Geplaatst op

Gezocht: poesje

grijsje

Vorig jaar is mijn zwarte kater schielijk overleden, in vrij platte toestand. We hebben al een petitie ingediend om een verkeersdrempel te laten aanleggen, maar dat vindt de stad blijkbaar onnodig.

Enfin, ik ben dus opnieuw op zoek naar een katertje. Om voor de kinderen het verschil te kunnen maken, had ik deze keer geen zwarte gewild, maar wel een effen grijs mormeltje. Het moet ook nog een jong beestje zijn: ik heb een hond die katten gewoon is, en alleen een kitten went aan een hond, met een oudere kat wordt het gegarandeerd vechten.

Dus: wie hoort dat er ergens een klein effen grijs katertje te krijg is, laat je me iets weten? De kinderen en ik zullen je dankbaar zijn!

Geplaatst op

Tulpen

Ik hou er ongelofelijk van als er iets in de tuin in bloei staat. Veel plaats voor bloemen heb ik niet wegens een hond, maar toch… Veel zin om in de tuin te werken heb ik ook nooit, maar een paar gemakkelijke dingen lukken me wel, zoals tulpen.

Twee jaar geleden heb ik zwarte tulpen gevonden, of toch ongeveer: “Queen of the Night”. De bollen waren duur, maar ik had het er wel voor over. En dit jaar heb ik er zelfs kunnen afsnijden om in een vaas te zetten. Echt zwart zijn ze natuurlijk niet, maar het lijkt er wel op, zeker als je ze van wat verder ziet. Oordeel zelf maar:

zwartetulpen1

Geplaatst op

Onverwacht

Vandaag lijkt alles wel een beetje zo op ’t onverwachts :-p
Deze morgen wou Kobe iets van speelgoed nemen uit hun ‘speelhuisje’, het vroegere halletje dat in juni verdwijnt en intussen dienst doet als speelgoedopslagplaats. Het was er een gigantische rommel, zodat ik op den bots besloot dat huisje op te ruimen, alles te sorteren, en deftig te organiseren.

Deze namiddag was de chaos me beu, en sprong ik de auto in om nog wat stapelbare plastieken boxen te halen, voor ballen/K’Nex/Hot Wheels. Toen bleek in de Brico dat de eenjarige bloeiers waren binnengekomen, en dat er dus ook surfinia’s stonden, mijn favorieten. En toen kwam ik thuis met een halve koffer plantjes, was het weer stralend geworden (ik stond buiten in mijn topje, het was 20° en de zon scheen heerlijk) en ben ik de bloembakken maar beginnen beplanten. De kinderen speelden buiten, en Bart reed het gras af.

En dat zo allemaal op ’t onverwachts. Heh. Niet van mijn gewoonte, neurotisch als ik ben :-p

Geplaatst op

Eshashje

elandklein

Lieve blogleeskindertjes, meet Eshash, oftewel Eland, maar dan op zijn Kobes.

Eshash is Kobes favoriete knuffel, die hij niet meer kan missen. Hij heeft er lang over gedaan om te beslissen wat zijn favoriet ging worden, maar de jury is unaniem dezer dagen.

Helaas, door dat lange wachten is een tweelingsbroer (of -zus, we gaan niet discrimineren) niet meer te vinden. Zelf had hij de knuffel gekregen, dus het was helemaal tasten in het duister. Onlangs heb ik bij een vriendin wel een nieuw exemplaar gevonden, maar aangezien zij elanden verzamelt, vond ik het ook nogal grof om haar het beest te ontfutselen. Gelukkig heb ik daardoor wel enige gegevens kunnen verzamelen: het beestje werd twee winters geleden in de Casa verkocht onder de naam “winter rendier”, voor 9,99 euro (cheap ass nonkel :-p ) met als codenummer 211548. Casa kan hem niet meer bestellen, en hij is na al die tijd ook nergens meer voorradig natuurlijk.

Vandaar dus mijn oproep: wie heeft een dergelijk beestje staan, en kan er probleemloos afstand van doen? Ik zal er uiteraard voor betalen, dat is niet het probleem hier. Je zou er Kobe gelukkig mee maken, en mij een gerust hart bezorgen (want ik mag er niet aan denken dat hij het beest kwijtraakt, hij wil in dagen niet meer slapen denk ik).

Mocht je vrienden en vriendinnen willen doorverwijzen naar deze post, ik zal u dankbaar zijn!

Geplaatst op

Nog meer verwennerij

Da’s tenminste hoe Wolf het zelf noemt :-p

Gisteren moest mijn auto binnen in de garage, in Ledeberg. Omdat ik geen zin had om te zitten wachten met een vijfjarige, namen we de tram naar de Zuid. Wolf zag dat helemaal zitten: gaan winkelen met zijn mama! En jawel hoor, de buit was vrij snel binnen voor hem: twee nieuwe T-shirts (“Moh papa, die zijn wel mega cool hoor! Zo eentje van Star Wars met een lichtzwaard op, en dan nog enen van Spiderman! Wijs he!”), een lichtere zomerbroek die deze keer hopelijk niét afzakt, en een “vetcoole” zonnebril van Batman. Die laatste had hij al lang nodig: hij is blijkbaar ook behoorlijk lichtgevoelig, net zoals ik.

De liften en roltrappen waren op zich trouwens ook een attractie. Ik wilde in de Veritas voor de Tweiclub nog snel een paar haaknaalden halen, en toen overhaalde hij me om een bolletje feloranje wol te kopen, voor een paar vingerloze handschoentjes voor hem. “Die gaan zoooo mooi en zoooo warm zijn he mama, en dan kan ik mijn vingers zo nog helemaal gebruiken.” Hij kan het vooral niet uitleggen :-p

Een ‘Australisch’ ijsje later zaten we weer op de tram, en bleek er veel meer werk te zijn aan mijn auto dan gedacht. Gelukkig kregen we een vervangwagen, wat hij alweer een hele belevenis vond.

In de namiddag waren er dan hier een paar leerlingen van me, zodat hij zich de hele tijd bijzonder onzichtbaar en charmant heeft opgesteld, een echte gentleman.

Vandaag zijn we dan, ook al een vakantietraditie, MacDonalds gaan eten hier om de hoek, waar er een PlayPalace is. Hij eet dan altijd bijzonder snel, zodat hij kan gaan spelen. Het cadeautje van de Happy Meal vindt hij ook altijd fijn, hoe banaal het soms ook is. En dat we aansluitend een paar (broodnodige) zomerschoenen zijn gaan halen, en dat hij daar dan nog twee Spidermans heeft gekregen om op zijn Crocs te steken, vond hij al helemaal schitterend. Om over het feit dat hij er gratis draden voor een scoubidou heeft gekregen, nog maar te zwijgen: hij loopt al de hele middag te pronken met de armband die ik ermee gemaakt heb.

“Mama, ik ben toch een gelukzak hé. Ik denk dat ik de gelukkigste jongen ben van de hele wereld! En daarom krijg jij een mega grote knuffel!”

Je zou het er toch gewoon om doen, nee?

Geplaatst op

Hesp

Dat snap ik dus niet he.

Ik kom om stipt zes uur bij de slager, die open is tot half zeven. Ik bestel wat diverse dingen aan vlees, en een paar schellen hesp van een centimeter dik. De verkoopster bekijkt me met een meewarige blik, en zegt dat dat niet meer gaat.

“Ha nee, mevrouw, ik kan niks meer snijden.”

Verbaasde blik van mijn kant.

“Ha ja hé mevrouw, de machine is al volledig gekuist en dus kan ik niet meer snijden.”

Nog steeds een verbaasde blik van mijn kant. “Jullie zijn toch open tot half zeven?”

“Ja hoor, mevrouw, tot uw dienst!” (Beleefd zijn ze wel, dat moet je ze nageven.)

“Dus dat maakt dat ge na zes uur niks meer kunt krijgen dat gesneden is, en dat ik nu nog naar den Delhaize of zo moet?”

“Ah ja he mevrouw, wij hebben ook gedaan om half zeven, hé, en dan moet alles gekuist zijn.”

Nu begrijp ik dat wel, maar er zijn wellicht toch andere dingen om eerst te kuisen, dat ge niet uw snijmachien al een dik half uur op voorhand onbruikbaar hebt gemaakt…

Enfin, een van de slagers kwam erbij, en bood aan om de schellen, als ze dan toch een centimeter dik moesten zijn, met de hand te snijden. Van een betere (en duurdere) kwaliteit, dat wel, maar ik had tenminste de hesp om in mijn rijstberg te doen. Hoofdschuddend.

Geplaatst op

Verwennerij

Als het vakantie is, kan ik het niet laten Wolf te verwennen. Mijn ma vindt het schandalig dat ik ook tijdens de vakantie Kobe naar de opvang doe, maar op die manier krijg ik ook zelf nog iets gedaan, en kan ik met Wolf vanalles doen zonder dat zijn kleine broertje roet in het eten gooit. En face it, volgend jaar kan dat al niet meer, dus ik moet ervan profiteren.

Gisteren was dus zo’n profiteerdagje 🙂

Bart had Kobe afgezet in de opvang, zodat ik lekker lang in slaapkleren kon rondlopen. Lekker lang is in casu dan 9 uur, maar kom. Een hoop paperasserij afgewerkt, telefoontjes gepleegd, stommiteiten geregeld, terwijl Wolf rustig zat te spelen of tv te kijken.
Rond half twaalf dan richting Brico om een domme vijs die niet bij een haakje zat, en dan naar ’t stad: afspraak met papa! Ik had vanuit de parkeergarage papa een seintje gegeven dat hij richting Korenmarkt mocht komen, en zo stonden Wolf en ik prinsheerlijk over de reling van de Sint-Michielsbrug uit te kijken naar papa, en hoe hij gezwind kwam aangestapt in ons richting. Zijn glimlach toen hij ons zag, sprak boekdelen. De glinsterende oogjes van mijn zoontje naast mij ook trouwens.

Enfin, rustig gegeten in de Pizza Hut (het juniorbuffet daar is ideaal voor een ongeduldige vijfjarige: onmiddellijk eten, en dan nog een pannenkoek als dessert!) en dan na een korte stop in papa’s kantoor naar de film!
En ook dat was weer een belevenis, want het ging om 3D! Die bril was misschien wel niet ideaal voor kleine kopjes, maar al bij al viel het best mee. Hij was in elk geval behoorlijk enthousiast, en daar doen we het voor natuurlijk.

Na afloop nog even een ontplofte stroomadapter gaan omruilen (en een voorbeeldig wachtend kind is zalig!) en dan naar huis: buiten spelen met het kleine broertje!

Wolf zei al van zichzelf dat hij een gelukzak was, en ik ben ongelofelijk blij dat ik hem dat allemaal kan bieden. Niet dat het altijd materieel moet zijn hoor, belange niet, maar het is wel eens leuk 🙂

Geplaatst op

Het Bourgondische leven

Moest ne mens zich afvragen waarom ik zo dik ben, awel he, dit is dus de reden :-p

Vrijdagavond uitgebreid gaan eten, zaterdagmiddag een lunch en ’s avonds een tonijnburger, maar dat wist u al. Helaas is het daar niet bij gebleven dit weekend.

Zondag was het Pasen, en waren we uitgenodigd bij mijn schoonouders. Nu is dat al op voorhand een kroniek van een aangekondigde weegschaalramp, maar toch.
Schoonma had om te beginnen champagne met hapjes, zijnde kaasjes met druiven (vooral voor de kinderen), verse garnalen op een lepeltje, en mousse van pata negra.

Daarna kwam het voorgerecht: drie dikke, perfect gekookte asperges met gerookte zalm en een mousse van eieren. Heerlijk! En eigenlijk al genoeg als hoofdmaaltijd :-p

Vervolgens diende ze de soep op: pompoensoep met room en balletjes, vergezeld van knapperig stokbrood.

Het hoofdgerecht was in de stijl van Pasen: lamsgebraad met een keur aan groenten en gebakken fijne patatjes.

Als dessert had ze een dessertbord voorzien: een combinatie van twee soorten glaasjes (trio van chocomousse, of aardbeienbavarois, of caramelmousse…) met een glaasje advocaat en een klein cakeje.

Daarna kwamen de onvermijdelijke pralientjes, in de vorm van paaseitjes uiteraard, of wat had u gedacht?
Op maandag had ik gewoon gekookt ’s middags (fricandon met broccoli en patatten), maar moesten we wel in de namiddag koffie met taart gaan nuttigen in het rusthuis van mijn oma, samen met de ganse familie. Ik was gesommeerd een taart mee te nemen, vandaar dus de vorige post. Alleen hadden blijkbaar een ganse hoop mensen dezelfde opdracht gekregen, zodat er een tiental taarten waren (gene zever) voor 29 volwassenen en 6 kinderen. Ik heb dus weer veel te veel gegeten want ik kon het niet laten van zowat alles te proeven.

Nee hoor, wij zijn geen bourgondische familie, absoluut niet. Waar haalt u dat idee misschien?

Geplaatst op

Appeltaart uit de Savoie

appeltaart

Dit recept heb ik schaamteloos gepikt van Oma’s Recepten, maar wel aangepast naar mijn eigen zin en behoeften.

Deze appeltaart heeft een romige amandelvulling, en duurt ongeveer 15 minuten om te maken (+ 20 min. baktijd), afhankelijk van hoe snel je appels kan schillen :-p

Ingrediënten :

* 1 rol bladerdeeg
* 40 g boter
* 40 g suiker
* 1 ei
* 50 g amandelen (gemalen)
* 6 appels
* 2 lepels abrikozenconfituur
* 1 lepel citroensap

Bereiding :

– Rol je bladerdeeg uit in een bakvorm, en doorprik het deeg met een vork.
– Roer de boter en de suiker zacht en romig, voeg het ei en het amandelpoeder toe en roer dat tot een gladde crème. Verdeel de amandelcrème over de deegbodem.
– Verwarm de oven voor tot 200°.
– Schil de appels en snijd ze in blokjes of plakjes. Als je zin en tijd hebt, kan je ze ook in twee snijden, de helften in plakjes snijden, maar de plakjes niet helemaal lossnijden. Je duwt dan zachtjes op de plakjes zodat ze open waaieren. Verdeel de appels over de amandelcrème.
– Bak 20 minuten.
– Vermeng de abrikozenconfituur met het citroensap, verwarm en breng aan de kook. Verdeel de warme confituur over de appels zodra de taart uit de oven komt.
– Laat afkoelen.

De eerste keer had ik geen amandelpoeder in huis, en heb ik kokospoeder gebruikt in de plaats. Was ook lekker, maar toch wel anders. De afwerking met de confituur hoeft natuurlijk niet, je kan ook gewoon een beetje kaneel strooien.

Geplaatst op

Ergernissen van de dag

Fijne dag gehad, daar niet van, maar het werd weer eens tijd voor een paar ergernisjes, vond ik zo.

– haakjes van 9 euro ’t stuk opgehangen, en bij eentje zit de vijs er niet bij. Voor dat fucking geld zou dat wel mogen zeker??? Enfin, dinsdag terug naar de Brico, van mijn oren gaan maken.

– zitten we beneden, horen we boven plots een soortement knal. Bizar. Even gaan kijken: blijkt een van de ruiten van onze douchecabine versplinterd te zijn. Het kader hangt nog netjes op zijn plaats, maar er ligt een hoop gruzelementen zoals bij een autoruit. Veiligheidsglas dus. My ass, wat als dat was gebeurd terwijl iemand aan het douchen was??? Enfin, een paar dagen omzichtig douchen wegens een stuk glas tekort, en dan dinsdag ne keer van mijn oren gaan maken bij de fabrikant/leverancier.

– Kobe heeft dit weekend bij mijn ouders doorgebracht, en daar zalig gespeeld, onder andere in een groooooooote zandbak. Hij wou dat effect hier eventjes overdoen, en heeft de aarde van mijn bonsai omgewoeld. Een uitgebreide schoonmaakbeurt later (handjes, t-shirt, tafeltje, tapijt) was het leed geleden. Tot hij tien minuten later kwam zeggen dat zijn handjes vuil waren: hij had een andere plant gevonden! Enfin, ik denk dat ik hem intussen heb kunnen duidelijk maken dat zandbakken voor buiten zijn, en dat dat binnen niet mag.