Koorweekend

De titel zegt het al: ik ben al het hele weekend aan het zingen. Het is gisteravond begonnen met een stevige repetitie, en is vandaag om halftien weer begonnen, tot zo’n uur of vijf. De meesten zijn blijven slapen, maar dat zag ik niet zitten met de kinderen en zo.

Wist u trouwens dat er een jeugdherberg was in Laarne? Ik nu wel.

Vandaag heb ik de kinderen meegenomen: het vroegere jeugdkamerkoor is aan het opgroeien, en er zijn massa’s kleine kinderen. Wolf was de oudste van 9 aanwezige kinderen: we hadden samengelegd voor twee babysits, zodat we onze respectieve echtgenoten niet moesten opzadelen met hen en ons niet schuldig hoefden te voelen.

De kinderen vonden het best leuk, zo’n andere omgeving, andere speelkameraadjes, en ander speelgoed. Kobe wilde uiteraard niet slapen, en was compleet uitgeteld.

koorkinderen

En ik? Ik ken al een pak meer van Zelenka, maar heb vooral geleerd dat ik nog behoorlijk wat ga moeten studeren. Poeh!

Verjaardagsfeestje

Vandaag was Wolfs zesde-verjaardagsfeestje. Hij had een aantal kinderen mogen uitnodigen, en we hadden het hele huis versierd met slingers en ballonnen. Er waren hoedjes voorzien voor alle kinderen, en ik had een stapel pannenkoeken gebakken.

Er is gehuild (te wild, te hard, gebotst en dergelijke meer), gemokt (“Ik wil met Wolfje alleen spelen!”) en gestraft (te wild, geslagen, you name it) maar er is vooral veel gespeeld en gegeten.

Wolf vond het een schitterend feestje, en had ervan genoten. En meer moet dat vooralsnog niet zijn.

cadeautjes

pannenkoeken

evertwolfkobe

Weight Watchers 4

Hehe, alweer een kilo af! Jawel! Ondanks alle eetpartijen!

En ik heb zo mijn eerste sterretje bij de WW verdiend: je krijgt er eentje per drie kilo gewichtsverlies, omdat je dan een punt in BMI opschuift 🙂 Go me!

Officieel ben ik zo al 3,2 kilo kwijt op drie weken. Officieus – gewogen op mijn eigen weegschaal thuis, onder telkens dezelfde omstandigheden, zijnde ’s morgens bij het opstaan in mijn ondergoed – zijn het er al iets meer dan vier. Ik heb nog net geen 97 zien verschijnen, maar dus wel al 98.0, en dat doet deugd.

Ik ben benieuwd wanneer mensen gaan beginnen merken dat er iets af is. 4 kilo is nog niet veel, I know, maar het komt wel. Ik ben in elk geval supergemotiveerd, nog steeds.

Manon

Gisteren ben ik, met de twee kinderen mee, naar Affligem gereden in de stralende zon. Annelies en Erik, vrienden van me, zijn namelijk al twee maanden en een half trotse ouders, maar ik was er gewoon nog niet geraakt.

Alle baby’s zijn ergens wel mooi, en je zegt dat ook tegen alle ouders, maar ik vond de kleine Manon toch echt wel een knap ding, vooral als ze uitgebreid aan het lachen was naar mijn twee jongens.

Al bij al een fijne namiddag gehad, ook al was het nogal ver rijden. Maar dat moet je er dan maar voor over hebben, zeker?

Zumba 2

Vorige week was er geen van de drie avonden vrij (ik kan gaan op maandag, dinsdag of donderdag naar keuze: zelfde lesgever, andere locatie), maar gisteren ben ik dus wel opnieuw geweest.

Enfin, vol goeie bedoelingen stond ik net om half acht voor een gesloten deur. Unk? Ik heb even het hele gebouw rondgelopen, aan alle deuren gevoeld, maar helaas. Gelukkig heb ik intussen een smart phone, zodat ik de website kon checken, en jawel, verkeerde locatie, goed bezig.

Stipt acht uur stond ik dan met sportschoenen en losse broek op de ‘dansvloer’, en werkte me stevig in het zweet. Tot mijn grote verbazing ging het een stuk beter dan de vorige keer: ik kon de pasjes beter volgen, en vooral, ik moest niet als een ouwe geit elke vijf minuten staan uithijgen aan de kant. Ik vond het zelfs jammer toen het halfuurtje om was!

Zelfs mijn allerliefste broertje had het gemerkt, en gaf me er een opmerking over. En goed dat dat voelt!

Trouwens: deze morgen ben ik drie keer opnieuw op de weegschaal gaan staan, ik kon het niet geloven: 98,6 kilo. Yay!

Kip met limoen en kokossaus

En we blijven Weight Watchen. Compleet met kookboek en alles. En eigenlijk vinden zelfs de kinderen alles bijzonder lekker.

Geef toe: onderstaand bord ziet er toch lekker uit? Basmatirijst, broccoli en kip met limoen, koriander en bosuitjes in kokosmelk. Het smaakte in ieder geval.

limoenkip

Sneeuwsporen

Deze morgen zag ik dit in de sneeuw. Ik hoop alleen dat de sporen niet gelijktijdig zijn gemaakt.

sneeuwsporen

Weekendravage

Sinds ik op dieet ben, heb ik precies de neiging om nog meer over eten te bloggen dan anders :-p Ik moet wel toegeven, de menuutjes zijn ook echt wel lekker.

Vrijdagavond was helaas een mindere avond (dieetgewijs dan toch): etentje met het Netlashkantoor. Van de hapjes ben ik afgebleven, en ik drink al geen alcohol, dat was dus geen probleem. Het voorgerecht was scampi in een roomsausje, het hoofdgerecht lamsvlees met gratin dauphinois en groenten, en als dessert panna cotta. Vooral dat laatste heeft me gigantisch veel punten gekost, helaas. Ik had gelukkig alle reservepunten gespaard, en heb er behoorlijk wat doorgeblazen dus.

Gisteren was op zich een rustige dag, maar toen ging ik ’s avonds naar een feestje, dronk ik één amaretto (jawel, ik was er zelf ook verbaasd over, gewoon alcohol en al!) en kreeg ik een bordje tiramisu in handen. En daar ging dus mijn positieve puntensaldo.

Vandaag kwamen mijn ouders eten, en heb ik gekookt wat ik de vorige keer ook heb klaargemaakt.

Ik heb eraan gedacht het voorgerecht te fotograferen, bij het hoofdgerecht was ik dat alweer vergeten.

avocado

Een heerlijk, vetarm diner, helaas wel met een stukje taart achteraf. En de wafels van de scouts (anderhalf heb ik gegeten) tikten ook aan, helaas.

Als er deze week dus niet veel af is, weet ik hoe het komt. Ach ja.

Gentblogt viert feest

Sinds een goeie maand of zo zit ik in de redactie van Gent Blogt, het stadsblog van de mooiste stad van Vlaanderen.

En daarom kan u me vanavond normalerwijs (ik ben niet de meest sociale persoon ter wereld) op het verjaardagsfeestje vinden. Kom gerust hallo zeggen. Maar zorg eigenlijk gewoon dat u er bent, en ik trakteer u op een drankje.

gb

6 jaar

Vandaag is het zes jaar geleden dat mijn leven ingrijpend veranderde. Zes jaar dat ik intussen al verantwoordelijk ben voor een klein leventje, een leventje dat ondertussen ook al niet meer zo klein is.

6 jaar.

Ik kan het me bijna niet meer voorstellen hoe het was voordien.

6 jaar.

Gelukkige verjaardag, Wolf!