Vandaag elf jaar geleden waren Bart en ik met nog 14 andere mensen aan het verhuizen. We hadden drie dagen voordien de sleutels gekregen van dit huis, waren als gekken (met dank aan de oppergek, mijn ma) beginnen schilderen in de living en onze slaapkamer, en waren dus op Hemelvaart aan het verhuizen.
Massa’s meubels en dozen van op ons appartement, bij Bart thuis, bij mij thuis (onder andere een loodzware piano), met een team dat ginder uiteenvees en de camionette laadde, een team dat reed, een ander team dat hier de stukken naar de juiste kamer bracht en weer in elkaar zette, en een gans leger vrouwen dat hier alle meubels compleet afwaste, de dozen leegmaakte, en alles weer op zijn plaats zette.
’s Avonds tegen zeven uur waren we klaar: de meubels stonden er, bedden waren opgemaakt, de keuken volledig gevuld met netjes afgewassen borden, glazen, en voedsel allerhande. De lusters hingen op, de planten hadden zelfs water gekregen. Het huis was in orde, quoi, en wij waren doodop.
Vandaag ben ik weer dozen aan het vullen. Opnieuw met servies, boeken, prutsen allerhande. We gaan binnenkort de living/bureau verbouwen, en dus moet dat leeg. Puh.
Ik benijd die mensen niet die om de paar jaar (moeten) verhuizen. Echt niet. Ze doen maar. Mij niet gezien.
Pfffffrttt… Verhuizen, zwijg me er van.
Ik blijf voorlopig wonen waar ik woon, en liefst zo lang mogelijk!
Al heb ik in mijn leven ook al heel wat dozen gevuld en weer leeggemaakt. Toen we hier 11 jaar geleden kwamen wonen, was eigenlijk alleen maar de ruwbouw klaar, waren de muren geplakt, en lagen de vloeren. Voor de rest moest alles nog gebeuren (komt er van als je een echtgenoot hebt die zelf werkzaam is in de bouw, dan komt je eigen huis altijd op de laatste plaats). Er zaten nog geen binnendeuren, we hadden geen keuken en geen badkamer die naam waardig, en op de plaats waar nu de rolluiken steken, werden de gapende gaten opgevuld met dekens en doeken allerhande.
Sinds een jaar of drie kan ik eindelijk zeggen dat het “af” is, al hebben we nog altijd geen oprit en moet er in de tuin nog heel wat gebeuren. Maar dozen vullen en leegmaken? Nee, daar heb ik echt wel mijn buik van vol.
Dusss…. wens ik je véél courage met de werkzaamheden!
(misschien komt die hogedrukreiniger toch nog ooit eens van pas)
Wij zijn dit hemelvaartweekend verhuisd en als het aan mij ligt NOOIT meer 😉