Vandaag zag Wolf in ’t stad plots een bus van Eurolines passeren.
“Kijk mama, een bij-bus!”
Geef hem eens ongelijk?
(foto Arthur-A)
Solden, deel 2
Ook vandaag werden de kinderen blijgezind in de opvang afgezet, en kon ik verder op soldenqueeste. Ik parkeerde me aan de Recollettenlei (duur zeg, die bovengrondse parking!) en wandelde door de hitte (yup, ook al om half elf ’s morgens) naar de Mageleinstraat. Cora Kemperman, weetuwel? Helaas is dat het soort winkel waar je de eerste dag van de solden vroeg bij moet zijn, wil je nog iets deftigs vinden. Ik heb rondgekeken, veel gepast, en uiteindelijk een felrood kleedje/tuniek uit de nieuwe collectie gekocht. Ach ja :-p
Schuin ertegenover ligt Decor Design, mijn favoriete handtassenwinkel, en jawel, een mooie zwart daim handtas gevonden aan 50%. Ikke blij 🙂 Ik ben dan rustig teruggewandeld naar de Veldstraat, en heb er in de C&A een zwarte zwangerschapsjeans gevonden aan 50%. Doel nummer vier gehaald! Meteen heb ik ook twee slaapkleren meegenomen aan 50%, kwestie van deftig in het moederhuis te liggen in november.
Intussen was het twaalf uur, en dus tijd voor de lunchdate met mijn allerliefste 🙂 Hij gooide mijn aanwinsten in zijn koffer, en ik ging dan na het eten maar eerst zijn herstelde iPhone ophalen, zodat ik ook de mijne kon terugkrijgen (die hij voorlopig gebruikte nu de zijne kapot was). Ze hebben hem zowaar gewoon een nieuwe gegeven!
Soit, doel nummer vijf: schoenen voor hem. Al van verschillende kanten was me Geox aangeraden voor iemand met zijn vochtige voeten, en dus wandelde ik onvervaard door de middaghitte naar de Lange Munt. 20% korting was aanvaardbaar voor dit soort tijdloze klassieke schoenen, zeker met de garantie dat ik ze eventueel mocht omwisselen voor een andere maat.
In de winkel ernaast keek ik dan maar even naar de kinderschoenen. Helaas, ik was vergeten na te kijken welke maat Kobe nu ook alweer had. Hmpf. Van Wolf wist ik het gelukkig wel nog, en de raad van de orthopedist indachtig (stevige leren schoenen met een goeie hielvorm), zocht ik een paar uit voor hem. Man, die prijzen! Zeker als er dan nog een steunzool moet in passen. Soit, ik had uiteindelijk een paar van 133 euro in handen, waar 40% afging. Nog 78 euro, maar bon, wat moet, dat moet. Groot was dan ook mijn plezier toen aan de kassa bleek dat er een licht kleurverschil op beide schoenen zat (wat je trouwens na een week dragen toch niet meer ziet, dixit de verkoopster) en ik ze prompt, zonder zelf ernaar te vragen, aan 70% korting kreeg. 38 euro voor een prima paar schoenen van origineel 133 euro! Mijn dag was goed!
Ik trakteerde mezelf prompt op een zakje tsjoepen, en een paars kettinkje van 10 euro, en ietsje later op een heerlijk mango-ijsje 🙂
Toen was het welletjes, vonden mijn voeten en rug, en ben ik naar huis gereden voor een zalig kort tukje in de koelte :-p
Solden, deel 1
Aangezien ik vrijdag de auto niet had kunnen binnendoen, stond dat vandaag op de agenda. De kinderen zaten in de schoolopvang om de verveling tegen te gaan (die begon al toe te slaan bij Wolf), en ik had dus het rijk voor mij alleen.
Tegen half tien stond ik aan de garage, en nam ik vervolgens de tram richting Zuid. De garage ging me bellen zodra de auto klaar was. Fijne service, nee?
Het shoppingcentrum van de Zuid is niet meteen mijn favoriete winkelplek (dat doe ik eigenlijk sowieso niet graag) maar het is eens wat anders, en ik had geen zin om vandaag tot in het centrum te kletsen.
Ik had eigenlijk zes soldendoelen dit jaar:
1. kijken wat er nog bij Cora Kemperman lag
2. een zwarte chiquere handtas ipv mijn dagelijkse bak, voor feestelijke gelegenheden
3. een zwangerschapsbroek (of twee)
4. schoenen voor Bart
5. een paar Tshirts voor Wolf
6. schoenen voor Kobe, want de vorige zijn al versleten, op een paar maanden tijd. Ook nieuwe, stevige voor Wolf.
Zwanger zijnde, koos ik ervoor om eerst in het koele winkelcentrum te blijven, daar eventueel een broodje te eten, en dan desnoods alsnog richting centrum te trekken.
Het begon bij de Veritas, waar ik een hele mooie paarse sjaal heb gekocht (helaas niet in solden). In de H&M kocht ik drie Tshirts voor Wolf, voor het grandioze totaal van 13 euro. Vooral de zilvergrijze Darth Vader op zwarte achtergrond viel in de smaak :-p Zwangerschapsbroeken waren er helaas niet in mijn maat, ook niet in de nieuwe collectie. Blijkbaar worden dikke mensen niet veondersteld zwanger te worden.
Ik meanderde verder, winkel in, winkel uit, en verzeilde bij de Hema. Daar vond ik twee pyama’s voor Wolf en een voedingsbeha voor mezelf, helaas ook niet in de solden, maar sowieso kleine prijsjes. Ook bij Lola & Liza bleef ik hangen, en kocht er twee mooie grijze Tshirts voor mezelf, helaas amper 10%. Tsja.
En toen dronk ik beneden een caffè latte van Illy, en ging de telefoon: mijn auto was klaar.
Amper één soldendoel gehaald, maar wel een goed gevoel en een paar leuke dingen rijker. Meer moet dat niet zijn.
Paars
Paars is eigenlijk al altijd mijn lievelingskleur geweest, zeker in bloemen, bij voorkeur gecombineerd met wit of geel.
De tuin is dan ook zo opgevat, en naast lavendel staan er ook nog een aantal andere paarse plantjes in. Een aantal van mijn bloembakken heeft te lijden onder de warmte (ook al krijgen ze elke avond water), maar de surfinia’s zijn nog steeds enthousiast.
Ook de clematis houdt wel van de warmte:
En de blauwe regen bloeit hier en daar voor de tweede keer, terwijl de vlinderstruik die het zicht vanop straat moet belemmeren, zich uitleeft.
Paars, iemand?
Kamerwoede
Ik zat het al een hele tijd te denken: de kamer van de jongens kon praktischer ingericht worden. Het is een grote kamer, met meer dan genoeg plaats voor twee bedden, een bureau, twee grote kasten, en een hoop speelgoed. Alleen had ik beide bedden nogal in het midden gezet, zodat er niet veel plaats meer was om te spelen. Een echte speelkamer hebben de jongens niet, en eigenlijk is daar wel plaats genoeg.
Vandaag heb ik dus samen met Shura de kamer onder handen genomen, alles van plaats veranderd, schoongemaakt, en vooral geëconomiseerd. Er is veel meer ruimte nu, en ik heb ook eindelijk de ongelofelijk toffe dinostickers opgehangen. De kinderen zijn alvast enthousiast 🙂
Kermis
Jullie hebben nog een paar fotootjes van me tegoed. Vorige week zondag was er namelijk kermis in Zomergem, waar mijn ouders wonen. Op zich niks speciaals, maar er is wel altijd vanalles te doen op zo’n moment. De reuzen van Oostwinkel liepen rond, er was een ballondiertjesclown, een orgelspeler met stokoud aapje, verschillende soorten andere animatie, kraampjes van de lokale middenstanders die iets te drinken of te knabbelen aanboden, enzoverder.
Wolf was ongelofelijk blij met zijn mooie roze Pink Panther
Wat later mochten ze in de autootjes.
En toen was het gedaan met foto’s trekken, want… Bart, Wolf en oma wilden in het Fun House. Binnen beweegt er vanalles, en ons ma was nog niet goed binnen, of ze verloor toch wel haar evenwicht zeker, waardoor ze keihard met haar hoofd tegen een metalen bar vloog: een grote gapende diepe gap in haar hoofd, op de haarlijn. Bart kwam me onmiddellijk roepen, maar het duurde nog wel even voor gans dat spel stil lag en ze weer naar buiten kon. En inderdaad, drie cm lang, en diep tot op het bot. Ze had gelukkig het verstand gehad om het dadelijk stevig dicht te drukken, en nog iets later waren ma en ik op weg naar de dokter die letterlijk om de hoek woonde, en er wel een kijkje naar wilde nemen. Een half uurtje en vijf hechtingen later dweilden we de rest van de kraampjes af, terwijl papa al met opa en de jongens teruggekeerd was.
Zo’n ouwe doos, da’s blijkbaar nog zo rap niet kapot te krijgen :-p
Dokter
Yup, ik heb deze morgen toch maar de dokter laten komen voor Wolf. De hele nacht had hij serieuze koorts gehad, ondanks de lepel Nurofen, en zelfs ondanks de suppo Perdolan. Nog steeds was er geen aanwijsbare reden, en dus vertrouwde ik het niet meer. De dokter was er bijzonder snel (voordeel van een groepspraktijk) en het verdict luidde dat hij een zware sinusinfectie heeft, waardoor er etter in zijn keel loopt en hij dus moet hoesten. Wolf hing er trouwens bij als een schotelvod, er zat geen leven meer in.
Hoewel de dokter geen voorstander is van antibiotica, kreeg Wolf deze keer een zeer stevige dosis penicilline (amoxicilline) voorgeschreven, omdat de man schrik had dat het anders chronisch zou worden. In combinatie met koortswerende middelen zou het toch behoorlijk moeten helpen.
Ik heb mijn plannen voor vandaag ( ’t was trouwens toch veel te heet met die 34°) dan maar omgegooid, en ben netjes thuisgebleven. Ik ging eigenlijk de auto binnendoen in de garage voor onderhoud, en per tram met de kinderen naar de Zuid rijden, om daar hun KidsID te laten aanmaken. Zal voor volgende week zijn dan.
Bart heeft nog snel boodschappen gedaan zodat ik voor eten kon zorgen en vooral de kinderen niet alleen hoefde te laten of mee te slepen door de warmte. Toch schitterend, die man van me?
Ziek
Nee, niet ikzelf, wel Wolf.
Gisteren, toen mijn ma de jongens weer kwam afzetten, waren ze nog allebei uitbundig, moegespeeld, en vuil. Daar had ze trouwens voor gewaarschuwd: ze had ze uit de zandbak geplukt, ontzand, en meegenomen. Een stevig bad later was daar niks meer van te merken, maar ze waren wel allebei behoorlijk moe, en lagen rustig in de zetel tv te kijken. Voor Kobe is dat niet verwonderlijk, aangezien hij nog heel vaak slaapt in de namiddag. Maar Wolf? En jawel, een stevige koorts. Eten hoefde voor hem zelfs niet meer, en met een goeie lepel Nurofen vloog hij zijn bed in.
’s Nachts viel de koorts wel mee, had ik de indruk, maar deze morgen gloeide hij weer enorm, en wilde hij geen ontbijt. Opnieuw een goeie lepel siroop later leek het leed geleden te zijn. Hij speelde, amuseerde zich, bleef binnen tegen de hitte, en at een stevig bord spaghetti, zijn lievelingskostje. Toch kwam tegen de avond de koorts terug, en begon hij zich slecht te voelen. Hmmm. Tot zover zijn eerste vakantiedag.
Ik heb hem opnieuw een goeie lepel siroop gegeven tegen de koorts, en in bed gestoken. Het gekke is dat ik geen oorzaak zie: het doet nergens pijn, en hij hoest niet of heeft geen loopneus of zo.
Ik ben benieuwd voor vannacht.