag geen broeken wil dragen, maar enkel rokjes en kleedjes met broekkousen, zo wil ze ook geen pyjama’s dragen, enkel slaapkleedjes. Zucht.

In de Hema vonden we nog een groene broek (voor de scouts dus) en nog een gilet, een zaklamp voor Kobe, en twee hele leuke adventshuisjes (een tip die ik vond op het net, maar ik weet begot niet meer in wiens blog dat was). Iedereen blij met de cadeautjes dus.

En toen was ons pijp uit. We slenterden terug naar de auto, dronken eerst nog een warme chocomelk, en dat was dat. En Wolf, die toegaf dat hij er eerst geen zin in had gehad, vond dat hij al bij al toch een fijne namiddag had gehad. Zo met zijn kleine mamaatje.

Benieuwd hoe lang dat nog zal duren. Ik geniet alvast van elk moment.

Zelfbouwmarkt, toch wel. En zelfs twee keer.

Als je, zoals wij, aan het verbouwen bent, dan kom je al eens in doe-het-zelf-zaken, tegelwinkels, badkamershowrooms, keukenateliers, en wel meer van dat soort zaken. Maar van Wondelgem zijnde, blijf ik meestal in het Gentse. Om heel eerlijk te zijn: onze planner regelt nogal wat van dat soort dingen met de architecte. Een gemak, ge kunt het u niet voorstellen.

Woensdagmorgen, na de werfvergadering, reed ik met de planner naar de dichtstbijzijnde badkamerwinkel, zijnde Facq op 900 meter van ons deur. ’t Kan maar zo gemakkelijk zijn, nietwaar? Ik koos er een douchesysteem met regendouche en mengkraan, en een keukenkraan. Het eigenlijke badkamermeubel ging ik later wel eens uitzoeken, maar dan liefst in een zaak waar het iets minder duur is, Ikea of zo. Ik kreeg een offerte mee zodat we de technische gegevens konden nakijken, en dat was dat.

Wist ik veel dat ik ’s avonds in de Zelfbouwmarkt ging verzeilen. Allez ja, ik wist natuurlijk wél dat ik daar naartoe zou gaan, maar ik had een soortement veredelde Brico in gedachten, en ik vond het al een rare plaats voor een evenement als Brussels Girl Geek Dinner, met lezingen en zo. En het is niet alsof ik ooit al in Ninove ben geweest. Komaan zeg, Ninove.

En toch stond ik vandaag opnieuw in Ninove, geheel vrijwillig. In diezelfde Zelfbouwmarkt, jawel.

Laat me even uitleggen.

Ik stormde – nogal laat wegens file en sneeuw en zo – de winkel binnen, en hield verbaasd mijn pas in, want ik kwam terecht in een best gezellige ruimte tussen kerstspullen, fantastische hapjes, en een hoop girl geeks. Alleen die laatste had ik verwacht, om eerlijk te zijn. Ik plofte neer, liet me de vijf sprekers meer dan welgevallen, knabbelde aan een wrap, en keek mijn ogen uit.

Toen na de sprekers iedereen naar boven trok om na te praten en nog wat verder te knabbelen en te drinken, dook ik meteen een gang in, meer bepaald die van de badkamerkranen en douchedinges. Ik zag er hetzelfde douchesysteem als wat ik die ochtend had uitgekozen, maar daarna viel mijn oog op eentje van Damixa, dat Deense merk dat besproken werd. Het zag er fantastisch uit, en kostte ook nog eens een pak minder. Toen ik tegen iemand van de Zelfbouwmarkt daar een opmerking over maakte, haalde die er meteen de badkamerspecialist bij, en die verzekerde me dat Damixa eigenlijk dezelfde kwaliteit is als pakweg Grohe, maar dat je er de naam niet bij betaalt. Hij verkocht allebei, en had er dus geen baat bij om me iets wijs te maken. Knap trouwens, zo advies krijgen om tien uur ’s avonds.

Ik liep nog wat verder rond, en stelde vast dat de uitleg van Stijn (de commercieel directeur) niet overdreven was, dat er effectief zeven winkels in één complex te vinden zijn, die naadloos in elkaar overlopen: badkamers, keukens, verf en behang, vloerbekleding (tegels, parket, laminaat), verlichting, ramen en deuren, en uiteindelijk ook nog sfeer en decoratie, zowat verweven in het hele complex. Het heeft dus, laat dat duidelijk zijn, níet de sfeer van een gemiddelde Brico (waar ik trouwens ook graag kom, maar dan voor vijzen en tuinslangen en zo), maar eerder dat van een combinatie van chique showrooms. De meeste van die dingen had ik niet (meer) nodig, maar die badkamer en die kraan wel, dus.

Ik liep even naar boven, dwaalde rond door de mooi gepresenteerde keukens, en kwam uit bij de kranen. En toen viel mijn mond bijna open van verbazing: de keukenkraan van Grohe die ik wilde – ik heb het nogal voor het design van die ene kraan – was zomaar eventjes 98 euro goedkoper. Ja santé mijn ratse! (Op van die momenten sla ik altijd op het Gents over, sorry.)

Tsja. Toen wist ik het wel.

En dus stond ik deze namiddag – met hangende pootjes, want ik DOE dat dus NIET GRAAG – samen met Wolf opnieuw in Ninove. Of all places. We kochten er het Slate douchesysteem van Damixa, we palaverden een eind weg over de badkamersets en kozen na lang wikken en wegen een wit ensemble met lange kolomkast en wijze lavabo, zochten een kraan voor erbij, en stelden vast dat de Minta keukenkraan enkel op bestelling was. Tsja. Maar dat kon ik eventueel nog per email regelen, als ik dat wilde.

We rekenden af, haalden onze spullen op aan het afhaalmagazijn – waar ze overigens netjes in de koffer van de auto werden gelegd, mijn rug dankt u – en gingen shoppen in Aalst. Wolf had nog kleren nodig, vandaar. Ik dacht dat we eerst tussenin nog iets gingen moeten gaan drinken om te bekomen, maar dat bleek niet eens nodig. Oef.

En dus heb ik een badkamer in mijn garage liggen momenteel. Vanuit Ninove, begot. De Zelfbouwmarkt, die ik tot hiertoe enkel kende van dat oorwormreclameriedeltje, en waar geen hààr op mijn hoofd ooit zou aan gedacht hebben om naartoe te gaan.

Het kan dus wel degelijk verkeren. Twee keer op een week, zelfs. ’t Moet zijn dat het de moeite was.

(En omdat hij eigenlijk best grappig was: de reclamespot die ze woensdag toonden)

42

Volgens Douglas Adams dus het antwoord op de ultieme vraag over het leven, het universum en alles. Ik heb daar zelf zo mijn twijfels bij: ik voel me oud en moe. Mijn lijf wil echt niet meer mee zoals vroeger, en confronteert me voortdurend met mijn leeftijd. En moe? Tsja, nogal veel hooi op mijn vork, vermoed ik, en de verbouwingen die er wat dieper op inhakken dan ik me bewust ben, zeker?

In elk geval verjaar ik dus niet graag. Ik was dan ook al niet bijzonder goed gezind toen ik richting school trok, maar eigenlijk zijn er weinig dingen die me zó kunnen opbeuren als lesgeven. Zeker als je leerlingen dan nog zingen voor jou, en je bord voltekenen. Voor mijn zesdes had ik gisterenavond nog een taart gebakken – dat verhaal volgt nog wel eens – en die werd gelukkig met smaak verorberd. En van Peggy kreeg ik drie dikke zoenen en een klein doosje met zeeproosjes, waarvan je dus telkens een blaadje kan gebruiken om je handen te wassen.

Daarna heb ik Nathalie opgepikt om met haar te gaan lunchen in Fou d’O, net zoals vorig jaar. We hebben geaperitiefd, de lunch genomen, en nog een dessert toegevoegd.

En ondertussen honderduit gekletst over de meest uiteenlopende onderwerpen, zoals alleen vriendinnen kunnen die elkaar al 28 jaar kennen.

Daarna heb ik de kinderen van school gehaald, 230 FBcomments geliked, heen en weer gereden naar de rugby, mezelf een koekje cadeau gedaan, en om half elf zat ik al in mijn bed.

Moe dus. En blijkbaar dus ook 42 vandaag.

Plakwerk

Gewoon al 5 dagen zonder verbouwingupdate, komt dat tegen! Maar bon, u krijgt dus nu uw portie meekijkplezier als u dat wil.

Want sinds de installatie van de deur zijn ze gelukkig alweer in gang geschoten. Dinsdag stond hier namelijk een zeer sympathieke Togolees (ik vermoed eigenlijk wel Belg intussen, want zijn Nederlands is zeer goed) enthousiast en met vooral zeer veel kunde de muren te plakken, in die mate zelfs dat hij compleet wit zag. Bizar zicht, geloof me, zo’n omgekeerde zwarte piet. Maar het resultaat mag er zijn. Dinsdagavond zag het er al zo uit:

IMG_7249

IMG_7248

En vandaag is het al dit:

IMG_7278

 

IMG_7280

 

Intussen is ook de schrijnwerker met twee zeer sympathieke Polen – hij vindt geen Belgen, en zou intussen ook niet meer willen – een wand komen zetten in de woonkamer, zodat ze daarachter probleemloos het raam kunnen wegbreken, de vloer en plafond laten aansluiten, en nog wel een paar van dat soort dingen. Een werfuitbreiding dus, waardoor wij geen stof of kou hebben. Want die wand is tot in de puntjes afgesloten en geïsoleerd. De boekenkast is trouwens ook compleet afgeschermd.

IMG_7258

IMG_7260

IMG_7279

IMG_7266

Boven is intussen ook alles geplakt, en ziet Kobes kamer er zo uit:

IMG_7276

IMG_7275

IMG_7277

Ik ben intussen ook even op de ladder geklommen richting kleine badkamer, en die is dit geworden:

IMG_7282

IMG_7281

Het gaat dus wel vooruit. Oef.