Weight Watchers

Een van mijn goeie voornemens dit jaar is eindelijk iets doen aan dat gewicht. A recurring thing, I know.

Ik weet in elk geval dat ik het kan: toen ik trouwde, was ik 14 kilo kwijtgespeeld dankzij de Weight Watchers en hun toenmalige programma met eenheden. Het werkte, ik had geen honger, en ik zag er goed uit. Alleen had ik toen geen kinderen die boterhammen met choco wilden, geen overbezet programma zodat ik steevast op school eet en ’s avonds niet meer kook, en… Ach ja, u kent die uitvluchten wel. Ik had toen ook een doel.

Nu heb ik, wat eten betreft, zo ongeveer de wilskracht van een verlamde kwal op wiet.

Ik heb hier al tijden het adres van een goeie diëtiste liggen, nog niet eens ver af ook. Het komt er maar niet van om te bellen. Ik heb eerlijk gezegd geen zin om te diëten. Mijn lijf schreeuwt het tegenovergestelde: 35 kilo overgewicht sleep je niet zomaar mee, en mijn voeten kunnen dat getuigen. Maar ik eet zo ongelofelijk graag, en ik heb echt geen zin om te beginnen tellen en doen.

En toch moet het.

En dus wordt het die diëtiste. Maar eerst ga ik nog de Weight Watchers een kans geven. Het kookboek en het stappenplan heb ik al, en de kennis dat het werkt ook. Nu alleen nog de motivatie, en die kan ik misschien halen uit de bijeenkomsten, als ik daar geraak tenminste.

Brussels Girl Geek Dinner heeft er zelfs een wedstrijd rond, en vandaag was de laatste dag. Ze vroegen hoe je onder een ongelofelijk calorierijke feestmaaltijd van je moeder zou uit geraken.

Hmpf. LOL, eigenlijk zou ik daar helemaal niet om geven :-p Ik zou het vrolijk naar binnen werken, alleen een beetje opletten qua hoeveelheden, en er gigantisch van genieten. En dan achteraf heerlijk uitbuiken op de sofa. Maar ik heb het gevoel dat de WW niet echt op dit antwoord zaten te wachten :-p Hoe zou ik het dan aanpakken, in dieettijd? Wel, ik zou al op voorhand mijn ma waarschuwen. Heh, ze zou het echt wel al weten als ik aan het diëten zou zijn: de ettelijke zaagtelefoons in haar richting zouden ervoor gezorgd hebben dat ze zich pijnlijk bewust zou zijn van het gegeven. Maar als ze ondanks mijn tegenpruttelen dan tóch roomsauzen zou combineren met kroketten, en crème-au-beurretaarten zou laten voorafgaan door roomijsbuchen en petit fours? Wel, dan heb ik het gemakkelijk: ik ben notoir maaglijder, en sommige dagen doet die maag van mij ondanks dagelijkse medicatie toch nog lastig, vaak zonder aanwijsbare oorzaak. Ook dàt gegeven kent ze, en dat is dan de ideale smoes. “Goh ma, echt niet vandaag, mijn maag doet lastig en dan kan ik echt niet tegen vettigheden en zo, je kent het wel”. Als ik daar dan mijn zieligste gezicht bij trek, lukt dat wel.

Alleen moet ik dan zelf kunnen weerstaan aan die lekkernijen. MMmmmmm….

En misschien ook eerst eens beginnen met een ruggengraat kweken. Maar hoe doe je dat?

Meringuetaart (speciaal voor Joke)

Gevonden op de site van Libelle, en in het voorjaar ga ik die zó hard maken 🙂

Ingrediënten

Voor de meringue

  • 10 eiwitten
  • 320 g griessuiker
  • 320 g poedersuiker

Voor de aardbeienroom

  • 250 g aardbeien
  • 2,5 dl room
  • 75 g griessuiker
  • 1 pakje vanillesuiker

Voor de garnering

  • 750 g aardbeien
  • poedersuiker

Bereidingswijze

1. Klop de eiwitten in een vetvrije kom met een vetvrije klopper zo stijf, dat je de kom kunt omkeren zonder dat het eiwit eruit valt. Voeg er tijdens het kloppen beetje bij beetje de griessuiker aan toe. Meng de gezeefde poedersuiker voorzichtig door het stijfgeklopte eiwit. Spatel het eiwit in twee gelijke ronde lagen op een beboterde en met bloem bestoven bakplaat. Zet de bakplaat 1,5 uur in een op 100° C voorverwarmde oven. Zet de oven uit en de ovendeur open en laat de meringue zo afkoelen.
2. Stoof voor de aardbeienroom 250 g aardbeien in een pan met een bodempje water en de griessuiker tot ze zacht zijn. Wrijf ze door een fijne zeef en laat afkoelen. Klop de room stijf met de vanillesuiker. Spatel de aardbeienpuree door de room.
3. Neem een platte serveerschotel met een grotere diameter dan die van de taart. Leg daarop de eerste meringue.  Schik er een laag doorgesneden aardbeien op. Lepel er de aardbeienroom op. Leg er de tweede meringue op. Werk af met de rest van de doorgesneden aardbeien, toefjes aardbeienroom en poedersuiker.

Bereidingstip
Eiwit stijfkloppen gaat pas goed als zowel de kom als de klopper brandschoon zijn. Maak ze vetvrij door ze in te wrijven met citroensap of azijn.

Extra mooi

De taart ziet er nog feestelijker uit met wat gemalen pistachenoten en een beetje fijngehakte munt.

Bart

Getrokken met een simpel toestelletje met flits en dus overbelicht, maar verder wel een mooie foto, vind ik.

Bart

Worstjes met boontjes en patatjes

Nog zo’n gerecht uit mijn kindertijd, en poepsimpel. We waren er compleet gek op, en ook mijn kinderen vinden het lekker 🙂

Je kookt aardappelen, laat ze afkoelen, en bakt ze daarna mooi bruin in behoorlijk wat boter, met peper en zout.

Je snijdt een ajuintje fijn, bruineert dat in wat boter, en kiept er een blik bonen bij (of verse bonen, als het de tijd van het jaar is).

Je neemt een kind, zet dat aan tafel, geeft dat een bord, een onscherp mes en een blik weense worstjes, en laat hem die in stukken snijden.

worstjes

Daarna kieper je de worstjes bij de warme bonen, laat ze mee opwarmen, en dient op. De patatjes meng je er pas op het allerlaatste moment onder, kwestie van ze knapperig te houden.

Persoonlijk (ook mijn broers en vader doen dat, mijn moeder gruwt bij het idee alleen al) doe ik er dan ook nog een flinke scheut azijn bovenop.

Smakelijk!

Pizza

Eigenlijk had ik gepland dat we op kerstavond allemaal samen pizza’s zouden maken. Bart had toen nog massa’s pizza over van ’s middags op kantoor, en toen hebben we die maar opgegeten.

Het maken van eigen pizza’s hebben we dan maar tot vandaag gehouden. De kinderen zagen het alvast prima zitten, en hebben naar hartelust geholpen.

Het deeg, geef ik toe, heb ik deze keer kant-en-klaar gekocht, maar het beleg was wel naar goeddunken. De kinderen zijn vooral gek op ananas, dus hadden we een verse ananas, die Bart vakkundig in stukjes heeft gesneden. Lekker, jong! De ene pizza werd er eentje met gekookte hesp, ananas, broccoli, champignons, kerstomaatjes, en massa’s emmenthal.

De andere kwam dan met opnieuw hesp, champignons, tomaatjes en ananas, maar ook salami en mozzarella, en naast emmenthal ook gruyere.

Voor herhaling vatbaar.

pizzassamen

pizza1

pizza2

Gevecht

Op zo’n familiefeest moet er bij ons altijd gevochten worden. Een spelegevecht, uiteraard. In onderstaand filmpje wordt mijn oudste broer in de speelkamer belegerd door de drie kleine jongens, terwijl Bart af en toe een beetje probeert te helpen.

Op het einde van het filmpje schokt het een beetje, maar da’s omdat ik zelf zo hard stond te lachen, dat ik het cameraatje niet stil kon houden :-p

Kerstmis

Gisterenavond hebben we eenvoudigweg met de kinderen doorgebracht.

Eerst pizza eten, dan ‘dessertjes’ maken met een grote doos diverse soorten nonnebillen (ook wel spek of marshmallows genoemd),  naar Mega Mindy kijken, en dan cadeautjes opendoen. Ze hebben ervan genoten.

Vandaag stond er wél een familiefeest op het menu, meer bepaald bij mijn ouders, met mijn broers en hun kinderen.

Mijn ma had voor heerlijk eten gezorgd, onder andere hazenruggen, waarvoor ik ’s morgens nog de gratin dauphinois had staan maken. Ik moet dat echt eens meer doen, want het was verdomde lekker.

Verder was het een gezellige bedoening: ik zie mijn broers veel te weinig om goed te zijn, en dus hebben we honderduit zitten kletsen, terwijl de vier kleine jongens tussenin voortdurend aandacht vroegen. Wolf is bijna zes, Alexander is er vier, Kobe is twee, en Nand is 9 maanden. Je kan het je dus wel voorstellen.

Hierbij dus een fotootje van mijn liefste met de kleine Nand, zoontje van mijn jongste broer.

Bartennand

Dyson

Mocht u nog niet weten wat u wil kopen voor de feestdagen, ik kan u een Dyson aanraden. Maar heren, vooraleer u ideeën krijgt: een stofzuiger is NIET wat een vrouw ziet als romantisch cadeautje! Maar als uw schoonouders geld teveel hebben en u iets willen kopen: this is it :-p

Ja, dit is schaamteloze reclame, maar geloof me, als het niet goed was, zou ik het ook zeggen.

Wij hebben al sinds jaar en dag een Dyson, maar een hele tijd geleden had ik van Caroline van Dyson België een Dyson Animal Pro gekregen om uit te testen en over te bloggen (voor wat hoort wat, uiteraard). In onze oude Dyson zat blijkbaar een constructiefoutje, en ik heb zowat een ganse nieuwe gekregen in onderdelen. Die Dyson staat nu boven, en wordt gebruikt voor de kamers.

De grote Dyson staat momenteel dus in voor de benedenverdieping, waar naast twee hyperactieve kinderen ook nog een oude labrador en een jonge grijze kat rondlopen. Wel, ik zou geen andere stofzuiger meer willen.

Ik weet begot niet welke technologie er in deze versie zit die niet in de oude zat, maar het label ‘Animal Pro’ is niet gelogen. Honden- en kattenhaar is om onnozel van te worden, elke dierenliefhebber weet dat. Ik heb me ook al onnozel staan stofzuigen op een tapijt. Wel, dit bakbeest van een stofzuiger heeft er weinig moeite mee. De zetels zijn nog nooit zo snel gestofzuigd geraakt als nu, en ik geef toe, ik heb er zelfs al mijn jas mee onthaard :-p
Waarmee we trouwens op een minpuntje gekomen zijn: blijkbaar kan je de Dyson maar op één zuigkracht gebruiken, en die is fameus hard. Wellicht heeft dat te maken met die cycloontechnologie, en werkt die enkel als het toestel vollen bak draait, maar toch. Jammer eigenlijk. Ook het geluid valt een beetje tegen: je kan er niet omheen dat dit ding lawaai maakt, en dat je dus niet moet stofzuigen terwijl er een baby in de kamer ligt te slapen.

Verder kan je het ding behoorlijk compact opbergen, alles draait in en om elkaar. Ik mis wel één kleinigheidje tegenover de vorige versie: daar kon je de steel van de stofzuiger op de stofzuiger zelf vasthaken, zodat je je handen vrij had. Dat haakje is verdwenen, en als je dus stoelen moet opzij zetten of speelgoed wil oprapen, moet je de hele stofzuigersteel nu neerleggen of tegen de muur zetten, in plaats van eventjes handig vast te haken.

Mijn kuisvrouw is trouwens nog steeds lyrisch over het ding. Ze vindt het met kop en schouders de beste stofzuiger van al haar klanten, en ik heb zelfs al het merk en type moeten noteren voor haar, want een ander gezin heeft ook honden, en ze wil ze deze Dyson aansmeren.

Jammer van de prijs, dat is nog steeds het enige struikelblok. Maar je krijgt er verdomd veel gebruiksgemak voor in de plaats.

Oh, enne… Tegenwoordig hebben ze voor appartementen en zo een handige kleine versie op de markt, ter grootte van een blad papier, en blijkbaar ook lichtgewicht! Je moet er maar eens de posts van Clo op nalezen, die is ook enthousiast. En ze kan bewijzen dat het echt zo klein en licht is: hierzo.

Boek

Ik ben eindelijk weer aan het lezen gegaan. Mijn goeie voornemen voor 2009 was minstens 1 boek te lezen. Erg he, als je weet dat als tiener vijf boeken per week las.

Ik ben me dus aan het haasten om mijn leven te beteren. Nee, nu overdrijf ik, maar ik denk dat ik niet aan vijf exemplaren kom op het ganse jaar.

In elk geval heb ik nu The Lost Symbol van Dan Brown ter hand genomen. Ik had die gekregen van Proxis op een van de Brussels Girl Geek Dinners, en ik zou het jammer vinden als die hier gewoon zou staan, zonder gelezen te zijn.

Voorlopig vind ik hem goed, al vind ik het bijzonder jammer dat ik telkens weer Tom Hanks voor me zie, als ik aan het hoofdpersonage denk. Stom eigenlijk, in mijn hoofd was Langdon veel knapper en charismatischer.