Frankrijk: de terugweg

Om half negen, onder een stralend blauwe hemel, zaten we in de auto om te vertrekken. Geef toe, niet mis qua uur, he? Het eerste stuk naar Autun kenden we intussen vrij goed, en ging ook probleemloos. Het tweede stuk, tussen Autun en Beaune, duurde een klein uur, en was nogal kronkelig. Helaas, we zullen het geweten hebben.

Kobe meldde plots dat hij zich niet lekker vond, en een paar kilometer verder stonden we in de graskant zijn kleren te vervangen en de auto schoon te maken, jawel. Daarna ging het beter, ook al omdat we al vrij snel op de autostrade zaten, en ook heel geregeld gestopt hebben. We hoopten om tegen de middag in Metz te zijn, maar dat haalden we net niet. We zijn dan maar naar centrum Nancy gereden, om daar aan de Place Stanislaz in een Grand Cafe iets te eten. Het was intussen pokkewarm, we zweetten ons te pletter. Dat, in combinatie met mijn instant food coma, zorgde ervoor dat we niet rondgekeken hebben in Nancy, maar meteen weer doorgereden zijn. De tussenstop had ons wel twee uur gekost, en samen met het feit dat de hele auto al na tien minuten lag te slapen (gelukkig had Bart een stevige koffie gedronken) zorgde dat ervoor dat er geen stop meer in Metz kwam.

De kinderen hebben zich andermaal voorbeeldig gedragen, maar we zijn dan ook geregeld gestopt om even de benen te strekken of wat meloen te eten.

Tegen zeven uur waren we thuis, in een netjes proper gekuist huis, en met contente dieren. Meer moet dat toch niet zijn?

Eén antwoord op “Frankrijk: de terugweg”

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *