Na een aantal perikelen met de politie moest mijn auto dringend gekeurd worden. Alleen had dat nogal wat voeten in de aarde. Ik had mijn vriendelijke doch zeer attente politieagent beloofd om alles snel in orde te brengen. Nu, dat ‘snel’ is niet zo snel gebleken. Eerst moest ik een nieuw gelijkvormigheidsattest aanvragen, en daarvoor naar de garage geraken. Dan moest ik een paar weken later (dat duurt blijkbaar lang om aan te vragen) opnieuw in diezelfde garage geraken om dat papier op te halen. En dan moest de auto nog gekeurd worden. En hing mijn politieman geregeld aan de lijn om te vragen hoe het nu zat. Gelukkig heeft die mens nogal wat geduld.
Tegenwoordig staan er webcams in de keuringscentra, en kan je zien hoe lang de wachtrijen zijn. In mijn geval is dat zeer interessant: ik woon op exact een kilometer van de keuring van Wondelgem. Om acht uur ’s morgens moet je al niet meer gaan. Vroeger was je dan een van de enigen, nu staan er al minstens twintig auto’s. En zo lang in de rij gaan staan is geen optie met een (halfzieke) baby. Ik keek dus de webcam na, en zuchtte. Ik moest dan maar eens een afspraak maken, en de kinderen ergens kwijt zien te spelen, dacht ik.
Tot ik vandaag rond een uur of drie per ongeluk op de webcam keek (dat venster stond nog open in mijn browser): geen kat! Enfin, twee auto’s of zo per rij! Merel was net in slaap gevallen, lag droog, warm en veilig. Ik heb me dus richting keuring gehaast, en in minder dan een half uur stond ik weer thuis! Die mannen begrepen het overigens zelf niet: de vrijdagnamiddag is doorgaans behoorlijk druk.
Enfin, ik blij dus. Nu nog een kopie van dat keuringsbewijs naar de politie krijgen. Want ja, ze volgen hun zaken goed op hier! Kudos voor de Gentse politie!