Nu alle gedoe rond het feestje van gisteren uit de weg is, alle afwas gedaan is en het huis weer opgeruimd (alleen de ijskast puilt nog uit), kan er eindelijk grondig met de cadeautjes gespeeld worden.
Van Roeland en Sarah heeft Kobe het spelletje MarioKart gekregen voor de Wii (op mijn aanraden), al is hij misschien nog aan de jonge kant. Wolf vindt het alvast super, en blijkt er nog aanleg voor te hebben ook. Hij heeft de halve dag zitten spelen, en als ik het hem toegestaan had, de hele dag. Kobe heeft even geprobeerd, maar vindt het minstens even leuk om te zien hoe zijn broer het doet.
Van peter Dirk heeft hij twee kleine robotjes gekregen (vanaf veertien jaar, tsja), en daar hebben we ons een breuk mee gelachen. Het eerste is een krabbetje, en dat loopt dan ook gewoon traag en parmantig verder, en als je een heftig geluid maakt zoals handengeklap, verandert het van richting.
Zonder er echt op te letten, pakte ik ook het tweede robotje uit, zette het aan, en zette het op de grond. Ik denk dat we het alledrie simultaan uitgilden. In tegenstelling tot het trage krabbetje bleek dit een racemier te zijn.
Op amper een seconde zat het beestje de andere kant van de woonkamer, en wanneer het ergens tegenbotst, draait het zich om. Kobe zat met een grote sprong meteen in de zetel, en toen zat het beestje ónder de zetel. Het heeft toch wel wat voeten in de aarde gehad om het daar vanonder te halen, want telkens ik de zetel een stukje verder optilde, croste het machientje meteen ook verder. We hebben geschaterd, en Wolf uit pure zenuwachtigheid zelfs gehuild. Hilarisch speelgoed, maar inderdaad toch nog wel eventjes wachten, drie is toch ietsje te jong.