Het lastigste tot hiertoe om de drie kinderen te combineren, is het afhalen van school. Bart zet ze ’s morgens af, dus daar is geen probleem. Ik moet ze wel afhalen rond half vier, en met een baby is dat moeilijk te timen. Ofwel wil ze net dàn eten, ofwel ligt ze diep te slapen.
Als ik haar dan moet wakker maken, huilt ze natuurlijk, én wil eten. En dan spreek ik nog niet over het feit dat ik haar stevig moet inpakken, in de maxicosi in de auto zetten, ginder weer uithalen (met de maxicosi of in de draagdoek) en ze door de kou naar de speelzaal moet sleuren.
Op woensdag is het dubbel zo erg, want dan is het een pak drukker aan de schoolpoort, en kan je er al helemaal niet parkeren.
Maar… De mama van zijn beste vriendje heeft aangeboden om hen de woensdag mee te nemen, ze moet toch quasi hier aan de deur passeren. En da’s dus zalig: om half één waren ze hier, terwijl Merel rustig doorsliep en ik op mijn gemak had kunnen koken.
Bedankt, Hendrika!