Schoolstraat aan Mariavreugde

Deze post werd origineel geschreven voor en gepubliceerd op Gentblogt, over de school van de jongens.

De Vrije Basisschool Mariavreugde in Wondelgem telt heel wat leerlingen en dat zorgt ’s morgens en ’s avonds voor veel beweging aan de schoolpoort. In de vrij smalle, en trouwens doodlopende Vinkeslagstraat zijn die drukke momenten niet erg veilig en overzichtelijk. Daar wil deze school iets aan doen.

Schoolstraat Wondelgem[+]

Samen met de Stad start Mariavreugde het proefproject ‘schoolstraat’ in de Vinkeslagstraat. Het doel is om meer plaats te geven aan fietsers en voetgangers en zo de veiligheid aan de schoolpoort te verbeteren. Dat kan als er geen auto’s tot aan de schoolpoort rijden.

Wat betekent dit concreet? In samenwerking met de politie is de Vinkeslagstraat sinds maandag 5 november 2012 elke schooldag twee keer een half uur afgesloten voor alle inkomend gemotoriseerd verkeer (behalve hulpdiensten). Je kan dan enkel te voet of met de fiets de Vinkeslagstraat in.
Om dat moment nog meer in de verf te zetten, was er niet alleen extra politie op de been, maar stonden er plots ook een zebra en een schildpad aan de schoolpoort! Zeppe en Zikki, van de preventiecampagne van Levenslijn, zijn twee behoorlijk maffe vrienden die in de meest bizarre maar tegelijk ook realistische verkeersproblemen verzeilen, en die telkens ook weer oplossen. Ideale mascottes dus voor een actie zoals deze, en de kinderen waren er verzot op.

Schoolstraat Wondelgem[+]Schoolstraat Wondelgem[+]Schoolstraat Wondelgem[+]Schoolstraat Wondelgem[+]

Door de straat rustiger te maken, is er meer plaats voor fietsers en voetgangers. Het idee van voorrang voor fietsers en voetgangers in schoolstraten komt van de Italiaanse stad Bolzano, waar al enkele jaren het project ‘schoolstreets’ goed werkt. Samen met de Vinkeslagstraat start ook in de Onderstraat in het centrum van Gent een ‘schoolstraat’.

Het proefproject ‘schoolstraat’ loopt van 5 november 2012 tot en met vrijdag 8 februari 2013. Daarna volgt een evaluatie om uit te maken hoe hier in de toekomst het best mee verder gegaan kan worden.

Bedje

Ik had al een tijdje zitten rondkijken voor een bedje voor Merel, voor over een half jaar of zo, een groot bed. Momenteel staat er een hoge twijfelaar in haar kamer als logeerbed, maar dat bed is echt te hoog voor haar, daar kan ze niet zelfstandig in.

En toen kwam mijn ma af dat er in het huis van oma, dat intussen verkocht is en vrijdag leeg moet zijn, nog een eenpersoonsbedje stond, in wit, met twee schuiven onderaan. Hmm. Dat leek me eigenlijk wel wat, dus sprong ik deze namiddag in de auto, pikte mijn ouders op, en reed naar het huis van oma. Mijn ouders moesten mee omdat we ook twee mooie grote azalea japonica’s gingen uitgraven. De nieuwe eigenaars gaan de tuin volledig platgooien, en da’s zo’n zonde, vandaar.

Het bedje werd meteen goedgekeurd: nog steeds stevig, met een goeie ‘ressort’ en zelfs een bijhorend boekenkastje. Hier en daar is het wel wat vergeeld, maar ik was sowieso van plan het te verven. Wellicht wordt het opnieuw wit, met bleekgroen op de opstaande randjes, en hier en daar een groen blaadje zoals in de rest van haar kamer.

Maar toen moest alles nog in de auto. Ik legde de zetels plat, schoof het bedframe erin, zag me genoodzaakt om de twee schuiven voorlopig achter te laten (ons ma gaat die wel meebrengen), kreeg er nog met veel moeite de twee azalea’s in, en toen was er geen plaats meer om nog een achterzetel recht te zetten. Er was nog een klein plaatsje vrij, en ons ma is daar dan maar ingekropen, en ons pa op de voorzetel. Het was echt een zicht… Gelukkig is het amper vijf kilometer, maar dan nog.

In elk geval vreselijk bedankt, lieve oudjes van me! Jullie kleindochter zal een prachtig bedje hebben, en allemaal voor de veurniet!

Laarzen, en hoeveel malchance dat ge kunt hebben :-(

Ik en schoenen, dat is altijd al een moeilijk punt geweest. Ik weet namelijk veel te goed wat ik wil, en dan moet ik ook dàt hebben, en niks anders. Meestal ook vrij minimalistisch, zonder veel prulletjes of tierlantijntjes.

Schoenenverkopers zien me daarom eigenlijk best wel graag komen: ze hoeven geen veertien dozen uit te halen. Ofwel hebben ze wat ik zoek, ofwel niet. Ik kan een grote schoenwinkel binnenkomen, en ongeveer tien seconden later weer buiten staan.

Nu was ik al een tijdje op zoek naar paarse enkellaarsjes. “Paars??” hoor ik u denken. Ja, toch wel: ik draag vrijwel alleen zwart, rood en paars. En als je dan een zwarte broek of een jeans aan hebt en een paars T-shirt, dan zijn zo van die paarse laarsjes wel leuk.

Na lang zoeken had ik er gevonden bij 3 Suisses, of all places. Zo content als een katjen bestelde ik ze, en ging ze met een nog groter hart afhalen. En jawel, ze waren precíes wat ik zocht.

laarsjes1

Ze pasten perfect, en ik stond te blinken waar ik stond, toen ik plots de vlek opmerkte. Een vlek in het leer.

laarsjes2

Hmpf. Gelukkig kan ik ze zonder kosten omruilen, maar toch. Hmpf.

En vorige woensdag moest ik naar de schoenwinkel omdat Kobe alwéér door zijn schoenen heen zat. Ik denk dat hij de vorige geen twee maanden heeft gehad.

En toen zag ik daar een paar lange zwarte laarzen. Met gespen. In een extreem wijde kuitmaat. En ik kon er warempel in! Ze waren geen leer, en kostten daarom maar 60 euro. Met nog eens 50% korting, dus ik kon mijn geluk niet op: lange zwarte laarzen waar ik in kon, voor amper 30 euro!

Ik doodcontent naar huis, met een rokje aan, en mijn lange nieuwe laarzen. En toen wilde ik ze donderdag aandoen om naar mijn schoonouders te gaan, en stond ik plots met het trekhaakje van de rits in mijn handen :-(. Ik ben teruggegaan, maar ze waren al overal uitverkocht, dus geen laarzen voor mij. Ik heb nog even overwogen om het kapotte paar te houden, maar ik zou er mijn handen op kapot trekken, en wellicht ook menig paar nylons. Hmpf.

Geen geluk met mijn laarzen dus.

Blah.

Pittig varkensvlees met champignons

Een nieuw kookboekje, dat vraagt om het uitproberen van recepten, uiteraard. En dus stond vandaag een recept met varkensvlees op het menu, uit dat nieuwe ‘Gezond koken in een handomdraai’, p. 48.

Die handomdraai, dat is eigenlijk wel waar: het zijn snelle recepten.

varkensvlees

In dit geval gaat het om reepjes varkensvlees, die snel aangebakken worden, waar dan champignons en sjalotten worden bij geveogd, in een sausje van bouillon en sherry. Ik had nog quinoa van gisteren staan, en dus serveerde ik die erbij in plaats van rijst, voor een totaal van 9 propunten per persoon.

Lekker en snel, maar in feite niet echt iets bijzonders. Maar wel bruikbaar als je niet veel zin of tijd hebt om te koken, en laat dat nu net de bedoeling van dit boekje zijn.

Philips Wake Up Light, voor u getest

Via The Insiders kreeg ik het aanbod om de nieuwe Philips Wake Up Light te testen. Ik sprong een gat in de lucht, want stiekem wilde ik eigenlijk al lang eentje. Ik had zelfs al verlekkerd zitten kijken naar een aanbod op iBood, maar ik twijfelde: wat als het voor mij niet zou werken? Dan is het toch al bij al een dure wekkerradio, nee?

Maar nu kon ik er dus eentje testen, het nieuwe model zelfs, en als ik het niet goed vond, gewoon terugsturen.

Vol anticipatie pakte ik de grote doos uit, en het design verraste me. Niet meer de – in mijn ogen lelijke – rechtopstaande trapeziumvorm, wel een knap rond design. Meer het effect van een opgaande zon dus.

Wake-upLight_product1Wakeuplight

Ik weet niet wat het vorige model allemaal kon, maar ik heb het vermoeden dat dit model net iets meer kan. Daar had ik trouwens ook schrik voor: dat het klaar worden te lang zou duren. Gelukkig kan je dat zelf instellen: of het ding er twintig of dertig minuten over doet, en naar welke intensiteit het licht gaat. Als je het vollen bak instelt, is het licht echt wel genoeg om de ganse kamer te verlichten. Het begint trouwens heel zachtjes, met een oranje gloed, die steeds maar helderder wordt. Na de vereiste tijd is het licht op de gewenste sterkte, en gaat er  ook geluid af. Je kan kiezen tussen vijf voorgeprogrammeerde geluidjes (vogels, zeegeluiden, dat soort dingen) of de radio, en uiteraard ook op het gewenste volume. De bedieningstoetsen spreken overigens voor zich, en zijn zeer intuïtief. Oef.

Voor mij werd het een beetje zoeken: in het begin was het licht echt wel te sterk, en werd ik al na vijf minuten wakker. Daarna was het te zwak, en werd ik wakker van het geluid, niet van het lichteffect. Intussen zit ik weer op initiële sterkte, en word ik er ook niet meer wakker van. Hmm. Ik vermoed dat het een kwestie van gewenning is. Maar die koekoek is in elk geval een pak aangenamer dan het harde tuut-tuut-tuut van mijn vorige wekker, en ik kom ook niet meer uit zo’n diepe slaap als vroeger.

Wat ik overigens ook eigenlijk wel fijn vind, is het uitdoofeffect:  ’s avonds kan je het licht gewoon gebruiken als nachtlamp (met de gewenste sterkte), maar ook zachtjes laten doven, zoals een ondergaande zon dan. Eigenlijk zou dat ook wel fijn zijn voor kleine kinderen, denk ik: je laat het licht zachtjes uitgaan over een periode van dertig minuten.

Ga ik de Wake Up Light houden? Ik geef het toe: ik twijfel. Het ding is mooi, het licht is aangenaam, de geluidjes zacht, en alles is perfect en simpel regelbaar. Maar ik word niet echt méér uitgerust of beter gezind wakker dan vroeger. Als ik überhaupt al wakker word van het licht. Aan de andere kant is het een mooi en leuk hebbeding, en ben ik heel blij dat ik het kunnen testen heb.

Mja.

Ik heb nog enkele dagen om te beslissen, en voorlopig neigt het naar houden. Omdat het eigenlijk gewoon een cool ding is, en al. Zelfs voor 139 euro.