Swishing

Omdat ze me het zo lief had gevraagd, kon ik het Karolien moeilijk weigeren om naar de Swishing te gaan.

Het leek me ook wel een interessant concept: iedereen neemt maximaal tien stuks uit zijn garderobe (dingen die in prima staat zijn, maar te klein/te groot/toch niet zo mooi bij nader inzien/impulsaankoop), brengt die mee naar de swishing, laat ze nakijken en hangt ze in de voorziene rekken. De daaropvolgende uren heb je de tijd om rustig te snuisteren in de spulletjes die anderen hebben meegebracht. Je mag dingen passen, maar je moet ze daarna netjes terughangen: iedereen heeft recht op alles. Op een afgesproken uur verzamelt iedereen buiten achter een startlijn, worden de rekken binnen een beetje op orde gebracht, en wanneer het startschot gegeven wordt, mag iedereen naar binnen stormen en zijn favoriete items uit de rekken grissen, tot maximaal het aantal dat je zelf had meegebracht.

swishing

Als resultaat heb je dan een aantal nieuwe stuks in handen, terwijl je van die andere spullen die op je geweten drukten, vanaf bent. Niet slecht, toch?

Editie twee van Swishing ging door in Chateau Potuit, enfin, een kleine maar gezellige ruimte achter het prachtige herenhuis in Sint-Amandsberg. Zo’n 40 dames waren aanwezig: niet alleen de ruilbelusten, maar ook een visagiste, een kapster en zelfs een heuse stijladviseuse. Blijkbaar waren alleen de smallere soort dames op het evenement afgekomen, want boven maatje veertig vond je nog nauwelijks iets. Daar stond ik dan, met mijn behoorlijk maatje meer. Alleen een paar witte schoenen kwamen in aanmerking, vond ik.

Bon, ik heb dan rustig iets gedronken, wat heerlijke kaastaart gegeten en van de andere hapjes gesnoept (waar denk je dat die grote maat vandaan komt? :-p )en gezellig zitten kletsen.

Om half vijf ging ik tussen de rest van de dames staan, en de spanning was te snijden: er hing zowaar behoorlijk veel adrenaline in de lucht! Dat was ook te merken toen het startschot viel: er werd naar binnen gestormd op een manier alsof er binnen gratis Manolo Blahnikschoenen te rapen vielen!

bestorming

Sommige meisjes werden genadeloos tegen het venster naast de deur gesmakt, anderen ruwweg omver gedrumd. Ik liet het zwaarste geweld voorgaan en holde dan op een drafje mee binnen, maar de schoenen waren al weg natuurlijk. Ik heb dan, na een tijdje, toch een ander paar meegenomen: hele mooie, maar genadeloos hoog.

schoenen

Toen iedereen uitgegraaid was, werden er nog leuke bonussen weggegeven (zoals twee uur personal shopping met de stijladviseuse en zo) en werd er nagekeken of je toch niet teveel meegenomen had.

Mijn persoonlijke conclusie: fijn concept, maar toch: nee bedankt. Niet alleen is mijn maat niet populair, maar vooral het vreselijke gestorm was beneden alles. Het leek wel een bende uitgehongerde wilden die een buffet gezien hadden. Ik winkel zo al niet graag, en dit gaat dan echt een stap te ver.

Ik weet dat de organiserende dames mijn mening delen, en ik hoop dat ze voor de volgende editie een betere oplossing vinden. Want ja, het idee is schitterend. Alleen die uitwerking he…

(foto’s Sophie de Brabander)

Eén antwoord op “Swishing”

  1. Ik vind het in elk geval prachtschoenen hoor!
    Maar ik snap wel dat zo een evenement je ding niet is, ik zou er ook niet dol op zijn. Als ik al ga shoppen is dat meestal tijdens de week tijdens de lunchpauze, als er niet zo veel volk is, dus die drukte… oef!

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *