Marleen

Marleen

Marleen ken ik al sinds mijn achtste, vermoed ik. Zij is namelijk mijn dictie/voordracht/welsprekendheidlerares geweest, en heeft genoeg met mij afgezien :-p Als je weet dat dictie vier jaar duurt, voordracht acht, en welsprekendheid nog eens drie, dan weet je dat ik al volwassen was toen ik bij haar afstudeerde. Ze is eigenlijk altijd een vriendin gebleven.

Sinds een serieus aantal jaar sukkelt ze gigantisch met haar gezondheid, maar hoewel ze fysiek een wrak is (en dat mag u gerust letterlijk nemen), is ze mentaal nog steeds de weerbare, goedlachse vrouw die ik al altijd heb gekend.

Vandaag is ze langsgekomen, om Merel nog eens te zien en gezellig bij te praten. Gelukkig kan ze nog steeds auto rijden, toch als het voor korte afstandjes is. Ik heb haar meteen gevraagd om te blijven eten: ik weet ongeveer wat haar lichaam aankan en wat niet qua voedsel. Ik moet zeggen, ik vond het een heel fijne middag. En zij ook, al was het maar omdat ze niet alleen moest eten en zich ook niet hoefde te forceren om te koken.

Ze heeft zelfs Merel een fles gegeven, omdat ik net dan aan het koken was.

Mogen er nog vele jaren volgen, Marleen!

Fijn dagje :-)

Lang geslapen, lekker ontbijt, met de kinderen gespeeld en zo, en de jongenskamer opnieuw ingericht zodat ze elkaar niet meer zien en ambeteren. Een beenhammetje klaargemaakt met tijm en honingsaus, met verse ratatouille en aardappelbolletjes.

Genoten van heerlijk in de zetel te zitten met een koffie en roomsoesjes, en ondertussen naar de Ronde kijken. Amai, zo spannend dit jaar! Mooi mooi mooi! En daarna een half uurtje gaan fietsen met beide jongens: Wolf op zijn eigen fiets, Kobe op het aanhangfietsje aan mijn fiets. Zalig!

En dan snel gedoucht, en richting koor. Waar ik te laat was, omdat Merel toch wakker geworden was en eten wilde. Soit, heerlijk gezongen, gemerkt dat de altstem me toch wel ligt tegenwoordig, en eigenlijk echt genoten van dat zingen. Je kan niet geloven hoe deugd zingen kan doen, en hoe hard ik het gemist heb.

En dan net op tijd thuis voor De Ronde en een House. Lekker in de zetel tegen mijn ventje aangekropen.

Yup, fijn dagje.

Sportkampstress

Elke ouder heeft te kampen met hetzelfde probleem: wat doe je in hemelsnaam met de kinderen in de grote vakantie? Ik heb dan nog geluk dat ik zelf quasi de hele vakantie thuis ben, maar dan nog. Ik kan hen ook geen negen weken bezighouden, ze vervelen zich al na een halve week. Dus, elk jaar wordt er een planning uitgewerkt, voor een stuk samen met een vriendin. Wolf en Marthe zijn beste vriendjes, en we laten hen dan ook verschillende dingen samen doen.

Zoals het sportkamp. Nog een geluk dat Delphine me had gewaarschuwd dat de inschrijvingsdag vandaag was, want de kampen van Stad Gent zijn zeer gegeerd. De sportkampen zijn voor ons zeer interessant, omdat de sporthal vlakbij is. Alleen… Je moet online inschrijven, en de servers zijn daar absolùùt niet op berekend. Om negen uur deze morgen gingen de servers open en zat half Wondelgem – wat zeg ik, half Gént – achter zijn computer om toch maar te kunnen inschrijven voor een van de talloze kampen op diverse locaties voor alle mogelijke leeftijden. Delphine is erin geslaagd, met twee computers, om na vijventwintig minuten haar beide kinderen in te kunnen schrijven. Bij elke stap crasht de server immers meermaals.
Wolf is ingeschreven geraakt om 9.50u, Kobe zelfs maar om 10,05u. Ik geef het u op een briefke: meer dan een uur lang op een refreshknop duwen, er zijn leuker dingen. Vandaag hoorde ik dat Fien (een andere mama) er zelfs twee uur over gedaan heeft om beide jongens binnen te krijgen.

Ik weet niet wat u ervan denkt, maar ik vind dat schandalig. Er moet toch een andere oplossing zijn? Desnoods zwaardere servers?

Soit, Wolf en Kobe gaan de tweede week van de grote vakantie dus hier een paar straten verder op sportkamp. Ik zie dat volledig zitten 🙂

Zilt

(Deze post is eigenlijk geschreven voor Gentblogt.)

Ik was al een tijdje jaloers op de klanten van Bart. Als die namelijk een businesslunch heeft, neemt hij zijn klanten mee naar Zilt. Helaas, ik ben niet één van zijn klanten, en was er dus nog nooit geweest. Tot vandaag.

Zilt – de naam suggereert het al – is een visrestaurant, en niet van de minste. Aan de buitenkant oogt het niet bepaald spectaculair: een herenhuis aan het Stapelplein, tegenover de post. Netjes, maar een van de vele in de rij. Binnen moet je meteen de statige trap op, en pas bovenaan komt de grandeur tot zijn recht: je komt binnen in een grote zaal met indrukwekkende hoge plafonds. Alles is wit geschilderd, met een prachtige oude parketvloer, en tweepersoonstafeltjes met grijze loper en doorzichtige Louis Ghost-stoelen van Starck. Links is er een open bar, maar ook nog een oud ‘kamertje’ waar vroeger de kassa moet geweest zijn. Zo staat het tenminste nog te lezen op een raampje. Vroeger zat hier namelijk General Steam, een welvarende rederij, en was deze ruimte voorzien voor de kantoren. De nieuwe eigenaars hebben alles zoveel mogelijk in zijn oude glorie hersteld, zonder aan het comfort van een hedendaags restaurant te komen.

Wanneer ik de kaart overloop, is die niet bijzonder uitgebreid, maar dat hoeft ook niet. Er zijn verschillende menu’s te krijgen, en op een bord in een mooie oude lijst staan de suggesties van de dag. Voor wie toch vlees wil, is er waterzooi van kip of chateaubriand. Kreeft kan je er krijgen in alle mogelijke formaten en bereidingswijzen, en ook de zeevruchten zijn rijkelijk vertegenwoordigd. Toch gaan Bart en ik beide voor een van de suggesties: asperges met gerookte zalm en mousseline (22 euro). Quasi onmiddellijk verschijnen onze drankjes (2 euro per flesje Chaudfontaine) en een mandje met bijzonder smakelijk bruin stokbrood, met een kommetje boter en een kommetje pesto. Niet veel later krijgen we elk ons bord voorgeschoteld: een zestal asperges, perfect beetgaar gekookt, onder een royale portie ijskoude gerookte zalm, met mousselinesaus, en afgewerkt met een takje veldsla, een paar krullen preischeuten en blokjes tomaat. Mooi, en vooral zeer lekker.

zilt1

We besluiten nog een dessertje te nemen, ik althans. Bart houdt het bij een koffie (2,20 €), ik neem een koffie verkeerd (2,70 €) en kan niet weerstaan aan de gemengde chocolademousse (7 €). Er komt een mooi bord op tafel met daarop twee bolletjes bruine en twee bolletjes witte chocomousse, gegarneerd met een streep chocoladesaus, een chocoladeversiering, een takje munt en een smakelijke aardbei. De mousse is goed van smaak, maar niet echt luchtig te noemen, eerder de textuur van tiramisu. Hij valt dan ook vrij zwaar, en het hoofdgerecht was al niet klein uitgevallen.

zilt2

Op een uurtje staan we weer buiten, en ik kan heel goed begrijpen dat dit een favoriet restaurant is voor businesslunches: heel mooi kader, en lekker en verzorgd eten. Goedkoop is het er niet, maar vis is dan ook duur, en kwaliteit betaal je. Maar verder: een aanrader!

Zilt
Stapelplein 41, 9000 Gent
09/2256267
www.zilt.be

Open van dinsdag tot vrijdag tussen 12.00u en 14.00u, en van dinsdag tot zaterdag is de keuken ook open tussen 18.00u en 21.00u (21.30u op vrijdag en zaterdag)