Voorbereidingen

Mijn kop loopt zo’n beetje over. Teveel dingen tegelijk, u kent het wellicht wel.

Er zijn examens in aantocht, leerstof die nog moet afgewerkt worden, examens die moeten opgesteld worden, en ambetante, zenuwachtige leerlingen onder controle te houden. Vorige week was er nog de doop van Merel waar ik vanalles voor moest regelen, overmorgen is er Wolfs communiefeest, en ook daar is nogal wat voorbereiding aan.

– De traiteur is geregeld, maar ik moet het uur van aankomst van de kok nog afspreken.

– Het springkasteel is gelukkig gereserveerd, en moet morgen afgehaald worden. Wolf weet nog van niks.

– Ik ben vandaag zijn grote gezamenlijke cadeau gaan halen: een Xbox Kinect. Zalige verkoper trouwens, daar in de Dreamland. Een gigantische geek die zelf (onder andere) een Kinect had, alle spelletjes kende, mij dus kon uitleggen wat voor Wolf ok zou zijn en wat niet, en die het vooral ook heerlijk vond om voor een keertje zelfs niet te moeten uitleggen wat een demo was :-p En dan ook nog eens niet mis om te zien ook, komt dat tegen.

– Het gras heb ik – gelukkig, aan het weer te oordelen – gisteren nog snel afgereden. Ik ben al een paar weken bezig om onze tuin toonbaar te maken. Ik heb de haag laten scheren, Bart heeft het meeste onkruid aan de straatkant uitgedaan, er zijn bloemen geplant in alle bloembakken buiten, en ik heb zelfs het gras besproeid de afgelopen dagen, om het wat groener te krijgen.

– ik ben een nieuwe printer gaan halen omdat de vorige het in zijn kop kreeg om om de anderhalve centimeter, toch in Officedocumenten, een lijn niet af te drukken. Met een vreselijk slordig resultaat. En de drivers zijn ingewerkt in Win7, ik kan er dus geen nieuwe installeren. Het was trouwens intussen ook al een oud beestje, dus ja.

– Ik ben meteen ook de Kapitein WinokioCD van bij De Morgen gaan afhalen. Helaas heb ik die van vorige week gemist, had er niet bij stilgestaan.

– Ook Wolfs communiefoto’s ben ik gaan ophalen. Ze zien er verdomd goed uit, dat mens weet waar ze mee bezig is. Ze doet natuurlijk niks anders dan dergelijke reportages, maar dan nog.

– Nog eventjes paniek ook: ik moest nog taart bestellen, maar onze favoriete taartenbakker is gesloten op donderdag. En nummer twee is dicht op dinsdag, zodat ik pas morgen kan bestellen, voor overmorgen dus. Zal wel loslopen, vermoed ik, maar toch.

Ugh. Druk.

Voorexamens

Normaal gezien zou je, als je Latijn geeft, zowel een volledig schriftelijk examen als de ongeziene tekst (versio) op dezelfde dag moeten afnemen, binnen een periode van vier uur.

Mja.

Ik vind dat ze een zeer gespreid examen moeten maken, met dus vragen uit elk hoofdstuk dat ik gezien heb. En die versio, da’s zoiets gelijk een verhandeling, daar heb je ook tijd voor nodig. En dat maak je dus niet snel-snel op een uurtje, toch niet als je meer dan een paar lijnen wil geven. Want als die eerste twee zinnen hen niet liggen, dan hebben ze toch ook de rest nog.

Ik heb het lang gedaan, eerst drie uur examen en dan nog twee uur versio. Maar de kwaliteit van de versio’s was er meestal naar: na drie uur examen en nadenken heb je het meestal wel gehad, en hoeft zo’n versio écht niet meer. En daarom geef ik de versio’s nu op voorhand. De mensen die mijn rooster maken, weten het intussen wel, dat ik graag voor alle klassen een blok van twee uur heb, en dat krijg ik ook heel vaak.

Het resultaat is nu, dat ik op dit moment van die voorexamens, ofte versio’s aan het afnemen ben. Afkijken is heel erg moeilijk, wegens ver uit elkaar zittend, en vooral: ik kan de netversie soms met moeite lezen, laat staan dat zij elkaars kladgekriebel zouden kunnen lezen én vertrouwen.

Buiten is het heet, en ik zit binnen in een heerlijk fris lokaal. Ik heb net met mijn espressomachientje een latte gezet, en het enige geluid dat ik hoor, is het zoemen van de PC, het geruis van de bomen door de openstaande ramen, en het gezucht van de leerlingen. En dat laatste negeer ik gewoon.

Alleen jammer dat ik straks die ondingen nog moet verbeteren…

Dag van het Park

Eigenlijk is het heel simpel: ik heb een uitgebreid verslag op Gentblogt gezet, en wel hier. Ik had geen zin om alle foto’s hier nog eens over te nemen, vandaar.

Want het was een fijne namiddag, echt wel. Wolf en Kobe hebben vanalles gedaan, vonden vooral het poppenspel wijs, en amuseerden zich ook echt wel met de zoektocht in het bos. Een extra fotootje krijgt u nog van me, wegens niet echt bruikbaar op Gentblogt.

leeuw

Barista

(Dit artikel is oorspronkelijk geschreven voor en verschenen op Gentblogt)

Een barista is een vakman of -vrouw die zich toelegt op het bereiden van espresso en aanverwante dranken als cappuccino. De barista is als de kok in de keuken; hij/zij weet daarnaast vrijwel alles van de techniek van de espressomachine en de processen bij het bereiden van de espresso. Veelal worden ook Latte arttechnieken beheerst. Aldus Wikipedia.

barista1

Onlangs was ik vrolijk aan het rondfietsen in de binnenstad, van winkel naar winkel (ik had nogal wat nodig), toen mijn oog plots op de Barista viel. Niet een persoon, maar wel een kleine bar met supergezellig miniterrasje aan de Zuivelbrug (die brug naast het Groot Kanon, mocht u dat niet weten). Koffieliefhebber zijnde had ik er al van gehoord, maar was ik er nog nooit geraakt. Aangezien ik wel nog wat tijd over had, kon ik met een gerust geweten de fiets even tegen een gevel parkeren, en me aan een tafeltje op het bewuste terrasje neervleien. Pas toen zag ik het bordje dat me erop wees dat ik binnen mijn bestelling moest gaan opgeven.

Binnenin heb je rechts een lange toog, vol met heerlijke biobaksels: appeltaart, cupcakes, brownies, fruittaart, verschillende soorten brood en broodjes… Ik heb er met opzet niet te veel naar gekeken omdat ik niet in de verleiding wilde komen, maar het rook er fantastisch!
Links is er een compleet witgeschilderde ruimte met witte tafeltjes en een allegaartje aan witgeschilderde stoelen, maar toch komt het heel gezellig over. De kunstwerken aan de muur dragen daar voor een groot deel toe bij, vermoed ik.

barista2

barista3

Ik bestelde een latte, en kreeg die geserveerd in een glas, met een nogal ongeïnspireerd blaadje als latte-art in het melkschuim. Erbij kwam een krakeling in een schaaltje. Rietsuiker staat in potten op de tafels, en is dus naar believen te nemen. Omdat ik het ter plekke wilde nuttigen en niet als meeneem bedoelde, betaalde ik drie euro. Niet weinig voor een koffie, zelfs al staat er een blaadje in het schuim getekend. De locatie met zicht op het water doet er misschien wel iets toe, maar goedkoop kan je het er niet noemen dus. Het meisje achter de toog had duidelijk ook meer zin om van de stralende zon te genieten dan daar te staan, en handelde nogal routineus, had ik de indruk. Mja.

Als ik er toevallig op een stralende lentedag nog eens passeer en ik heb niks anders te doen, zal ik er nog wel eens op het terras gaan zitten. Maar de Barista actief gaan opzoeken? Ik denk dat ik daarvoor andere adresjes ga uitproberen.

Barista coffee&cake
Meerseniersstraat 16, 9000 Gent
www.mybarista.be

Rood kleedje

Mijn meisje in een fris vrolijk rood kleedje. Eigenlijk is het al op het kleinste, ook al is het maatje 68. Ze is nogal rond, die van mij, aan haar buikje. Ach ja, voor die vijf euro ga ik er niet wakker van liggen. Ik vind het gewoon mooi 🙂

roodkleedje

Chavroux in Dock’s Café

Onlangs kwam de vraag of ik geen zin had om een geitenkaasmenu te gaan uittesten, als foodie-blogger. Huh?

Let me explain: op maandag 30 mei om 14u wordt de website Chef Chavroux gelanceerd. Belgische chefs werden daarom ter promotie uitgedaagd om een menu te creëren waarvan elk gerecht de bekende geitenkaas van Chavroux bevat.  Een aantal bloggers mocht al op voorhand gaan uittesten op verschillende locaties. Zelf werd ik verwacht tegen acht uur in Dock’s Café in Antwerpen, waar chef Yannick Frooninckx een 3-gangen menu had bedacht met bijpassende wijn.

Dock’s Café ligt aan de Jordaenskaai, een voor een Gentenaar vrij onmogelijke plaats. We hebben wat rondgereden om parkeerplaats te vinden, en zijn uiteindelijk aan het Zuiderterras gaan staan. Om pas daarna te merken dat er ook een parking is aan het Noorderterras, én dat het Dock’s Café blijkbaar een ‘voiturier’ heeft, zoals ze het zelf noemen: iemand die jouw auto gaat parkeren voor je. Nice! Maar het was een aangename warme avond, en het wandelingetje was eigenlijk zelfs mooi te noemen.

Dock’s Café is imposant wanneer je er binnenkomt: groengeverfde stalen constructies met veel hout en art nouveau-invloeden, en warm licht. Het deed me onmiddellijk aan het Pakhuis in Gent denken, een concept van Pinto, en jawel, de gerante bevestigde dat achteraf. Mooi!

chavroux1

Ze bracht ons naar een tafeltje op de eerste verdieping, waar je een mooi uitzicht hebt op de benedenverdieping, en gaf ons ook meteen het menu. Dat verraste me een beetje: wanneer Chef Chavroux zegt dat elk gerecht geitenkaas bevat, dan zit dat inderdaad ook in het dessert, en hier meer bepaald in de vorm van ijs. Ik zie uw wenkbrauwen al in de lucht gaan, en dat deden de mijne ook.

Dadelijk werd er gevraagd wat we als aperitief wilden, en Bart bestelde een gin-tonic. Ik drink geen alcohol, en hield het dus op water, want een alternatief werd me niet voorgesteld. Kleine, vrij zurige broodjes werden ook meteen gebracht, samen met een afgedekt kommetje boter.

De sommelier kwam iets later met een frisse lichte Riesling af, waarbij hij een hele uitleg gaf, en die inderdaad feilloos bij het voorgerecht bleek te passen. Dat voorgerecht bleek te bestaan uit drie hoopjes zeer luchtig opgeklopte Chavroux, geserveerd op een zeer dun uitgesmeerde (het leek wel geverfd) olijfbereiding, met citroensuc en een aantal blaadjes tahooncress. Lekker, maar niet echt uitzonderlijk. Of zoals Bart zei: “Tsja, het is geitenkaas he”.

chavroux2

Intussen waren Erik en Annelies, die daar ook als testpersonen zaten, erbij komen zitten: ze zaten amper een paar tafeltjes verder, en het was te gek om dan niet gezellig te zitten kletsen. Zij zaten wel wat verder in hun diner, en hadden hun hoofdgerecht al op.

Dat hoofdgerecht was overigens zeer te pruimen: Lijngevangen zeebaars uit de Middellandse Zee, gegrilde groenten uit de Provence en boterquenelle met espelette en verse Chavroux geitenkaas, wist de menukaart ons te melden. De Provencegroenten bleken gegrilde aubergine, paprika en courgette te zijn, met een stukje venkel erbij, en de Chavroux was stevig op smaak gebracht met de rode peper (espelette), en paste wonderwel bij de vis, net als de ronde Chablis. Lekker, echt waar!

chavroux3

Na een perfecte tussenpauze volgde het dessert, datgene waar we het meest naar uitkeken. Een grote coupe werd ons voor de neus gezet, gevuld met een bolletje geitenkaasijs en een keur aan rode vruchten: rode en witte framboos, kers, aardbei, jeneverbes, rode bes, stekelbes en braambes en dat afgewerkt met een fijn koekje en een takje munt.

chavroux4

Ik geef het toe, het was met enige aarzeling dat ik van het Chavroux-ijs proefde. De eerste hap deed vooral eigenlijk onwennig aan, en ik wist niet goed wat ik ervan moest vinden. Na een paar happen echter raak je gewoon aan de textuur, en wordt het echt lekker. Bizar, maar lekker.

Afsluiten deden we met een koffie, of in mijn geval koffie verkeerd, met bijhorend chocolaatje.

chavroux5

Conclusie: Dock’s Café is een zeer gezellig, fijn restaurant. En de Chavrouxgerechten zijn elk apart zeer lekker, maar alles samen een beetje teveel van het goede. Ik kan eventjes geen geitenkaas meer zien, en ik vind de zachte Chavroux nochtans zeer aangenaam.

We hebben in elk geval een fijne avond gehad, met een mooie wandeling langs de kaaien terug naar de auto. En misschien gaan we ook nog wel eens langs in een van de andere deelnemende restaurants om te zien wat zij ervan gemaakt hebben.

12 restaurants en brasserieën doen mee aan het concept. Vanaf 30 mei kan je via de website www.ChefChavroux.be een plaats reserveren in een restaurant naar keuze en het Chavroux menu degusteren. Aan het einde van de maaltijd mag je de prijs betalen die je het menu waardig acht.

De deelnemende restaurants zijn:
Dock’s Café, Antwerpen
Pastorale, Reet
Pakhuis, Gent
Bistro Refter, Brugge
Prêt-à-Goûter , Zolder
La Quincaillerie, Brussel
Les Brigittines, Brussel
La Table du Boucher, Bergen
Le Bistrot d’en Face, Luik
Si Jamais, Doornik
Le Fou est belge, Heure-en-Famenne
Le Cor de Chasse, Barvaux-sur-Ourthe

Waterpret

Een zonnige warme namiddag, twee zwembroeken, twee jongens en een grassproeier, meer moet dat toch niet zijn?

waterpret

waterpret2

Mamanamiddagje

Ze had het wel verdiend, die mama van me, om een namiddagje op stap te gaan. Nu mijn vader nog steeds met dat gebroken sleutelbeen zit, heeft ze nog meer werk met hem dan anders.

Tegen kwart over twee was ze hier, en gingen we eerst naar de Aveve om bloemen. Door de reis naar Costa Rica waren haar buitenpotten nog steeds niet gevuld geraakt, vandaar.

Om half vier stonden we daarna in ’t stad. Ze heeft namelijk een prachtig paars-met-oudroze rokje, maar niks feestelijks om daarop aan te doen, en ze wilde het graag dragen op Wolfs communie. Wij dus op zoek: de Mexx, de We, de Massimo Dutti… En toen staken we ’t straat over en waaiden de H&M binnen, en warempel: een massa dingen in het roze dat we wilden. We zijn er uiteindelijk buitengekomen met een onnozel Tshirtje in een speciaal model waarmee ze er bijzonder goed en chic uitziet, in exact het goeie kleur. Score! Ik vond dat dat wel een ijsje verdiende, en trakteerde ons allebei op eentje van de Australian Icecream waar ik zo verzot op ben. Daarna moest zij door, richting autokeuring, liep ik nog eventjes rond, en nam toen de tram richting mijn auto in de Gebroeders De Smetstraat.

Jammer dat het eigenlijk zo kort was. Niet dat we allebei nog verder wilden shoppen, we doen dat geen van beiden graag. Maar ik had haar nog graag op een koffie getrakteerd ook, en daar dan gezellig bij zitten kletsen. Ach, volgende keer beter zeker?

Dank voor die bloeme!

Ik weet het, ik weet het, ik post vaak bloemen op mijn blog, maar ik ben dan ook zot van bloemen. En het is mijn blog, nèh! En dit boeketje heb ik gisteren gekregen van mijn schoonzusje 🙂 Jammer dat ik het je niet kan laten ruiken…

doopboeket

Doop

Jawel, onze kleine meid is vandaag gedoopt. Ik weet het, het lijkt wel een anachronisme in deze tijd, en we hebben erover getwijfeld, maar uiteindelijk hebben we er, net zoals bij de jongens, toch voor gekozen om hen  een opvoeding met christelijke inslag te geven. En gezien de vele reacties is daar tegenwoordig precies zelfs moed voor nodig.

Shura was al om negen uur present om het huis toonbaar te maken. Ikzelf was dan helaas al een paar uur op: ik lag er uiteindelijk in om half drie, om half vijf wilde Merel drinken, en om half zeven was ze klaarwakker. Umpf. Niet veel nachtrust gehad dus. Om tien uur waren zowel Bart als ik volledig weer opgekleed, had ons meisje haar witte jurkje aan, en werden de jongens afgezet door nonkel Koen. Een na een druppelde de rest van de familie binnen, en dronk rustig een koffietje in de zetel. Zowel Jeroen – zoals altijd, overigens – als mijn ouders lieten weten dat ze rechtstreeks naar de kerk gingen tegen elf uur.

bijpapa

De priester stond ons al op te wachten: Kobe deelde de boekjes uit die ik voor de gelegenheid gemaakt had, en Merel was bijzonder wakker en bekeek alles met een gezonde dosis nieuwsgierigheid. Alleen het koude water – bij de twee jongens was het nog lekker warm geweest – vond ze niet zo leuk, en tegen dan was ze trouwens ook al behoorlijk moe.

kobedeeltuit

doop1

doop2

doop3

doop4

doop5

doop6

doop7

Om kwart voor twaalf konden we thuis de champagne inschenken, vloog Mereltje in haar bedje en werden de jongens opgevangen door de babysit van dienst.

Gelegenheidsadres was Bord’eau in de Oude Vismijn. Het verslag daarvan volgt nog wel eens apart, als het gepubliceerd is op Gentblogt 🙂

In elk geval waren we, met een voldaan gevoel, terug thuis tegen vijf uur, netjes op tijd om daarna nog naar de koorrepetitie te kunnen gaan.

Een druk leven, wij? Neuh…