Het was mijn dagje niet vandaag (maar het beterde wel).
Het begon al verkeerd: mijn PC wilde niet opstarten. Normaal gezien helpt het dan om er een stevige lap op te geven, maar helaas, niet deze keer dus. Ik verzeker je, ik word van minder pissig. Mijn computer is heilig.
Op school ging het ook al meteen mis: een aantal leerlingen was blijkbaar gewoon in de gang blijven staan – beweren ze toch. Ik heb ze uiteindelijk toch maar binnengelaten, vijf minuten te laat. Niet goed voor mijn humeur, dat soort dingen. In de zesdes heb ik zelfs straf uitgedeeld, en dat komt ook zelden voor. Dat het tempo bij de satire dan weer prima zat, was een opsteker.
Op de middag ging ik de kinderen ophalen, en deed ik 20 minuten over vijf kilometer. Files in Mariakerke en Wondelgem City, jawel. Kobe wilde net de koekjes in zijn boekentas opeten toen ik toekwam, en dat verbood ik hem uiteraard, aangezien we nog moesten eten. Geblèr van in de speelzaal tot thuis. Yay. Toen ik de deur van de keuken opende, sloeg ik steil achterover van de stank. De poes, die nog steeds niet in orde is, had de hele keuken ondergeplast. Onmiddellijk het beest in zijn nekvel gestekt en buiten gezet, en de keuken extensief beginnen dweilen. En toen begon Kobe opnieuw te huilen omdat hij de keuken niet binnenmocht. Hmpf.
Ik was nog steeds in de keuken bezig, toen dubbel gehuil opsteeg uit de woonkamer. Wolf had een fietsje gepakt, en toen wou Kobe dat ook hebben, en duwde hij pardoes Wolf tegen de grond. Allebei aan het brullen natuurlijk. Ik heb even terug gebruld, en dat bleek te helpen. Net zoals het eten, dat ik hen beiden voorzette. Papa’s heerlijke spaghetti deed wonderen voor het humeur, bij iedereen.
Toen Wolf naar de turnles was vertrokken, ging ik met Kobe om schoenen. Ik was zaterdag al naar de Brantano gereden omdat Wolf nieuwe crocs nodig had, en toen bleek vandaag de promotie te starten, waarbij je per ingeleverd oud paar schoenen een bon krijgt van 12.5 euro korting per aankoopschijf van 50 euro. Ik heb hen toen elk een paar schoenen uitgezocht, een fotootje ervan genomen, en dus had ik ze vandaag maar uit het rek te plukken. Kobe kreeg ook nog een paar sandalen, en toen ging mijn rekening van 155 naar 117.5 euro. Mooi meegenomen.
Thuisgekomen vloog Kobe in bed, en kon ik hulp zoeken voor mijn PC. Lang leve Twitter en de daar aanwezige vrienden: het aantal biepjes vertelde blijkbaar dat mijn grafische kaart de oorzaak van het probleem was, en jawel, toen ik mijn oude grafische kaart inplugde (chance dat ik die dingen op zolder bewaar), startte de PC probleemloos op. Oef.
De keuken geurde intussen lekker, Wolf was aan het spelen, Kobe was wakker en vrolijk gezind, en alles ging stukken beter.
En om het helemaal goed te maken, kwam plotseling Bart thuis tijdens het eten: zijn vergadering was afgelast! Hij had zelfs een groot pakket in handen: mijn nieuwe heerlijk kitcherige zwart plastieken gothische luster voor in de woonkamer.
Zodra hij ophangt (ik kan nu geen gat meer boren want de kinderen slapen) neem ik een fotootje 🙂
