Ik had heel toevallig geen les vandaag 🙂
Ik heb op dinsdag al maar drie uur les te geven (de namiddag wordt steevast ingevuld met verbeteren en voorbereiden), en vandaag waren twee van de drie groepen op uitstap. Mijn vierdes hadden dan weer een film in het kader van een Rwandaproject, en aangezien er genoeg toezicht was, hoefde ik vandaag voor dat ene uurtje niet naar school. Ik vind het fantastisch dat ze rekening hebben willen houden met het feit dat ik me echt niet goed voel, maar toch de moeite doe om les te geven.
Soit, ik voelde me haalbaar vandaag, en was van plan een hoop van de achterstallige verbeteringen weg te werken. Die blijven daar maar liggen, omdat ik na een lesdag meestal gewoon crash in de zetel, doorgaans zelfs zonder iets te eten.In de plaats daarvan heb ik echter een cursus herschreven. Ik gebruikte nog steeds oude drukproeven die ons destijds door de uitgeverij (het langverwachte boek verscheen maar niet) ter beschikking waren gesteld, maar intussen was het boek wél al verschenen en kon dat dus eigenlijk niet meer. Ik heb me de hele dag in Cicero verdiept, en meer bepaald in zijn ballingschapsbrieven, en hoe ik zijn intellectuele en politieke persoonlijkheid het best kon overbrengen op vijftienjarigen.
Het klinkt raar misschien, maar ik heb daar dus van genoten. Ik dóe dat dus graag he!