Vandaag was dus wél een echte werkdag. Bart had de jongens naar school gebracht, en Mereltje was dus voor mij. Ik had haar speciaal gisterenavond nog in bad gestoken zodat ik dat deze morgen niet meer moest doen, maar dat was helaas buiten de Merel gerekend: ze gaf netjes over op al haar kleren, zodat ze toch maar weer in bad moest. Zucht.
Ik bracht haar naar de crèche, en daar begon ze te lachen zodra ze Cindy zag: dik in orde, dus 🙂 Gisteren had ze er uitgebreid fruitpap gegeten en vrij deftig geslapen, dat zit dus wel goed.
Het lesgeven zelf was een verademing: ik kon me weer uitleven, en de leerlingen hingen aan mijn lippen. Hoe goed mijn vervanger ook was, ze hadden mij toch blijkbaar liever. En trots dat ik was! Ik doe dat dus ongelofelijk graag hé, mijn werk. Ik geef zo vreselijk graag les…
Het is misschien niet iets wat een goede moeder zegt, maarre… ik ben blij dat ik mag herbeginnen. Echtig waar.