Koekjes bakken

Wolf is op het onverwacht gaan spelen bij een vriendje in Sleidinge. Dat vriendje ging normaal de volgende week aan zee doorbrengen, maar het appartement is niet op tijd afgewerkt geraakt. Zijn mama belde of Wolf dan volgende week ginder wilde gaan spelen, maar aangezien hij op sportkamp gaat, lukt dat niet. Dan stelde ze voor dat hij vandaag kwam spelen, en waarom dus niet? Het is wel koud buiten, maar droog, en dan kunnen ze voetballen.

Kobe vindt de afwezigheid van zijn broer niet erg (toch als het niet te lang duurt): zo kan hij eens onder de dominantie van Wolf uit, en lekker zijn eigen ding doen. Zo hebben we daarstraks samen koekjes gebakken en versierd: hij doet dat soort dingen dolgraag, en het is ideaal als cadeautje voor Marie-Julie.

koekjes

Mijn metekindje wordt vandaag twee jaar, en mijn ma belde gisteren of we geen pannenkoeken kwamen eten ter harer ere, want zij en haar broer waren vandaag toch de ganse dag bij oma. Ik moest het voorstel geen twee keer zeggen tegen mijn jongens: ze sprongen een gat in de lucht.

En dus rijden we straks naar oma, met een doos vol vrolijk en vooral vrouwelijk versierde koekjes voor de kleine meid. Ik zie het wel zitten, ja 🙂

Logopedist, Ikea, tandarts en asiel

Rara, wat hebben die dingen met elkaar gemeen?

Het zijn de plekken die de jongens en ik bezocht hebben vandaag. Het begon trouwens al goed; ik ben wakker geschoten om half tien, uit mijn bed gesprongen en gedoucht, en dan Merel wakker gemaakt en een fles gegeven, en alles in spurttempo. Om half elf moest Merel nl. in de crèche zijn en wij bij de logopedist, bij voorkeur deftig aangekleed en gevoed en al. Het is net niet gelukt, nee.

De jongens waren overigens superbraaf, wat de nodige complimenten van de logopedist opleverde. Als beloning zijn we dan richting Ikea gereden, waar we gegeten hebben en de jongens gespeeld, terwijl ik wat noodzakelijke kleinigheden vergaarde.

Om kwart over drie stonden we bij de tandarts, omdat er in één van mijn tanden een groot gat was verschenen. Het bleek een oude vulling te zijn, die de geest had gegeven. Drie kwartier later stond ik met een gevulde tand en een scheve lip weer buiten, en vooral een stuk opgelucht.

En toen hebben we thuis de kattenbak gezocht en gevuld, de kattentransportmand voorzien van een zacht dekentje, en zijn naar het asiel in Evergem gereden. Ze hadden een reeks katten binnen, maar nog geen kittens. Nu ja, er waren kittens, maar die waren nog niet klaar om van de moeder gescheiden te worden. Blijkbaar zijn we een maand te vroeg daarvoor. Wij dus onverrichterzake terug huiswaarts, alwaar we de kattenbak dan maar weer in de garage hebben gezwierd.

Begin mei beter, zeker?

Mocht je zelf kittens hebben en er eentje kwijt willen, laat gerust een berichtje achter.

Designmuseum

Een van mijn goede voornemens in het begin van het jaar, was om vaker een museum te bezoeken met de kinderen. In elke vakantie minstens één. In de krokusvakantie was het de Wereld van Kina, vandaag was het – op hun eigen verzoek – het Designmuseum. Wolf was er een paar weken geleden geweest met school, en had er toen overal verspreid Playmobilfiguurtjes gezien. Blijkbaar was daar een zoektocht rond, en die wilde hij wel eens uitproberen met zijn broertje.

En jawel: aan de ingang van het museum kregen ze elk een blaadje met twintig figuurtjes en twintig voorwerpen die ze bij elkaar moesten puzzelen. Zelf kreeg ik een boekje mee met wat uitleg, maar zonder te verklappen waar de figuurtjes stonden. Concreet hield dat in dat ik rustig doorheen de hele permanente collectie heb kunnen wandelen, terwijl zij naarstig zochten en noteerden. We zijn er iets meer dan een uur mee zoet geweest, maar ze vonden het heerlijk.

De tijdelijke tentoonstelling ging over het buitenmeubilair van Dirk Wynants, vooral gekend van zijn Gargantua (die ronde houten tafel met in hoogte verstelbare zitbanken) en de Bee Hive. Man man, mocht ik geld en een grote tuin hebben, ik zou het wel weten…

De uitstap werd afgesloten met een ijsje, en de kinderen zagen dat het goed was. En ik ook, trouwens.

Een mooie vakantiedag

Een zalige maandag in de vakantie, en dus moest er niks. We hebben allemaal lang geslapen (behalve papa dan, die zat al vroeg op zijn werk) en toen ben ik met Merel in bad gegaan. Gelukkig had ik de creche al op voorhand verwittigd dat ze in de vakantie wel kwam (kwestie van ook dingen te kunnen doen met de jongens) maar dat het een pak later kon zijn. Ja dus.

En toen moest ik wel richting Droomland. Ha ja, want ik had al tijden geleden tegen Kobe gezegd dat ze in de vakantie nog een nieuwe Skylander gingen krijgen, en dat was hij dus niet vergeten. Maar als je zijn gezichtje ziet stralen, en zijn ogen ziet blinken, dan is het echt wel het geld waard. Ze spelen niet alleen met die Skylanders op de Wii, maar ook op de PC. Daarnaast speelt Kobe ook met de poppetjes, en houden Wolf en Kobe ganse kaartspelletjes. In de auto houden ze zelfs een spelletje ‘Raad de Skylander’. Goed gerief, quoi :-p

Ze hebben dus bij thuiskomst mogen spelen, maar na het eten vloog de tv onverbiddellijk uit, en moest er buiten gespeeld worden. Met hangmatten en dergelijke, vooral een woest spel met een grote woeste kraken en twee piraten die in hun hangmatboot moesten zien te overleven. Plezier gegarandeerd, al vrees ik dat half Wondelgem heeft kunnen meegenieten van het gebrul en gegil :-p

Een goeie start van de vakantie dus.

Ietsje beter

Het wordt stilaan ietsje beter, met die koppijn van me. Alleen ben ik nu wel nog geregeld misselijk. Geen idee wat er precies scheelt, maar wijs is het niet.

Vandaag was gelukkig een zeer rustige dag: Bart laten slapen (want die zit met serieus veel rugpijn) en de kinderen croissants voorgezet, zelf wat rondgelummeld en was buitengehangen en dat soort onzin, nog wat geslapen, en dan in de namiddag naar de Ronde kijken. Oh jawel. Met het geluid zeer zachtjes tegen de koppijn, dat wel, maar toch: genoten van een spannende koers.

Wie had dat ooit gedacht, dat ik nog voor de lol naar de koers ging kijken? En het nog goed vinden ook?