Verborgen schatten

Zoals altijd bij het opruimen vind je verborgen schatten. Ik dus ook. Ik heb het dan niet over de talloze (liefdes)brieven die ik opnieuw zitten inkijken heb, of de oude dagboeken waarmee ik zitten schateren heb, nee. Die zijn trouwens niet voor publicatie vatbaar.

Er zijn wel een aantal andere dingen opgedoken, die ik wel grappig/fijn/om trots op te zijn vind. En bij deze ga ik deze ook delen.

1.

Attest Certamen

Het attest dat ik wel degelijk heb deelgenomen aan de Latijnolympiade in Italië. Ben ik eigenlijk toch wel een beetje trots op, ook al waren er toen nog geen officiële selecties.

2.

chippendales

De foto waarvan sommige leerlingen het bestaan durfden betwijfelen: ik als security bij de Chippendales. Het hele verhaal zou me te ver leiden hier. Laat het volstaan met te zeggen dat ik de hele avond met de linkse staan kletsen heb, hij erop stond dat deze foto werd genomen, en dat ze me aan het kriebelen waren. En dat de tandpastasmiles in dit geval dus gemeend waren. Eerder die avond, tijdens de pauze, had ik trouwens met drie man in string zitten wiezen, gene zever. De vierde man moest zich nl. gaan omkleden :-p

3.

pasfoto rijbewijs

Het pasfotootje van mijn rijbewijs. Ik moet eenentwintig geweest zijn, want het was mijn tweede rijbewijs, toen ik mijn motobewijs haalde. En ja, het was de tijd van de Madonnalook. En die oorbellen wogen elk 100 gr of zo, niet te doen.

4.

Japanse naam

Bij ons op de studentenhome zaten er ook Japanse studenten, en één van hen heb ik aangesproken. Het bleek dan nog een professor te zijn, die dit verzoek met plezier inwilligde, ook al zal het hem wel wat tijd hebben gekost. Ik wilde namelijk mijn naam in Japanse karakters op mijn wapenstokken zetten, vandaar. Ook de kanji heeft hij me doorgegeven, die waren iets makkelijker.

Kanji

Kan iemand dit eigenlijk bevestigen?

Alles moet weg!

Ik heb de laatste week gespendeerd aan het opruimen van de zolder. Je kon er niet over of door, en onze kamer zelf stond ook al vol met gerief dat naar diezelfde zolder moest. En als ik zowat het ganse huis eens wil opgeruimd krijgen, dan begin ik best met díe kamer waar eventueel overschotgerief naar toe moet. Zoals dozen van dingen die nog in garantie zijn.

Zoals altijd lagen er een hoop spullen die ondertussen overbodig zijn geworden. Of dingen waarvan ik vroeger dacht dat ik ze wilde houden, maar die intussen weg mogen. Of waarvan ik weet dat, als het origineel kapot gaat, ik een nieuw iets koop, en niet de backup die op zolder ligt.

In elk geval heb ik nu een aantal dingen die ik kwijt wil, waar ik ABSOLUUT geen geld voor wil, maar die nog te goed zijn voor de vuilbak. Als ik ze niet kwijt geraak hier, dan gaan ze naar het kringloopcentrum. Er is maar één caveat: je moet het zelf komen halen. Als je iets wil: laat hier iets achter in de comments, mail me, of twitter. Of vraag het gewoon :-p

1. Hek

weg1

2 panelen, en in één daarvan een deurtje


2.Krabpaal
‘verkocht’ aan Femke!

weg2


3. Bijzettafeltje
mee met Shura!

weg3


4. Luster Voor Anthony

weg4
5.Tapijt Christina kan het gebruiken 🙂

weg5
6. Poefje Mag, ondanks de bezwaren van Greet, gaan resideren bij Karel

weg6
7. Brievenbus

weg7

Was een noodoplossing voor ons. Sluit nog perfect. Bovenaan aan het randje zie je een klein beetje roest, en het vierkant vooraan zijn lijmresten van het plakkaatje dat erop hing.
8. Matrassen

weg8

Drie oude matrassen, beetje stoffig intussen. We hielden die als logeermatrassen en die hebben daar ook vaak voor gediend. Nu we wat ouder worden, willen onze logés meer comfort :-p
9. Plafondlampen

weg9

Twee identieke stuks. Weg wegens spuuglelijk en nog van de vorige eigenaars: de rand is echt wel goudkleurig metaal, maar dat zie je niet zo goed op de foto.
10. Vitrinekastje Het mag gaan pronken bij Annelies

weg10

Destijds (vijftien jaar geleden) gekocht voor mijn schildpadjescollectie. Houten frame, glaswerk en een werkende spot bovenaan. In quasi perfecte staat (zo goed heb ik nu ook weer niet gekeken)

Slotshow

De titel mag u met een korrel zout nemen hoor! De jongens zijn de voorbije week namelijk op Ideekidskamp geweest, en ze bereiden altijd een ‘slotshow’ voor, van een half uurtje, voor de ouders. Meestal is dat niet meer dan een dansje, maar ach, ze vinden het wel leuk.

Kobe was op ‘Mijn beroep is…’ kamp, en ze beeldden dus ook allemaal een van de beroepen uit die aan bod gekomen waren. Drie keer raden wat mijn stoere kerel was…

kamp1

Antiglibberkrokodil

Wel, die antiglibberkrokodil, dat was een van mijn beste kopen van het jaar. Want Merel zit dolgraag in bad bij haar broers, maar kan dat eigenlijk nog niet. De badstoel is niet handig, daar zit ze hoegenaamd niet graag in, en die is ook nogal scherp aan de onderkant, bizar maar waar.

Maar als ik haar zomaar in bad zet, dan glibbert ze gegarandeerd omver. Want ze kan wel zitten natuurlijk, maar zo’n glad bad, da’s nog iets anders. En ik daag u uit om eens vijf volle minuten op uw knieën naast een bad te zitten met uw hand tegen het poepje van uw kleine zonder kramp te krijgen.

En nu is er dus de antislipkrokodil, waardoor ze stevig kan zitten, zich draait en keert zoals ze dat zelf wil, en er gigantisch van geniet om in dat water te pletsen en te spelen. En haar broers, die lijken dat even leuk te vinden.

bad1

bad3

bad2

Bezigheid

De jongens zijn een week op (dag)kamp, maar ik heb wel al voor de derde week op rij Merel bij me, en veel kan ik dus niet doen: als ze slaapt, mag ik geen lawaai maken, en als ze wakker is, kan ik haar niet echt alleen laten. Ze speelt wel netjes een half uur op haar eentje, maar daarnaast moet ze ook eten hebben, en gespeeld worden. En ze is maximum anderhalf uur wakker per keer, dus dan moet ik ook nog snelsnel eventuele boodschappen doen.

’s Morgens ben ik degene die Wolf en Kobe, maar ook Marthe en Victor ( ge weet wel, van Delphine van achter den hoek) naar het kamp breng. Helaas heb ik maar vier plaatsen in de auto, en kan ik dus Merel niet meenemen. Waardoor ik haar dus de voorbije dagen een dik half uur bij voornoemde Delphine achterliet, terwijl die in haar apotheek stond. Merel kon daar absoluut niet mee om, en huilde dus van begin tot einde, of ze nu in het park zat, in bed lag, of zelfs bij Delphine op de arm. Gisteren had ik haar beestje en slaapzak mee, en toen was ze gelukkig toch in slaap gevallen. Vandaag en de twee volgende dagen blijft Bart ietsje langer thuis, zodat ze hier in haar bed kan zonder huilen. Oef.

Ze was dus bijzonder goed gezind vandaag, en dus hebben we boodschappen gedaan en zijn zelfs naar de Brico geweest. Ze vindt het zalig om in de kar te zitten, die kleine van mij, zolang ze maar kan rondkijken. En ze wordt er ook heerlijk moe van, zodat ze daarna telkens weer stevig doorslaapt.

Tijdens die uurtjes probeer ik dan klusjes te doen: kapstokjes ophangen, tuinwerk, planten verpotten, het speelgoed opruimen, dingen repareren… En ik ben eindelijk ook aan de zolder begonnen. Eerste vereiste was licht, want nu hangt er amper één peertje, en is de helft in het duister gehuld. Ik heb er vandaag dus een lichtpunt bij geïnstalleerd, en nu heb ik overal meer dan voldoende licht. Oef. En dus ben ik aan het opruimen geslagen: verpakkingen en dozen van gerief waarvan de garantie intussen is vervallen en die dus weg mogen, en algemene rommel die nu wel weg mag, en waarvan ik me soms zelfs afvraag waarom ik dat destijds ooit toch naar boven heb gesleept.

Ik zal er nog wel enige uurtjes zoet mee zijn, maar hopelijk geraakt het daar dus wel opgeruimd. Uiteindelijk. Zodat ik ook ons kamer en de rommelhokken daarnaast kan opruimen. En de rest van het huis.

Mja. Zie titel.

Toe

Vandaag is het hier toe. Want ik voel me echt niet goed: mottig, misselijk, ijskoud (ik zit met een wollen vest, een sjaal, dikke kousen, onder een dekentje, en het is hier 21,5 graden en ik heb het nog ijskoud) en wellicht ook met een borstontsteking, want ik kan me niet verroeren van de pijn.

En daarom ga ik nu weer liggen, nu Merel even slaapt. Ugh.

Samen spelen

Echt samen spelen doen onze drie kinderen uiteraard nog niet, maar als Wolf op de Wii speelt, dan zijn ze alledrie zoet. Oordeel zelf maar:

Wii

Kobe wordt vier

Jawel, mijn klein Kobetje wordt morgen ook al vier jaar. En daarom gaven we vandaag een feestje. Voor foto’s moet je bij zijn peter Dirk zijn, die heb ik (nog) niet.

In de voormiddag heeft Kobe me geholpen met koken en bakken: dat doet hij dus enorm graag. Hij heeft me geholpen bij het maken van een kaastaart met speculoosbodem, en heeft eigenlijk vooral speculoosjes gegeten dus :-p. Dat is namelijk de lievelingstaart van zijn peter, en het recept leek me wel lekker. Verder waren er drie kleine taartjes van Ikea, ook heel lekker, en daarna aperitief met hapjes, een enorme hoop oliebollen, en dan nog broodpizza. Dat laatste is een ideetje van mijn schoonzus: je belegt een bakblik vol met wit brood (of toastbrood, zoals ik heb gedaan) en dan beleg je dat net zoals je gewone pizza zou maken. Lang hoeft het niet te bakken, het is zeer makkelijk, en vooral: lekker! En wat die oliebollen betreft: die pakjes van Dr. Oetker zijn poepsimpel en zeer lekker, maarre… Niet geloven dat je er maar een twintigtal uit een pakje haalt! Ik had om zeker te spelen toch maar drie pakjes gemaakt: 60 oliebollen voor 10 volwassenen en 4 kinderen, dat was toch niet zo overdreven, en 40 ging wat weinig zijn, dacht ik. Juist. Ik heb een ganse kom doorgegeven aan Delphine van achter den hoek, mijn ma heeft er meegenomen, en ik had er dan zelf ook nog wat over. Ugh!

Kobe sprong een gat in de lucht (echtig waar) toen hij van zijn peter een doos plasticine kreeg met de vormpjes om ijsjes te maken. De rugbybal (van Gilbert, uiteraard) kon op meer bijval onder de volwassenen rekenen :-p Van omaly en bompa kreeg hij dat voornoemde keukentje van Ikea, en van oma, opa, wijzelf, en uiteindelijk ook nonkel Jeroen en tante Delphine alle toebehoren, en ook nog vier CDtjes van kapitein Winokkio. Hij was gigantisch opgetogen met alles, en knuffelde zowat iedereen omver. Ik ben dan maar meteen aan de slag gegaan met schroevendraaiers en bouwplannen, en heb de keuken al dadelijk in elkaar gezet, tussen de bedrijven door. Kobe was dolcontent. En toen Alexander tegen zes uur ook nog arriveerde, was die ook niet meer weg te slaan van dat keukentje. Zalig gewoon!

Eigenlijk was het een zeer gemoedelijke, aangename bedoening, en vond vooral Kobe het super.

Om half negen lagen ze uiteindelijk in bed, doodop. En een uurtje later ploften Bart en ik in de zetel, en kon je zelfs niet meer zien dat er een feestje was geweest. Oef!

Eerste tandje

Nu weten we dus waarom Merel eerder deze week zoveel koorts had, en waarom ze zo hangerig en huilerig was: ik heb daarnet haar eerste tandje gezien! Jawel, mijn kleine meid heeft dus een tandje!

Ze beet al ongeveer twee maanden op alles wat ze vastkreeg, en ik heb een hele batterij slabbetjes met plastiek aan, om ervoor te zorgen dat haar kleren niet constant kletsnat zijn van het overmatige kwijlen en zeveren. Ze verbruikt er zo’n viertal per dag, zonder nog de etensbavetten mee te rekenen.

En nu is hij er dus, die eerste tand. En geloof me: het is een pak makkelijker om om te gaan met een lastige baby, als je eindelijk wéét waarom ze lastig is. Toch wel.

Boomtown

Gisteren zijn we met een bende van Netlash-bSeen naar de Feesten getrokken. Boomtown, op de Kouter, meer bepaald. Netlash-bSeen is daar een van de grote sponsors, en dus kregen we een VIP-behandeling, met gratis drank op de kiosk tussen zeven en acht, en daarna een diner in de Handelsbeurs. Uiteraard konden we de concerten bekijken, en kregen we ook vijf drankjetons de man.

Samen met Dirk, Ilse, Marnik en Veerle kraakten we een fles cava, knabbelden van de hapjes, en kletsten met de aanwezige Netlashers. En iets na achten gingen we dus eten: een vastgesteld menu, dat wel, maar zeer lekker. Wel twee keer vis, een gewaagde keuze, vond ik.

Het voorgerecht was iets met maatjes en currysaus:

HA1

Het hoofdgerecht was dan weer een ruime portie kabeljauw met spinazie en puree.

HA2

Het dessert ben ik vergeten fotograferen: twee bolletjes citroensorbet in een ruim wijnglas, overgoten met limoncello.

We vroegen en kregen daarna nog een koffie, maar dat was dan wel een droge: zelfs geen koekje of speculoosje erbij… Ik moet wel toegeven, de Handelsbeurs is aangenaam om zitten. Misschien eens terugkeren als het open is voor iedereen, en je zelf kan kiezen wat je eet.

Daarna zijn we terug naar de kiosk gegaan om naar het concert van A Brand te luisteren, en verder te kletsen. Op die kiosk heb je dus een schitterend, zij het vrij ver uitzicht he!

Er stond warempel een barista op het plein, en Ilse en ik zijn warme chocomelk gaan halen (met een pak echte chocoladekorrels en gestoomde melk) en cappuccino caramelo voor Bart. En toen zag ik dat je aan het cocktailkraam niet alleen mojito’s en daiquiri’s kon krijgen, maar ook een grote puntzak kraakverse aardbeien! We hadden toch nog jetons over, en dus hebben we daar aardbeien staan eten, en heb ik er zelfs nog een grote zak mee naar huis genomen om thuis van te genieten.

Enfin, ik heb een hele fijne avond gehad, eigenlijk feitelijk. En bedankt, ma, om te babysitten!