Geplaatst op

Gentsche lesse

Een tijdje geleden passeerde er op de mailinglijst van Het Project (waar ik van ver een freelancertje ben) een bijzonder aanlokkelijke aanbieding: Gentse les, gegeven door Freek Neirynck.

Het had wat voeten in de aarde (ik moest onder andere bijzonder lief in Barts ogen kijken om te mogen) maar we besloten ons met drie in te schrijven. Bleek het al volzet te zijn (ik hoorde dat het op drie uur vol was), maar er komt een tweede reeks na nieuwjaar, en daar willen we bij zijn.

Les om echt Gentsch te leren spreken. Hoe wijs kan het zijn!

Geplaatst op

Godver!

Ne mens zit dan al eens op zijn lesvrije voormiddag tot zijn oren in de grammaticale lesvoorbereiding, crasht mijn programma toch wel, zeker! Ik heb dat dus nooit met gewone voorbereidingen (die ik eigenlijk nog wel best fijn vind, zo van die cursussen schrijven) maar elke keer als ik bezig ben met van die ambetante grammaticabladen, gebeurt er wel iets!

Ik heb gelukkig de inhoud van mijn document kunnen recupereren, en moest enkel de layout herbeginnen.

En toen was ik zo intens bezig dat ik nog bijna te laat was op school ook!

Grmbl grmbl mumble mumble.

Geplaatst op

Alexander

Verjaardagfeestjes zijn fun. Zelfs als het om een feestje van een driejarige gaat. Vooral dan als ge zelf kinderen hebt rond die leeftijd.

Er is vanmiddag een hoop gespeeld, gecrosst, gefietst en geroepen, in die mate zelfs dat Alexander en Wolf het veel te druk hadden om taart te eten. Kobe kent zijn prioriteiten en heeft een groot stuk binnengespeeld, en dat verwondert me niet: altijd al gezegd dat hij vooral op mij trekt :-p

Verder was het bijzonder gezellig in de tent op mijn broers terras (het was zonde om binnen te gaan zitten) maar wel jammer dat mijn ouders in het zuiden van Frankrijk zitten en er dus niet bij waren.

Mijn schoonzusje Delphine had ook nog drie grote bakblikken pizza gemaakt, die bijzonder smaakte. Ikzelf zou er nooit aan gedacht hebben om ze op die manier te maken: het bakblik beleggen met wit brood zonder korst, dan tomatenpuree, kaas, hesp, en dan het eigenlijke beleg. In dit geval was dat pikante kleine gehaktballetjes, ajuin en champignons, of zalm en mozzarella, of ananas en champignons. Ze moet er gigantisch veel werk aan gehad hebben, maar het smaakte navenant. Goed idee dus om zelf ooit te maken.

De kinderen zaten dus veel te laat in bed voor de avond voor een schooldag, maar hebben er intens van genoten. En daar draait het bij verjaardagsfeestjes toch om, nee?

Geplaatst op

This Boat is Electronic

Omdat Netlash de site van Red Bull Elektropedia heeft gebouwd, waren Bart en ik uitgenodigd op het VIPevent van het startfeest. De hele dag al was de Walpoortstraat (daar waar de Minard en de Ploeg zijn) afgezet, draaiden er 2 DJ’s en was er algemeen wel een goeie sfeer, naar ’t schijnt. Om 20.00u was er dan een uitreiking in de Vooruit, en om kwart over negen vertrok aan de ingang van de concertzaal een boot, zo eentje van Benelux. Het hele benedendek was ingericht als danszaal met DJ, maar trok niet bijster veel volk (als ik een understatement mag gebruiken). Het buitendek stond dan weer propvol, maar de avond was zodanig warm en zacht dat dat ook niet verwonderlijk was. Ikzelf was even in het overdekte stuk gaan kijken, en vond daar tot mijn grote verbazing een koppel goeie vrienden, met nog een bevriend koppel. We hebben daar de hele avond zitten kletsen (gewoon omdat we konden zitten) en al bij al een zeer aangename avond gehad. De catering mocht er wezen: sushi van tonijn en foie gras als voorgerechtjes, courgettesoep als tussendoortje, en dan alle mogelijke kleine porties van scampi, kiptajine, couscous, en nog een hoop meer. Over het dessert van minisoesjes, eclairtjes, chocomousse (wit en bruin), crème brûlée, alle mogelijke taartjes… zullen we maar zwijgen zeker?

Rond 23.00u was de boot terug aan de Vooruit, en Bart en ik zijn heel even een kijkje gaan nemen binnen, om dan vast te stellen dat het 1. veels te luid was 2. wij daar intussen veel te oud voor zijn 3. de concertzaal van de Vooruit eigenlijk toch echt niet gezellig is.

En dus lagen we, zoals het mensen van onze leeftijd betaamt, op een deftig uur in bed :-p

Geplaatst op

School

Kobe, mijn kleine muis, mijn nog-maar-net-uit-mijn-buik-opgevist kleintje, is ingeschreven in de kleuterschool.

Ugh.

Hij mag blijkbaar starten op 1 februari, dat schijnt ook een instapdatum te zijn omdat anders de periode tussen kerst- en krokusvakantie nogal lang is.

Het zal bizar doen, twee jongens op school. Niet dat hij er niet naar uitkijkt: hij vraagt vaak om ook naar school te mogen, maar dan kan ik hem troosten met het idee dat hij nu wel een Ben heeft in de crèche (de man des huizes en opvangvader en grote speelkameraad van de peuters) en dat dat ook leuk is. En dat hij nog een beetje moet wachten tot hij wat groter is.

Maar ook Wolf maakte onlangs die verzuchting: in de stralende zon reden we naar huis na school, toen hij vroeg: “Zeg mama, hoelang duurt het nog voor het lente wordt?” Op mijn verbaasde vraag waarom hij dat vroeg, antwoordde hij: “Omdat ik zo graag zou hebben dat mijn broertje ook naar school komt, en dat is pas in de lente, toch?”

1 februari, dus. Het zal er rapper zijn dan verwacht.

Geplaatst op

Brussels Girl Geek Dinner #16

bggd

Jawel, alweer een nieuwe BBGD, met als thema ‘Boek’, en meer bepaald dan het boek dat Imke Dielen heeft uitgebracht. Het is een doordenkertje: girl geeks, die leven op het net, en elkaar daar ook meestal van kennen, over een papieren geval.

Enfin, de avond was – zoals altijd – bijzonder aangenaam. Ik was behoorlijk onder de indruk van het gebouw van SAP lounge, maar ik zou er begot niet elke dag naartoe willen rijden: zelfs om 18.00u stonden we in Vilvoorde city in de file…

Ook de catering was weer meer dan in orde: lekkere en diverse ciabatta’s, rauwe groentenknabbels met allerhande sausjes, chips, en ik ben echt nog wel een en ander vergeten. Er was een ruime bar voorzien, en alweer de Grand O van Grand Marnier.

De SAPlounge werd even voorgesteld, ook Emmanuel van F.A.C.T.S. (waar ik trouwens zelf ga voorlezen, ik ben een bard van Elanor) mocht even zijn beurs komen presenteren, en dan was het woord aan Imke. Helena hield het kort, zodat Monica en Saskia een stukje hebben voorgelezen, en ook onze onvolprezen Clo (alweer schitterend gedaan, Clo, muchas gratias!) haar voorwoord ten berde bracht.

Verder heb ik weer met allerhande mensen staan praten en een paar nieuwe leren kennen, werd ik geïnterviewd door een ploeg van ‘De Zevende Dag’ (ik hoop maar dat ze er niet te veel van gebruiken) en genoot ik van de goody bag. Proxis had ons een boekenpakket bezorgd: drie vaste boeken (waaronder de nieuwe van Dan Brown die pas gisteren is uitgekomen) en een boek naar keuze. Na lang aarzelen vond ik een prachtig ingebonden exemplaar van ‘De terugkeer van de koning’, zijnde deel drie van Tolkiens ‘In de ban van de ring’. Ik heb die niet liggen in het Nederlands, dus dat was mooi meegenomen. Jammer dat sommige van de heren – die per slot van rekening er als gasten waren, op uitnodiging dus – het nodig vonden om alle extra boeken van de stapeltjes te nemen en er dus vijf naar keuze hadden. Toen ik iemand daarop aansprak, haalde die nonchalant de schouders op en wuifde me weg.

Bij het weggaan bleek er nog een extra zak te zijn met een pot kraakjespasta (de naam die mijn kinderen hebben gegeven aan de crunchy variant van de speculoospasta van Lotus) en twee flessen Vitamin Water, een favoriet van mijn Bart. De gratis toegang voor de FACTS-beurs vond ik ook een mooie geste, maar aangezien ik er als medewerker ben, heb ik daar zelf niet veel aan natuurlijk :-p

Al bij al een mooie avond gehad dus. Bedankt, Clo!

Geplaatst op

Gordijnen

Ik was jullie nog een fotootje verschuldigd, zoals wel een paar mensen gevraagd hebben.

Bij deze dus. De foto’s zijn getrokken bij volle zon, vandaar dus ook het tegenlicht. Veel valt er eigenlijk niet op te zien, maar geloof me maar, ze zijn schoon :-p

gordijnen2

gordijnen1

Geplaatst op

LDVD

Wanneer ik in bedekte termen te horen krijg dat één van mijn leerlingen een gebroken hart heeft, dan smelt er altijd iets in mij.

Dan zou ik het liefst willen troosten en knuffelen. Dan zou ik willen zeggen dat het wel betert, dat zoiets slijt, dat er meer vis in de zee zit, dat het niet de laatste keer zal zijn dat zijn hart gebroken wordt, en nog meer van die oeroude cliché’s. Maar ik weet ook dat hij daar geen boodschap aan heeft, want dat het toch zo verdomd veel pijn doet. En dat daar vooral niks aan te doen valt. Het enige wat ik kan doen, is een luisterend oor bieden. Het is dan aan hem om dat eventueel aan te nemen, hij ziet maar.

En als ik hem dan tegen het lijf loop en die troosteloze blik in zijn ogen zie, en het flauwe glimlachje om zijn mond, dan breekt mijn hart helemaal.

En dan ben ik zo ongelofelijk blij dat ik geen zeventien meer ben.

En vooral, dat ik al die jaren geleden al mijn Bart gevonden heb.

Geplaatst op

Buikgriep

Maar goed ook, dat ik gisteren niet richting barbecue ben getrokken.

Deze nacht was namelijk nogal een helletocht. Niet alleen ben ik wakker geworden van immense buikkrampen en volgde daarop de bijhorende potzitterij, het was op een bepaald moment zelfs zo erg dat ik flauwgevallen ben. Gelukkig ken ik het gevoel, voelde ik het aankomen, en heb ik me nog net op tijd op de koude stenen vloer kunnen leggen. Ik werd wakker in een poel zweet, letterlijk te nemen. Ugh!

Later op de nacht is daar nog wat emmergevul bijgekomen, helaas. Ik voelde me ellendig, en Bart dreigde zelfs de ziekenwagen te bellen.

Gelukkig bestaat er nog zoiets als Imodium, en hielp dat toch nog wel iets. Ik heb nauwelijks geslapen, en de hele dag al lamlendig in de zetel gelegen.

Ik hoop maar dat dit snel overgaat…