Zeven wordt hij vandaag, mijn allerliefste Wolf, mijn oogappel. Waar we destijds door omstandigheden vijf jaar op moeten wachten hebben. Zijn geboorteverhaal kan u nalezen op zijn (intussen niet meer geüpdate) site.
Ik zeg het dikwijls: hij is een superzoon! Hij is lief, braaf (volgens velen zelfs te braaf), gehoorzaam, beleefd, verstandig, en met een gigantisch gevoel voor rechtvaardigheid. Zijn punten op school zijn schitterend, hij zit in de extra lees- en rekengroep die gedifferentieerde oefeningen krijgen, twee maal per week. Regelmatig helpt hij me zomaar, omdat hij ziet dat ik wat hulp kan gebruiken. Of wanneer ik Merel moet voeden, zal hij me onderstoppen met een dekentje, een kussen onder mijn voeten leggen, en eventueel iets te drinken brengen. Zomaar.
Hij komt ook met de meest wijze (in elke betekenis van het woord) uitspraken af, en toont een opmerkelijk inzicht in veel dingen.
Kortom: ik ben zó blij met mijn Wolf. Gelukkige verjaardag, liefje!
Schoon 🙂