Ik heb een klink!

En daar ben ik ongelofelijk blij mee!

Laat me even uitleggen. Mijn bureau is gesitueerd in een kleine veranda die aan de living is aangebouwd, gelukkig aan de noordkant. De vorige eigenaar had die erbij gezet om een eigen bureau te hebben. Met de verbouwingen van vorige zomer is het een geïntegreerd stuk van de woonkamer geworden, door het verwijderen van het tussenraam. Ik zit hier nu prinsheerlijk, zeker nu ook alle ramen zijn vervangen door hoogrendementsglas. Alleen moest het laatste stuk nog gedaan worden: bij de vervanging van de ramen bleek één glas gebroken te zijn, en één glas te weinig besteld.

Maar vooral: er is een smalle buitendeur aan die veranda, naar mijn kleine tuintje. Toen we hier net woonden, is het klinkje daarvan kapot gegaan. Met veel moeite heb ik kunnen achterhalen wie de veranda had gezet, een of andere obscure firma uit Eeklo. Ik mocht bellen naar die mensen wat ik wilde, ze beloofden dat ze eens langs gingen komen om dat te bekijken, maar uiteraard zag ik nooit iemand. Ik heb heel wat andere firma’s gecontacteerd, maar blijkbaar was het een systeem dat ze niet kenden. En dus zat ik hier met een deur die niet meer sloot, een buitendeur dan nog. Fijn.

Na vijf jaar is er eindelijk iemand van die ene firma langsgekomen, en die heeft het kapotte klinkje gedemonteerd, zodat ik met een schroevendraaier of iets dergelijks het deurtje kon openen of sluiten. Een hele verbetering dus, ware het niet dat ik nu met een gat in die deur zat. In de winter probeerde ik dat af te plakken, maar de deur werd wel degelijk geregeld gebruikt. Die firma heb ik trouwens nooit meer teruggezien.

En nu, dankzij Wolfaert, heb ik weer een klink! Die mens vond dat dat niet kon zijn, heeft nu eenmaal veranda’s als zijn specialiteit, en maakte er dus een zaak van om een klink te vinden die paste. Hij heeft er serieus naar moeten zoeken, zei hij, en het is niet de meest elegante klink ooit, maar ze werkt! Vandaag zijn ze namelijk de ontbrekende ramen komen vervangen, en de klink komen installeren. De tuimelfunctie van het raam is weggevallen, maar da’s het minste. Maar nu kan ik de poes zonder meer binnenlaten, hout halen zonder kunstgrepen met briefopeners, en gewoon de deur sluiten!

Want ik heb een klink! Na tien jaar! Een klink! Yay!

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *