Gedichtendag

gedichtendag.jpg

Vorige jaren had ik geopteerd voor een Latijns gedicht. Eventjes ging ik me weer bijna laten verleiden, door Horatius ditmaal, maar toen dacht ik plots aan één van mijn andere favoriete gedichten (goh, ik heb er nog wel een pak die in aanmerking komen hoor, daar niet van), van een Nederlandstalige dichter. Een gedicht waar ik telkens opnieuw stil van word, om eerlijk te zijn. Hans Andreus, ik ben je dankbaar voor dit gedicht.

Voor een dag van morgen

Wanneer ik morgen doodga,
vertel dan aan de bomen
hoeveel ik van je hield.
Vertel het aan de wind,
die in de bomen klimt
of uit de takken valt,
hoeveel ik van je hield.
Vertel het aan een kind,
dat jong genoeg is om het te begrijpen.
Vertel het aan een dier,
misschien alleen door het aan te kijken.
Vertel het aan de huizen van steen,
vertel het aan de stad,
hoe lief ik je had.

Maar zeg het aan geen mens.
Ze zouden je niet geloven.
Ze zouden niet willen geloven
dat alleen maar een man alleen maar een vrouw
dat een mens een mens zo liefhad
als ik jou.

2 Antwoorden op “Gedichtendag”

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *