Vingertjes

Ugh!

Ik was net klaar met mijn mondelinge examens af te nemen voor mijn middagpauze, toen mijn telefoon ging: de kleuterschool! Kobe had met zijn vingers tussen de zware deur gezeten, en het zag er wel niet zo erg uit, maar of we toch maar met hem naar de dokter konden…

Ik kon dus niet weg, ik had amper tijd om te eten (gelukkig heeft onze lieve secretaresse mijn eten opgewarmd terwijl ik aan het telefoneren was), en dus moest ik Bart wel inschakelen. Die was gelukkig op zijn kantoor en niet ergens in Brussel of Antwerpen of zo, en ging hem halen. Intussen verwittigde ik de dokter dat hij op komst was, en belde ik terug de school om hetzelfde te zeggen. Bart heeft een paar afspraken afgezegd, en zelf was ik thuis met Wolf om vier uur.

En toen bleek het allemaal niet erg te zijn: gewoon wat gekneusd, niks gebroken of zo. Kobe was wel zodanig gedaan van de alteratie, dat hij in de zetel in slaap was gevallen en daar twee uur heeft liggen slapen.

Bart sprintte prompt terug naar kantoor voor een volgende afspraak, en ik was was behoorlijk opgelucht dat het allemaal zo erg niet was. Maar ik kan u verzekeren: zo van die telefoontjes, da’s allemaal niet goed voor het hart. En de zen.

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *