Er zijn weinig dingen zó mooi als mijn twee jongens die ’s morgens, hand in hand, met de boekentas op de rug, het schoolpad afhuppelen.
Ik ben een gelukkig mens.
Feestje
Zaterdagavond hebben we een bescheiden drink gegeven voor een paar vrienden. Een hele hoop kon helaas niet komen, maar we waren toch nog wel met een stuk of 15. Bart had massa’s hapjes voorzien, en het werd een zeer aangename avond. Eigenlijk moeten we dat meer doen, zo geraakt ons huis (en bij uitbreiding mijn bureau) eens ontdaan van alle rondslingerende rommel.
Bart trok deze morgen zijn conclusies bij de cadeautjes die we kregen: we moeten dringend gehydrateerd worden :-p We hebben vooral veel heerlijke koffiebonen gekregen (onder andere Blue Mountain, yay!), een paar flessen uitstekende wijn, en een pot bijzonder goeie antirimpelcrème :-p Dat komt ervan natuurlijk, als je in je mailtje schrijft
Bloemen en kransen zijn absoluut niet de bedoeling, antirimpelcrème of kleurshampoo mag altijd.
De lokale apotheker neemt dat dan zeer letterlijk, ik had het kunnen weten :-p Verder was er nog een verwenpakketje met een mooie kaars, hydraterende handzeep (het is dus echt een thema) en een bruisbal voor in bad. Er waren ook boekenbons en restaurantbons, en twee mooie theelichthouders gevuld met snoep.
Het toont eigenlijk vooral goed aan hoe goed onze vrienden ons kennen. En hoe weinig ze luisteren als we zeggen dat cadeautjes niet nodig zijn.
Maar ik vond het eigenlijk vooral een zeer fijne avond. Bedankt allemaal!
En volgend jaar geven we een fuif. Met uitgebreider publiek, beloofd.
Merel stapt!
Nu ja, ze doet een zeer ijverige poging, en kan al een paar stapjes na elkaar, voor ze omvalt. ’t Is vroeg, ze is nog maar net een jaar geworden. Maar we zijn wel ongelofelijk trots op onze kleine meid.
Opruimen
Omdat we vanavond een paar vrienden op bezoek hebben om iets te drinken, moest ons huis opgeruimd worden. Niet dat het niet proper is, dat wel, maar het is nogal… rommelig :-p Mijn bureau is daar nog het ergste voorbeeld van. I know, I know…
We hebben een hoop rommelhoekjes in de woonkamer opgeruimd, de kinderen hebben hun speelgoed aan de kant gedaan, en ik ben aan dat bureau van me begonnen.
En dan moet ik nog, als ik heel eerlijk ben, toegeven dat ik al een hoop gerief had opgeruimd in de loop van de week. Ik had er dus wel wat werk aan…
Intussen was de woonkamer volledig in orde, en zaten de jongens tv te kijken.
Ik geniet er dus enorm van hoeveel klaarder en zonniger onze woonkamer is geworden na de verbouwing.
Ik gaf Merel een banaan, ruimde verder papieren op, adresseerde brieven aan de sint, en deed verder aan dat bureau. En toen werd het uiteindelijk dit:
Met zelfs een afgestofte en gesnoeide bonsai.
Laat dat volk maar komen!
40
Vandaag wordt mijn allerliefste veertig. Hij noemt het zijn waterkering, en gaat alle adressen af die een belangrijke rol hebben gespeeld in zijn leven: de verschillende huizen waar hij gewoond heeft, zijn school en bibliotheek, de boerderij van nonkel waar hij als kind elk weekend doorbracht, zijn kot, de unief en de hogeschool, de verschillende vestigingen van de KBC waar hij gewerkt heeft, het vorige adres van Netlash en het bijhorende huisrestaurant…
En toen kwam hij terug naar huis, in mijn armen. Gelukkig maar.
De beste helft moet nog komen, liefje. Gelukkige verjaardag!
Stom geld
Bart zit sinds dinsdag in Hasselt voor het World Creativity Forum, en blijft daar uiteraard ook slapen. Dat resulteert in drukke ochtenden, omdat ik op mijn eentje de kinderen en mezelf op tijd moet zien klaar te krijgen. Als ik zelf niet moet lesgeven om half negen, valt dat best mee. Als Merel tenminste geen kakdébâcle voor elkaar krijgt op het moment dat iedereen al met zijn jas aanstaat, klaar om de deur uit te gaan. Maar dit terzijde.
Op donderdag -vandaag dus- moet ik wél lesgeven om half negen. Ik had de boekentasjes gisteren al klaargezet, had de kleren van de kinderen ook al netjes op voorhand klaargelegd, en zelfs de tafel al gezet, maar toch, het bleef een haastige, zenuwachtige boel.
Iets na acht zaten we in de auto, gooide ik Merel af bij de crèche, en reed ik naar de school van de kinderen. Ik had al een tijdje staan aanschuiven aan de lichten van de schoolstraat, en toen het op oranje sprong net voor mij, duwde ik in plaats van de rem nog even het gaspedaal in, en schoof fluks door oranje de zijstraat in. Dacht ik toch. Want in de andere richting stond een politiewagen klaar om af te slaan. Ook die straat in. Ter hoogte van de school ging ik even langs de kant staan voor een oprijlaan – stationeren, heet het, want met de motor nog aan – en liet de kinderen uitstappen en oversteken op het zebrapad. En toen tikte een agente tegen mijn schouder, met strenge blik en opgetrokken wenkbrauwen. Of ik wel goed wist waar ik mee bezig was, zo voor de ogen van de politie door rood rijden. Rood? Naar mijn mening was het oranje, wat ik ook zei. De wenkbrauwen gingen nog een paar millimeter hoger. Dat het wel degelijk rood was geweest, en dat door oranje rijden ook strafbaar was. Ik zuchtte, zei dat ze dan wellicht wel gelijk had, als zij vond dat het rood was, maar dat ik zeer haastig was en te laat ging zijn op mijn werk als zij zo verder ging. En dat ik niet langer dan nodig wilde staan met mijn auto waar ik stond. Ja, zei ze, ik mocht daar ook al niet parkeren. Waarop ik fijntjes opmerkte dat ik daar ook niet geparkeerd stond, maar wel stationeerde, en dat dat wél toegelaten was. Nu zuchtte zij, noteerde mijn naam, en vertelde dat ze me dan ging laten vertrekken, maar dat de boete dan thuis ging gestuurd worden.
Ik heb later even opgezocht wat het ging worden, en ik ben er voor minstens 150 euro aan voor de moeite. Ugh. Stom geld. En mijn eigen fout.
Playdate
Nee, heren, dat heeft niks te maken met genetkouste en van konijnenoren voorziene pronte jongedames. Dat heeft zelfs totaal niks in die sector te zien.
Wolf had vandaag voor het eerst vriendjes die zomaar kwamen spelen. Zomaar, zonder verjaardagsfeestje of ouders die eventjes hun kind kwijt moesten, of eentje dat toch bleef plakken omdat ik hen was gaan afhalen van de turnles.
Wolf had gewoon aan zijn twee beste vrienden verteld over Lego Heroica, en blijkbaar met zoveel gusto dat ze het dolgraag eens wilden spelen. En dus werden er hier twee zevenjarigen netjes aan de deur afgeleverd rond een uur of twee, om dan om twintig na drie terug opgehaald te worden voor de gezamenlijke turnles.
Ik denk dat ze eigenlijk wel vaker eens mogen komen spelen. Da’s lekker rustig, en Wolf is er verzot op.
Winkelen
Deze voormiddag had ik tijd van 10.10u tot 12.05u. Nu ja, tegen dat ik de school achter me liet, was het dik half elf. Omdat ik toch eigenlijk wel dringend nog een derde broek nodig had die niet bij elke niesbui automatisch op mijn knieën zakt, ben ik ’t stad ingereden. Ook al omdat een van mijn favoriete winkels 50% korting gaf gisteren en vandaag.
Helaas, ik heb er een donkerpaarse broek gevonden en een nauwsluitende simpele zwarte tuniek, maar niet in afprijzing. Go figure. 75 euro was mijn straf, en dat valt al bij al nog mee. Er hingen een hoop knappe rokjes, maar uiteraard niet mijn maat. En die waren wél in solden natuurlijk. Meh.
Ik had nog een kwartiertje over, en liep de belendende H&M binnen, alwaar ik erin slaagde voor 30 euro een chique rokje te vinden in grijze kant, en een bordeaux gebreide jurk met gigantische col, 20 euro.
Gescoord, dus. Ik wilde een broek en een rokje, en dat heb ik nu dus, en ik was zelfs op tijd terug op school. Alleen ben ik nog steeds op zoek naar een knielange zwarte gebreide vest in dikke wol. Ik heb er zo eentje, maar durf er echt niet meer onder de mensen mee komen. Mocht iemand dat dus zien hangen, geef me een seintje! Mijn dankbaarheid (en warmte) zal uw deel zijn.
Bedenkingen
Wist u dat:
* nieuwe fluohesjes voldoende reden zijn voor kleine jongens om, in plaats van tegen te sputteren, graag met de fiets naar school te gaan?
* het koud is ’s morgens, maar toch zalig om te fietsen?
* het stilaan nog eens tijd is voor gestreken mastellen?
* het op maandag na vier uur moeilijk is om in Wondelgem nog vers brood te vinden? Rekening houden met de sluitingsdagen van andere bakkers, da’s duidelijk voor mietjes.
* honderd bloembollen planten veel werk is?
* ge voornoemde bloembollen ook kunt planten – stel dat ge uw tuinschopje kwijt zijt – met een soeplepel? En dat dat nog langer duurt?
* het bizar is dat ge op 12 november in uw tshirt in uw tuin kunt werken?
* het al even bizar is dat er op diezelfde twaalfde november nog massa’s bladeren aan de bomen hangen?
* het eigenlijk wel fijn is als ge eindelijk uw garage ne keer deftig opruimt, zodat uw auto terug binnen kan staan?
* kotsgeur wel héél erg lang in een auto blijft hangen?
* ik het straf vind dat mijn zevenjarige al sudoku’s van negen op negen oplost?
Nee? Dan ga ik u dat blijkbaar ooit eens moeten vertellen, medunkt.
Verjaardagsdinges, nog eens
Deze keer van mijn grootmoeder (van mijn moeders kant): die wordt morgen negentig, en gaf vandaag een groot feest.
Ik ben haar gaan halen in het rusthuis hier drie kilometer verderop, en daar ook weer afgezet zo’n zes uur later. In de tussentijd hebben we lekker gegeten in de Duyventooren in Bellem, is er gespeecht, heb ik honderduit gekletst met broers en schoonzussen, heb ik de obligate zatte nonkel ontweken, heb ik massa’s complimentjes gekregen over hoe goed ik er wel uitzag, heb ik met bewondering naar mijn ei zo na honderdjarige andere grootmoeder gekeken, en heb ik me eigenlijk wel best geamuseerd. En in diezelfde tussentijd hebben Dirk en Ilse zich blijkbaar kostelijk geamuseerd met de kinderen. Er is in elk geval gigantisch veel gespeeld, want Merel is om half zes nog even in haar bed gegaan, en pas wakker gemaakt om zeven uur de volgende morgen. Zonder avondfles of zo. En ik heb de indruk dat Dirk en Ilse het ook reuze gezellig vonden.
Bedankt, iedereen!