Puyenbroeck

Ik zei het al lang, dat ik eens naar Puyenbroeck wilde, en dan bij voorkeur gaan picknicken. Omdat onze zomer blijkbaar amper twee dagen zomerweer gaat tellen, wilde ik ervan profiteren, en heb ik dus deze morgen onze onvolprezen Milnerpicknickmand gepakt. Mijn ma stond iets na tien bij ons, en samen trokken we dus naar Wachtebeke. Als kleine verrassing voor de jongens zijn we met het veer van Langerbrugge gegaan: ze waren daar nog nooit op geweest, en het is de korste weg naar de overkant van de haven voor ons. En eigenlijk is dat gewoon wijs, zo’n veer: om de vijf minuten vaart het, en er kan een auto of tien op.

veer1

veer2

In Puyenbroeck zelf hebben we ons geïnstalleerd aan de kleuterspeeltuin, in de schaduw van een boom, op ons picknickdekentje. Eigenlijk hebben we vrij snel gegeten, want de jongens hadden honger.

puyenbroeck1

puyenbroeck2

En óf het leuk was: je moet maar eens naar die gezichtjes kijken :-p

Daarna hebben ze nog uitgebreid gespeeld op de speeltuinen, en Wolf vooral op die grotere, hoewel ook Kobe zich daar eventjes op waagde (en vastzat natuurlijk). En ondertussen deed oma een poging tot tukje, en las ik wat verder in mijn boek.

puyenbroeck3

puyenbroeck4

puyenbroeck5

Daarna hebben we even een wandeling gemaakt, iets gedronken op het terras van de cafetaria (niet meteen een aanrader), en zijn dan naar parking 2 gereden, naar het zwembad. Daar ben ik eigenlijk vergeten foto’s te nemen, zo wijs was het. De jongens hebben er gigantisch hard gespeeld: een buitenzwembad waar Kobe overal vrij comfortabel kon staan, daarrond een ligweide waar oma zich op had genesteld, en dan ook nog het binnengedeelte, met een stroming, een glijbaan, bubbelbaden, en ook weer een fijn kinderzwembad. Hier komen we nog terug, da’s zeker.

In het naar huis rijden moesten we nog voorbij Peters huis passeren (een vriend van héél lang geleden), en die had gevraagd om eventjes binnen te wippen, wat we dan ook deden. Ma en ik hebben in de buitensalon gezellig zitten kletsen, en de jongens waren binnen verdwenen om te spelen.

En het strafste: toen ik de kinderen vroeg wat ze het leukste vonden aan de hele dag, zeiden ze unaniem: ‘Bij Peter!” Val nu dood!

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *