Gitaarles

Gisteren zijn Wolf en ik al even tot bij de gitaarlerares gegaan met mijn twee oude gitaren. Enfin, een oude gitaar van mijn vader, en mijn gitaar van vroeger, die ook al zowat de halve wereld heeft gezien. Beide gitaren hebben de nodige blutsen en builen, en eigenlijk ook barsten. De juf kon zich wel vinden in de gitaren, op voorwaarde dat ze hersteld werden, en gaf me het adres van een gitarenmaker/hersteller in Sint-Amandsberg.

Omdat ik niet graag half werk doe, trok ik vandaag al naar de luthier. Die keek even na wat er mis was, en schudde het hoofd: de herstellingen zouden meer kosten dan wat de gitaren nog waard waren. Helaas.

Nu had ik op zijn site (ha ja, altijd eerst even checken waar je naartoe gaat) gezien dat hij starterspakketten aanbood: een nieuwe gitaar, een stevige gitaarzak met rugriemen, een voetsteuntje, een pupiter, een stembakje voor aan de hals en een staander om de gitaar in te zetten, voor 290 euro. Ik had eigenlijk alles nodig, want stemmen doe ik op het gehoor (als violist heb ik daar geen problemen mee), mijn oude gitaarzak was versleten, net zoals mijn pupiter, en de rest heb ik nooit gebruikt.

Tsja. Ik heb dus meteen veel geld uitgegeven, maar nu heeft Wolf tenminste alles wat hij nodig heeft, en niet de oude brol van zijn mama. En geloof me: hij blonk van contentement!

Blaarmeersen

Wat doet een mens op een meer dan stralende, bijna tropisch warme woensdagnamiddag in het begin van het schooljaar?

Juist, zijn dochter van twee in bed steken, want die was doodop.

Edoch, na drieënhalf uur vond ik dat ze toch wakker mocht worden. Ik smeerde een stapel boterhammen, propte zwemhanddoeken en rugbygerief in een grote tas, propte de kinderen in de auto, en reed naar de Blaarmeersen. Ha ja, want om zes uur hadden de jongens rugbytraining, en zo konden ze eerst nog een uurtje zwemmen. Ik moet het toegeven: het was zàlig in het water. En er waren wel meer mensen die daar zo over dachten, konden we vaststellen.

strand01

strand02

strand03

De kinderen genoten: de jongens speelden haai, en Merel en ik waren de haaienvangers. Gejoel en gespatter gegarandeerd. In die mate zelfs, dat we de tijd uit het oog verloren, en de jongens een half uur te laat waren op training. Ach ja…

strand04

strand05

Merel en ik aten rustig onze boterhammetjes op op het grasveld, kleedden ons ook aan, en wandelden naar het trainingsveld, nog net op tijd om de jongens nog eventjes aan het werk te zien.

strand06

strand07

Rugby: ’t is een wijze sport, dat ik het u zeg!

Afbreken om dan weer op te bouwen, zeker?

De ergste loopgraven in de tuin waren alweer opgevuld, aka. de fundamenten waren gegoten vorige week donderdag. Tot mijn grote verbazing begonnen de werkmannen vrijdag zowaar stenen aan te slepen. En jawel, er werd gewoonweg gebouwd, of wat?

Vrijdagavond stond er al dit:

muur01

muur02

Toen ik maandag met de kinderen van school kwam, stond er al dit:

muur03

muur04

muur05

Deze morgen vroegen ze dan beleefd of ik de hoek van de keuken wilde leegmaken, want ze gingen het zijvenstertje en een deel van het andere venster dichtmetselen, tot waar de toekomstige deur moet komen. Logisch, of ze kunnen niet verder.

muur06

muur07

muur08

Op die manier zou de keuken bruikbaar moeten blijven tot begin november. Een beetje koud, vermoed ik, maar bon.

En als u me nu wilt excuseren, ik ga de laag wit stof uit de keuken gaan afkuisen en wegdweilen. Al een chance dat ze de deur naar de woonkamer netjes hadden afgeplakt!

School.

Dat ze ernaar uitkeken, die eerste schooldag. Wolf was snel weg, richting zijn vrienden.

1sept08

Kobe hing nog wat rond mij, want die grote speelplaats, dat was toch nog wat anders. Maar zodra zijn juf werd afgeroepen, en vooral: zodra hij zijn Ella terugzag, was ook hij met een grote glimlach verdwenen.

1sept05

1sept06

1sept76

En Merel? Die mocht ik zelf naar de klas brengen. Krampachtig hield ze mijn hand vast, vol spanning, maar zodra ze haar klasje en haar juf terugzag, was ook dat verdwenen.

1sept01

Ze kreeg de opdracht haar boekentasje weg te zetten en haar jas op te hangen, en deed dat met gigantisch veel genoegen. Kijk zelf maar.

1sept02

1sept03

1sept04

En toen stak ze me zonder meer buiten. Ha ja, want mama’s horen niet in de klas.

En ik, ik wandelde terug naar huis, nam mijn eigen boekentas, stapte in mijn auto, en reed naar school. Met een grote glimlach, jawel.

Vakantie, het einde. Eindelijk.

Dat het een mooie vakantie was, met heel veel zon. We hebben dan echt ook vanalles gedaan:

* vier dagen Frankrijk voor Bart en mij
* scoutskamp voor Wolf
* zwembadjes opgezet en in de nieuwe hangmat gelegen
* capes en schilden gemaakt
*verjaardagsfeestjes gevierd in het zwembad
* bij vrienden gaan spelen
* de jongens zijn op sportkamp gegaan
* afscheid genomen
* genoten van de Gentse Feesten
* de kinderboerderij onveilig gemaakt
* gaan zwemmen in de vijver
* een zandbak gebouwd
* een nachtwandeling gemaakt, waarna Wolf in de tent heeft geslapen
* naar de film geweest
* de auto naar de garage gebracht, en daar een uitstapje van gemaakt
* Idee-Kidskamp voor de jongens
* naar Dino Expo World gaan kijken
* verjaardagsfeestje, maar dan voor de familie
* naar het Huis van Alijn
* geDanst in het Park
* op het strand van DOK gezeten
* vijf dagen in de Ardennen geweest
* verbouwingen gestart
* gepicknickt aan de Blaarmeersen
* Baronfeesten

Nee, we hebben ons niet verveeld. Maar toch wass de vakantie twee weken te lang. Iedereen is ‘moe’, de kinderen zijn ambetant, ik heb genoeg van dat continue ‘mama?’, en wil echt wel weer eens, na negen weken, een paar uurtjes voor mezelf, en vooral: er mag weer regelmaat zijn.

Dringend tijd dat het school is. We kijken er hier echt allemaal naar uit.