Een beetje een dramatische titel voor wat het maar is, hoor! Gisteren heb ik namelijk Merels wiegbedje vervangen door haar echte spijlenbed. Want in dat kleine babybedje lag ze wel zalig, maar kon ze haar armpjes niet meer uitstrekken.
Nu ligt mijn kleine meid dus naast me in een echt babybed, met spijlen en een grote matras en al.
De wieg staat voorlopig wel nog even in de woonkamer, maar die is dan ook nog ietsje groter. Hoewel, echt lang zal het wellicht ook niet meer duren. Ze slaapt trouwens al vaak in haar park, omdat ze daar al spelend in slaap valt.
Tsja. Alweer een aaneenschakeling van mijlpalen, en deze keer is het écht de laatste keer. Tot binnen een jaar of twintig, vermoed ik.