School

Gisteren ben ik even langs school geweest: ik had nog toetsen liggen van de vijfdes die ik moest teruggeven. Ik had mijn komst vergeten aankondigen, en natuurlijk hadden ze net toets, een onverwachte, waarbij ze nogal aan het tegensputteren waren.

Ik heb ze meteen de mond gesnoerd, en de toets in alle rust laten doorgaan, terwijl ik snel wat vocabulariumtoetsjes verbeterde. Eigenlijk heb ik zonder meer de les overgenomen, ik hoop dat Jan het me niet kwalijk neemt.

Maar het deed me eens te meer beseffen hoe hard ik het lesgeven mis. Ik heb maar met moeite de deur weer achter me toegetrokken…

Zeg het met bloemen

Toen ik daarstraks de kinderen in bed had gestoken en opnieuw beneden kwam, lag er een grote, beetje natgeregende ruiker op de keukentafel. Bart was net thuisgekomen, en ik nam aan dat die dus van hem kwam. Nietes: die was net geleverd, zei hij. Oh?

Ik nam er het kaartje bij:

Omdat ik en vele andere bloemenkettingfans het je van harte gunnen, omdat je binnenkort nieuw leven op de wereld mag zetten en omdat je een fantastische lerares en collega bent. Van e bloemenkettingfans, het Fleurop bloemenmeisje! 🙂 Help je me om het bloemengeluk te verspreiden?

www.altijdbloemen.be

Ik was zowaar mijn kluts kwijt!

fleurop

Ik vond (en vind) het ronduit fantastisch, maar ik kreeg al helemaal rode kaken en tranen in mijn ogen toen ik dan het bericht op de website las (en ja, ik loop sentimenteel, blame me als ge 9 maand zwanger zijt):

Om thuisblijven leuker te maken, @gudrun

De nieuwste schakel in de bloemenketting is er één die met nog meer liefde is gegeven dan anders. Jullie mochten kiezen wie de volgende schakel werd, en @Gudrun was een naam die meer dan eens genoemd werd. Ik herinner me ook dat @Gudrun op Twitter al eens verlekkerd had gereageerd als er een nieuwe schakel aan de bloemenketting werd gezet, en dus mocht de bloemenliefde ook wel eens aan haar gegeven worden.

Liefste @Gudrun,

De bloemenketting fans dragen je duidelijk een warm hart toe! Ik kreeg zowel via FacebookTwitter en mijn blog jouw naam met veel enthousiasme toegestuurd. Iedereen had daarvoor zijn eigen reden. Soms om je te bedanken omdat je zo’n fantastische collega bent, en zo geïnspireerd les geeft.  Een andere keer om je te steunen, omdat je van de dokter vroeger thuis moet blijven en daar niet zoveel zin in hebt. :) Of omdat je binnenkort een nieuw leven op de wereld mag zetten!

De mooiste reden om je een bloemetje te geven is natuurlijk dat je met je blog vreugde verspreidt, en het leven van andere mensen daarmee mooier maakt. Ik hoop dan ook dat je de onze bloemenketting wil gebruiken om de bloemenliefde door te geven.

Laat je me weten wie volgens jou de perfecte nieuwe schakel is? Ik kijk al uit naar jouw berichtje!

Wat vond je trouwens van het boeketje? :)

Zeg nu zelf…

Ik heb me dan aan het denken gezet, over wie de volgende in de schakel mag zijn.

Er waren heel veel mensen die in aanmerking komen, vond ik

– @zomermaantje omdat ze net verjaard is en niet naar Madrid kon, zoals gepland
– @endimi omdat ze net in het ziekenhuis zat met een doodziek kleintje
– @bnox omdat ze net verhuisd is
– @saravdv ook omdat ze net verhuisd is, en daarbij nog ziek is ook
– @deHuisvrouw omdat het zo’n maf mens is
– @netlash omdat hij ook een bloemetje verdient (en ze dan toch weer bij mij staan :-p )
– @ort omdat hij eigenlijk gewoon een schatje is
– @jansoone omdat ik van haar ook altijd prachtige bloemen krijg

En dan nog een hoop volk die niet op twitter zit. Mja.

Het is toch nog iemand anders geworden. Iemand die het ongelofelijk hard verdient. Maar dat zie je dan later wel :-p

Interieur 2010

Ik wilde er nog eens een dagje op uit met mijn ma. Oorspronkelijk was het idee om naar Antwerpen te gaan, om die rode laarsjes te halen, maar 1. ze hebben ze niet in die winkel op de Meir, en 2. aangezien ik olifantenpoten heb, is het niet het ideale moment om schoenen te kopen.

En toen dacht ik aan Interieur 2010, de interieurbeurs in Kortrijk. Het was eeuwen geleden dat ik er nog geweest was, en mijn ma zag het ook onmiddellijk zitten. Toen Annick dan ook nog een mailtje stuurde met de vraag of ze eens gezellig mocht langskomen voor een babbel en een koffie, maar het voorstel om mee te gaan ook dik in orde vond, was het meteen geregeld. Rond tien uur stond Annick hier, tegen half elf waren we bij mijn ma, en iets na elven stonden we aan de expo in Kortrijk.

We hebben, tot ons aller grote verbazing, alle hallen kunnen doorlopen. Sommige dingen interesseerden ons aan geen kanten, bij andere bleven we al wat langer staan. In het restaurant (je hebt er alle soorten eten, van broodjes tot zelfbediening tot een heus restaurant) heb ik heerlijke everzwijnenfilet gegeten, en in de namiddag hielden we ook nog een koffiepauze met taart. Op die manier kon ik het met mijn gewaggel best volhouden.

Ik heb er ook de max van een zetel gezien bij Leolux, enfin, zo’n loungeding om languit op te liggen, of op te zitten, of… In het felrood dan nog, hij zou perfect in ons interieur passen.

zetel2

zetel1

Alleen de prijs is ernaar natuurlijk, en bij thuiskomst vond Bart dan ook dat het nog te vroeg is voor dat soort dingen, met jonge kinderen en al. Maar toch…

Ik kan maar dromen zeker?

Al bij al wel een hele fijne dag gehad. Bedankt ma en Annick!

Nog maar eens gynaecoloog

En eigenlijk valt er niks te melden. De monitor was perfect, en de baby zit nog hoog en droog, zonder enige ontsluiting. Het zal dus wellicht nog niet voor direct zijn. Al mag ze van mij wel gaan komen hoor!

Het is dus niet (meer) zoals bij de jongens, dat ik er zelf compleet onderdoor ging, en dat ze daarom allebei geboren zijn op 37 weken. Ik voel me goed, ik ben min of meer uitgeslapen, en heb (behalve het oedeem en de jeuk) eigenlijk nergens last van. Mijn rug doet het prima, ik kan zelfs op hoge (8 cm) hakken lopen zonder last, en ik slaap als een roosje. En dus laat de dokter haar gerust nog even zitten.

En ik? Ik verveel me niet, mijn dagen zitten goed vol, maar toch. Ze mag toch komen hoor!

Zalig weekend

Yup, ik heb een zalig weekend gehad. Zo eentje waarin totaal niks gepland was, waarbij de zon buiten scheen, en waarbij iedereen eigenlijk goed gezind liep.

Zaterdagvoormiddag was lekker rustig: Bart sliep eindelijk nog eens uit, en zin om nog voor de middag naar de winkel te gaan hadden we niet, dus werd het wortelsoep en diepvriespizza, tot groot genoegen van de kinderen.

In de namiddag (maar niet te vroeg, kwestie van nog rustig een slaapje te doen en zo) zijn we dan naar de bibliotheek getrokken, waar de kinderen me enthousiast toonden hoe het selfscansysteem werkte. Daarna hebben we nog even rondgelopen in het winkelcentrum, een ijsje gegeten, dat soort dingen.

Thuis opnieuw lekker in de zetel terwijl Bart nog snel de boodschappen deed, en verder eigenlijk niks meer. Ach ja, tussendoor wat was en plas, maar dat hoort nu eenmaal bij het weekend.

Zondag begon al even lui, al was het deze keer aan mij om uit te slapen, met versgebakken croissants en chocomelk, een hele rustige voormiddag, een Thaise curry en perenflan, en daarna Wolf die naar de scouts ging terwijl Kobe sliep. Zalig. Ik heb een tijdje meegeslapen met mijn jongste zoontje, lekker tegen hem aan in zijn bedje, en dat heeft hij ongelofelijk graag.

En toen was de dag zowat om. Nog een bad voor de kinderen, rustig eten, en gaan slapen. En een kalme avond voor mij en Bart.

En weet je? Ik heb daar dus gigantisch van genoten. Gewoon niks doen, met zijn tweetjes of viertjes, niks dat moet, geen verplichtingen. Zalig toch?

Wortelsoep

Ik weet het, ik weet het, voor de doorsnee huisvrouw/soepmaker is dit allemaal de evidentie zelve, maar ik probeer eigenlijk gewoon extra mensen goesting te doen krijgen om soep te maken en gezond te eten, en daarom wil ik aantonen hoe simpel het eigenlijk allemaal is.

Ik had vorige week een stevige zak vol wortels gekregen van Bart zijn nonkel, zo van die kromme exemplaren die nog onder de aarde zaten, maar die gigantisch lekker smaken. Ideaal dus voor soep van te maken 🙂

Ingrediënten:

– boter
– een dikke ajuin
– een poot prei (daarvoor heb ik er altijd in de diepvries zitten) en eventueel selder
– nen dikke wortel of 5
– een patatje
– twee bouillonblokjes
– dille
– peper en zout

Werkwijze:

Goh, de werkwijze bij soep is eigenlijk basically altijd dezelfde:

– snij de ajuin in stukjes (hoeft niet fijn te zijn) en bak hem glazig in de vetstof
– snij je wortels in stukjes, gooi in de pan met de rest van de groenten, en voeg een klein beetje water toe. Laat stoven.
– voeg de bouillonblokjes toe, de patat in kleine stukjes, doe er nog extra water bij,en laat op een zacht vuurtje koken tot de wortels en de patat zacht zijn
– haal er de staafmixer door, en laat nog even staan tot al het zetmeel is vrijgekomen. Doe er naar smaak nog melk of water bij, als je de soep te dik vindt.
– kruid af naar smaak. Met dille smaakt dit heerlijk, vind ik persoonlijk.

Smakelijk!

Frankfurt

Bart is vanmorgen behoorlijk vroeg met een taxi naar het station vertrokken, om vandaar uit naar Zaventem te rijden met de trein. Hij moet namelijk een korte lezing houden voor Lufthansa. In Frankfurt, jawel.

De logische reis zou uiteraard met de trein zijn, maar dat kan uiteraard niet als het om een maatschappij als Lufthansa gaat, dus werd het het vliegtuig. Blijkbaar was de chauffeur ginder (die hem ging opwachten met zo’n bord met zijn naam op, hoe cool is dat niet zeg) een dag verkeerd en heeft hij moeten improviseren, maar bon.

Een uur heeft hij moeten spreken, van 12.30u tot 13.30u, en dat was dat. En dan het vliegtuig terug.

Om zeven uur was hij hier opnieuw thuis.

Geef toe, behoorlijk geschift, en niet bepaald goed voor de ecologische voetafdruk, maar wel wijs natuurlijk. En egostrelend. Ik ben trots op mijn ventje, echt waar.

Heksenliedje

Het is weer herfst, en Halloween is in aantocht, en dus past ook Sesamstraat zijn filmpjes en onderwerpen aan. Eén van mijn echte favorieten is nog altijd onderstaand heksenliedje. Lekker onnozel en zo, maar wel heerlijk om mee te zingen en daarnet nog in de aflevering van vandaag.

Laat uzelf gaan, zou ik zo zeggen!

Drukke dag!

Wel, gisteren heb ik dus een hele fijne, maar wel serieus drukke dag gehad: ik was pompaf ’s avonds.

Rond half negen (of zoiets, ik was gelukkig al aangekleed) ging mijn telefoon: een goeie vriendin wier kleine hier in de straat in de opvang zit, of ze mocht langskomen voor koffie. Die wist nog niet dat ik thuis zat, en had rekening gehouden met mijn lessenrooster en het feit dat ik op dinsdag maar om 10.00u moest lesgeven. We hebben anderhalf uur oeverloos zitten kletsen, en zitten gieren met bepaalde straffe verhalen. Heh, het was eigenlijk alweer veel te lang geleden dat ik haar nog gezien had. Tegen tien uur moest ze toch nog wel eens naar haar werk, en ging ze door.

Ik heb met een grote glimlach de tafel afgeruimd, en heb me wat WoW zetten spelen, compleet zonder scrupules, omdat ik wist dat de rest van de dag ook nog zwaar ging worden.

Rond kwart over twaalf begon ik wat op te ruimen, want ik had om één uur afgesproken met een andere goeie vriendin om samen iets te eten. En pas toen zag ik een berichtje op mijn GSM (wat dus nooit een goed idee is, mail me of twitter me) dat ze liever om half een had, want vriendin nummer drie die ook mee ging eten, moest al om twee uur in de bank zijn. Ick! Mijn sneltreinmanoeuvre heeft niet veel uitgehaald, door het drukke verkeer was ik er toch pas om één uur. Nu ja, het was zalig weer buiten, en beide dames zaten rustig iets te drinken op het terrasje in de zon. Voor één keertje kon het Lepelblad zijn razendsnelle reputatie niet waarmaken (Oh Murphy…) en hebben we ons nog moeten haasten om te eten. Dat eten was wel bijzonder lekker: linguine met bospaddestoelen en saus van gorgonzola. Mmm 🙂

Monica ging Leen snel afzetten bij de bank en nog wat papierwerk regelen, en ik ging ondertussen rustig wachten en nog wat dingen in verband met het geboortekaartje regelen op Barts kantoor. Een dik half uur later was Monica al terug, en gingen we honderduit kletsend ’t stad in, kwestie van nog wat spullen te kopen voor haar reis naar Nepal.

Omdat ik nu liefst geen echte afstanden meer doe (ik zit compleet zonder adem), zijn we dan maar koffie gaan drinken in Café Théâtre. Rokerig, maar aan de bar viel dat heel goed mee. Al is die koffie bij mij een heerlijke milkshake geworden, en zelfs een dubbele: de charmante barman had er toch veel te veel gemaakt, en goot dus de ‘overschot’ ook in mijn glas toen dat leeg was. Ugh, heel lekker, maar wel een beetje veel :-p

Tegen vijf uur heb ik dan de kinderen opgepikt, de vakvergadering heb ik aan me voorbij laten gaan wegens toch te laat en voor mij niet echt noodzakelijk, en iets later lag ik uitgeteld in de zetel.

Helaas, kinderen moeten ook eten, en Barts vergadering op kantoor was blijkbaar uitgelopen, dus viste ik mezelf weer op uit die zetel, zette tafel, en at samen met de kinderen. En toen kwam Vallery binnen van de klassenraden: we hadden afgesproken om haar dossier voor vaste benoeming in orde te zetten. Ze heeft meegegeten, en aangezien Bart intussen was thuisgekomen, nam die de kinderen voor zijn rekening, terwijl wij ons voor de computer installeerden en aan het rekenen sloegen.

Bart zag hoe moe ik intussen was en probeerde me nog te ‘redden’, maar ik wilde per se dat stuk afhebben, kwestie van de deadline al volgende donderdag en zo.

Soit, het was half tien of zo toen Vallery doorging, en ik ben gecrasht in de zetel. Tiens.

Gynaecoloog sessie elvendertig

Aangezien ik intussen ‘a terme’ ben, wil de gynaecoloog me toch elke week zien. Ook gisteren dus, en alles is prima in orde.

Hij heeft een monitor gedaan, en de waarden daarop zijn schitterend, perfect zoals het hoort. De kleine zat ook enthousiast te bewegen, maar zit nog hoog, en er is geen enkele ontsluiting. Een bloedonderzoek heeft hij niet gedaan, omdat dat niet langer nodig is: ik voel me merkelijk beter door te stoppen met werken en dus veel meer te rusten, en de ijzerspuiten blijven voorlopig een wekelijkse constante. Veel meer kan hij toch niet doen.

Hij opteert wel voor een natuurlijke bevalling, hij ziet niet in waarom niet. Het hoofdje zit netjes beneden, een keizersnee is niet nodig, en zolang er geen complicaties optreden, of ik me niet merkelijk slechter begin te voelen, kan het perfect.

Heh. Dat wordt dus mijn eerste natuurlijke bevalling. Ik ben benieuwd.

Ik zal maar eens een valiesje maken zeker?