Geplaatst op

GSM-bereik

Kijk mensen – en ja, ik ben me ervan bewust dat degenen die ik hier eigenlijk mee wil bereiken, mijn blog niet lezen, maar het moet me toch even van het hart – NIET IEDEREEN is vergroeid met zijn gsm!

Heb je me dringend nodig, bel dan mijn vaste telefoon, mail me, of probeer me op een andere manier te spreken te krijgen, maar ga er niet van uit dat een smsje wel werkt! En nee, ook een voicemail bericht werkt niet! Ik ga mijn voicemail zelfs eens uitschakelen, denk ik, want ik beluister die toch niet.

Ik bekijk mijn gsm soms drie dagen aan een stuk niet, ik laat hem geregeld gewoon in de auto liggen, of ik leg hem verloren. Meermaals moet ik met mijn vast toestel bellen om hem te vinden.

Wil je dus dat ik iets voor je doe binnen het uur: als je me niet zelf aan de lijn krijgt, of je krijgt geen antwoord op een mailtje (want ja, ik ben wél quasi vergroeid met mijn PC), ga er dan van uit dat je pech hebt.

Maar stuur me géén smsje. Want ik zie het toch niet, of zeker niet op tijd.

Grr!

Geplaatst op

75

Mijn schoonvader is 75 jaar geworden. Niet vandaag, maar al in januari. Vandaag gaf hij echter het bijhorende diner voor familie en dichte vrienden.

jeroom

Zoals altijd had mijn schoonmoeder ook nu weer een uitstekend restaurant uitgekozen, een klein kasteeltje met prachtige kasteeltuin en grote vijver. De locatie was al geen onbekend terrein meer, ze hebben er al vaker een feest gegeven, en dus wist ik al op voorhand dat het dik in orde ging zijn.

Ik had de uitnodigingen gemaakt een tijdje geleden, en kreeg nu ook de primeur van het menu om de kaarten te maken. Nelly had het voor elkaar gekregen dat ze de Valentijnsmenu gingen serveren, en het water liep me meteen in de mond. Oordeel zelf:

  • Champagne met hapjes
  • Gebakken ganzenlever met een jus van eend, gecarameliseerde sjalot en gekonfijte muskaatdruifjes
  • Sint-Jacobsvruchten en zeebaars, krokante groentjes met mosterdvinaigrette, raapjes en groentenconsommé

zeebaars

  • Tussendoortje (bleek een perensorbet te zijn met gember)
  • Gevuld kwarteltje met kriekensausje, kroket van zwezerik, een stoofpotje van pastinaak, mange-tout en shii-také
  • Frangipane, limoen, framboos en “Werther’s Originals
  • Mokka

En jawel, het was zo lekker als het klinkt: voortreffelijk klaargemaakt, mooi geserveerd. De kinderen kregen een apart menu met garnaaltjes, een kaaskroket en kip met appelmoes en gebakken patatjes, en een speciaal kinderijsje. Tussendoor konden ze gaan spelen op het kleine speeltuintje dat erbij hoort.

Ik kijk al uit naar het volgende jubileum :-p

Geplaatst op

Fiets

Eigenlijk ben ik stiekem wel een beetje trots op mezelf: ik ben gisteren gewoon met de fiets naar het werk gegaan!

Op zich zeker geen grootse prestatie, zeker niet als je weet dat de afstand exact vijf kilometer is. Maar in al die jaren dat ik nu in Mariakerke werk, was het er nog maar één keertje van gekomen. Als je ’s morgens vroeg een auto ter beschikking hebt, dan neem je die meestal, in plaats van een kwartier vroeger te vertrekken en de fiets te nemen.

En ik geef toe, ik was er ook wat bang voor: mijn conditie is niet alles (understatement) en ik wilde echt niet buiten adem toekomen op school om meteen bezweet te moeten lesgeven. Zeker omdat er een vrij enthousiaste brug is waar ik over moet, zo net voor de school.

Gisteren was er de eerste mooie lentedag en was er een aantal klassen op uitstap, zodat ik een pauze had waarin in naar huis ging, en pas om één uur moest herbeginnen. Ideaal dus om de fiets te nemen.

Ik heb wel nog serieus mogen doortrappen, want ik was -zoals altijd- op het laatste nippertje vertrokken, en had pas bij vertrek vastgesteld dat mijn banden wel eens mochten opgepompt worden. En jawel, Murphy deed ook zijn duit in het zakje, want het waaide nogal stevig, en uiteraard had ik tegenwind.

Het maakte de terugweg eigenlijk wel des te aangenamer.

Enfin, nu maar hopen dat er een begin is gemaakt. Ik ga proberen mezelf vaker de fiets op te schoppen. Moet kunnen.

Geplaatst op

Subtiel

Oh, en toen was ik nog vergeten de subtiele opmerking van mijn vader te vermelden.

“En pa, vindt ge nog niet dat ge kunt zien dat ik zes kilo vermagerd ben?”

“Goh, ja, toch wel. Vroeger waart ge blubbervet, en nu eigenlijk nog gewoon vet.”

Van uw familie moet ge het hebben, zeker? Ik kon er gelukkig om lachen.

Geplaatst op

Weight Watchers 8

Ik ben net terug van de Weight Watchers cursus, en jawel, 800 gram af deze keer! In totaal dus 5,7 kilo, officieel dan. Zelf reken ik nog altijd met een begingewicht van 102,6, en heb ik deze morgen 95,7 zien staan, en dat is er dus bijna 7. Hoe je ook rekent, er is er weer af. Oef!

Want, ik geef het toe, ik heb het lastig. Niet met het dieet op zich, dat niet: ik mag alles eten, ik snoep zelfs, en er is ruimte voor iets extra. Alleen… dat opgeschrijf is soms zoveel werk. Continu voortdurend bijhouden wat je hebt gegeten, het is een bezigheid. Van de meeste dingen die ik eet, weet ik ondertussen wel hoeveel punten ze waard zijn. Zo ben ik elke avond 10 of 11 punten kwijt: 6 voor 100 gr. brood, 2 voor melk, 1 voor minarine, en dan nog 1 of 2 voor beleg. Mijn ontbijt moet ik ook niet meer uitrekenen. Maar het zijn die warme maaltijden, zeker als je ze niet zelf klaarmaakt. Of bv. de hapjes en taart die ik gegeten heb op Nands verjaardagsfeestje, of alles wat ik binnengespeeld heb zondag op de familiebrunch, of op de receptie maandagavond… Ik geef toe, ik heb het niet opgeschreven. Ik heb me ingehouden, maar wat binnen was, was binnen. Ik zag mijn gewicht ’s morgens dan ook niet veranderen, helaas. Maar de laatste drie dagen heb ik me wel weer strikt aan mijn punten gehouden, en jawel, de weegschaal doet dan vrolijk mee.

Zucht.

Nog minstens 15 te gaan, want ik wil zeker tot onder de magische 80-grens zien te geraken.

Alleen word ik er soms zo moedeloos van… En dan krijg je toch van je leerlingen en collega’s complimentjes dat je het al echt begint te zien, en dat je er goed uitziet. En daar doen we het dan wel weer voor, natuurlijk.

Geplaatst op

Twitter

de Non Sequitur van Wiley van een paar dagen geleden was er weer klop op. Het zegt nog meer natuurlijk als je de reeks volgt, en de wijsneuzige Danaë en de fatalistische vader kent, maar toch.

imgsrv.gocomics.com

Geplaatst op

Fietsregistratie Wondelgem

Wie geregeld met de fiets in Gent rondrijdt, weet het al langer: een ongelofelijk stevig fietsslot is een must, want wie zijn fiets even onbeheerd en niet op slot achterlaat, is hem gegarandeerd kwijt. Is het niet voor langdurig gebruik, dan is het iemand die snel ergens wil zijn, en daarna je geliefkoosde stalen ros gewoon ergens achterlaat.

Voor dat laatste zijn er natuurlijk de fietsregistraties: de politie van Stad Gent graveert, in samenwerking met de Dienst Mobiliteit, gratis en voor niks je rijksregisternummer in het frame van je fiets, zodat die ten allen tijde kan terugbezorgd worden, en er eigenlijk nooit discussie is over de feitelijke eigenaar.

Morgen (woensdag 17 maart) kan je daarvoor terecht op de parking van de Delhaize in de Botestraat in Wondelgem, tussen 13.00 en 15.00 uur. Het enige wat je moet meebrengen, is je fiets (duh) en je identiteitskaart.

Meer informatie over de fietsregistratie is te vinden op de website www.politiegent.be (in de rubriek ‘vraag & antwoord’) of door te telefoneren naar het Commissariaat Wondelgem op 09 266 64 08.

Men belooft mooi weer voor morgen, dus je hebt geen excuus, ook al woon je in het centrum van Gent, om even tot in Wondelgem te fietsen.

Doen!

Geplaatst op

Idus Martiae

Brutus-Obversebrutus-reverse

“Beware, beware the Ides of March!”

Volgens Shakespeare kreeg Caesar deze woorden exact 2054 jaar geleden te horen, en lachte hij ze weg.

Helaas, later die dag werd hij door een aantal senatoren, waaronder zijn adoptiefzoon Brutus, neergestoken.

Ik was het zelf vergeten, maar mijn onvolprezen stagiair had eraan gedacht, en tot mijn grote vreugde wisten de leerlingen het ook meteen. Jawel, soms lukt het hen iets bij te brengen :-p

Geplaatst op

Familiebrunch

De familie van mijn moeder is vrij uitgebreid, zou je kunnen stellen. Mijn grootmoeder, inmiddels 88, heeft 6 kinderen, elk met partner, en 15 kleinkinderen. Daarvan waren er toch ook al 6 partners, en inmiddels ook 7 achterkleinkinderen.

Je kan je wel voorstellen dat het moeilijk is om die ganse bende bij elkaar te krijgen, laat staan die in iemands huiskamer te proppen. Het kerstfeest is daarom al een tijdje gelimiteerd tot kinderen en thuiswonende kleinkinderen, kwestie van de hoop doenbaar te houden.

Het resultaat daarvan is dan wel dat ik mijn nonkels, tantes, kozijntjes en nichten niet vaak zie, en dat is eigenlijk nog een understatement. Sinds vorig jaar is er daarom een nieuwe traditie in het leven geroepen: de familiebrunch. We huren een zaaltje af, gaan eerst met zijn allen om 10.00u naar de jaarmis voor mijn grootvader, en daarna aperitieven we. Iedereen heeft een taak toebedeeld gekregen. Zelf mocht ik rijstpap maken en een taart bakken voor het dessert, een taak waarvan ik me dan ook naarstig heb gekweten.

Het was wel eens fijn om iedereen terug te zien, dat wel, maar eigenlijk ben ik geen sociaal mens, en heb ik geen behoefte aan grote groepen. De kinderen hebben zich wel te pletter geamuseerd, en Kobe is thuis dan ook finaal gecrasht.

Fijne traditie. Hopelijk wordt die nog even in ere gehouden.

Geplaatst op

Nand

Mijn neefje, het zoontje van mijn kleine broer, is ook al één jaar geworden. Jawel. Het gaat zo snel, meneer.

Vandaag zijn we dus bij mijn broer thuis taart gaan eten ter zijner ere. Niet dat Nand zich daar sterk van bewust was, maar hij genoot van alle aandacht, en van het schijfje peperkoek met slagroom waar hij naar hartelust mocht in defelen.

Yup. Mijn kleine broer is groot. Zijn zoontje heeft de eerste horde nu ook al genomen.

Maar één dezer dagen word ik meter van een nieuw kleintje. Van mijn andere broer dan wel. Ik kijk er enorm naar uit.