februari 2009 – Pagina 2

19/02/2009

Rug

Een goeie rug is echt een gerief. Ik denk dat Michel dat volmondig zal beamen.

Normaal gezien zijt ge u daar niet zo van bewust, tot dat er iets scheelt.
Zoals een gespleten discus tussen uw lumbale wervels.
Zodat ge rondloopt als een oud wijveke en het liefst van al plat op uw rug ligt.
En eigenlijk vooral niet wilt en kunt rondzeulen met een peuter van 18 maanden.

Ne goeie rug, da’s een gerief. Geloof mij maar.

18/02/200919/02/2009

Brussels Girl Geek Dinner

I am a geek, and I’m proud of it!

Ik ben net thuis van het Brussels Girl Geek Dinner 10, dat gesponsord werd door Nivea. De locatie was ronduit prachtig (het B52-huis) en het eten voortreffelijk: een keur aan diverse hapjes en glaasjes, bijzonder verzorgd, met zelfs een heerlijk dessert.

Maar het ging natuurlijk om Nivea: 40 dames kregen een uitleg rond de ontwikkeling van de diverse producten van Nivea, en werden daarna professioneel ingewijd in de ‘secrets of the trade’ door vier visagistes. Enkele dames werden tot in de puntjes opgemaakt, de meesten kregen enkele tips mee en een basismake-up. Ik moet zeggen, ik heb er ook wel één en ander van opgestoken.

Maar vooral heb ik me geamuseerd: gezellig zitten kletsen en wilde plannen gemaakt met de vaste kliek, en een paar nieuwe en sympathieke gezichten leren kennen.

Eens te meer hebben we bewezen dat geeks en nerds niet bepaald saai hoeven te zijn. Of lelijk en sociaal onaangepast. Maar eigenlijk wisten we dat al lang.

17/02/200917/02/2009

Verjaardagsfeestje

verjaardagsfeestje

Zo zien glunderende gezichtjes van een hoop vijfjarigen er dus uit. Wolf vond het een fijn feestje. En wij dus ook.

16/02/2009

Car Wash

Ik vind het dom geld, maar een enkele keer per jaar geef ik toch geld uit aan de car wash. Het is me momenteel veel te koud buiten om zelf aan de slag te gaan met emmers water, hogedrukspuiten en sponsen. Maar het laagje vuil dat op mijn auto lag, was écht niet langer te negeren. Kobes handjes waren zwart van gewoon de deur vast te nemen, en da’s nu ook weer niet de bedoeling.

En ik geef toe, ik geniet ervan om rustig in mijn auto naar de radio te luisteren, terwijl twee mannen rondom mij ijverig in de weer zijn met spons en zeepsop, hogedrukspuit, of iets later met zeemvel en trekkertje. Ook dat machien zelf heeft wel iets: die roterende toestanden, terwijl je auto voortgetrokken wordt. Het doet me altijd denken aan de kermis.

Maar vooral het feit dat er nu een wagen staat te blinken in mijn garage, en dat daar dus geen spatje op te zien is, en dat ik er zelfs durf tegen gaan leunen, wel, da’s mij die 13,5 euro wel waard.

Zolang het maar niet vaker is dan een enkele keer per jaar :-p

15/02/200915/02/2009

Familie

Vandaag hadden we een familiefeest. Zomaar. Zonder reden.
Of toch wel: de familie is te groot geworden om nog allemaal bij iemand samen te komen thuis. Vroeger kwamen we met kerstmis altijd samen bij mijn grootouders, en toen die te oud werden, afwisselend bij één van hun kinderen. Helaas, de hoop is te groot intussen. Reken maar.

Eén grootmoeder van 87. Opa is helaas gestorven vorig jaar = 1
6 kinderen, met elk hun partner = 12
14 kleinkinderen, waarvan 7 met vaste partner = 21
6 achterkleinkinderen = 6

Dat geeft toch wel 40 personen in totaal, een beetje veel voor iemands woonkamer. Daarom, om het contact tussen neven, kozijns, nichten, nonkels, tantes enzovoort niet te verliezen, was er vandaag een familiefeest in een klein, gezellig, bijna huiselijk zaaltje. We dronken champagne, aten daarna een uitgebreide broodmaaltijd, en vielen toen aan op het zelf meegebrachte dessertenbuffet.

En we zagen dat het goed was. Een fijne familie, zonder echtscheidingen, ruzies of vroegtijdige sterfgevallen. Mogen we het nog een tijdje zo houden 🙂

14/02/2009

Haakje

Een voorbeeld van design waar niet erg bij nagedacht is (als je al van design kan spreken), zijn sommige toilethokjes. Dat heb ik vandaag weer mogen ondervinden, toen ik even naar het toilet wilde in het zwembad alwaar mijn oudste lag te ploeteren.

En dan heb ik het eigenlijk over zoiets simpels als het ontbreken van een haakje aan de binnenkant van de deur. Zeg nu zelf: het is winter, je hebt dus een dikke winterjas aan. Als vrouw heb je ook je handtas bij. Je moet naar het toilet. Je handtas kan je desnoods nog aan de klink hangen, maar waar blijf je met die jas? De grond in een toilet is geen optie, geloof me. In je nek leggen? Nah. Op je knieën? Al helemaal niet, gezien het doel waarvoor je gekomen bent.

Dus, lieve mensen, als jullie geen jassenhaakje hebben aan de binnenkant van de deur in een openbaar gebouw, geloof me, dan ben je er nog nooit zelf vanuit het standpunt van een klant binnengeweest. Uiteraard heeft de bardame of de kassaman dat haakje niet nodig, hun jas hangt ergens anders.

Dus, doe me (en vele anderen) een plezier, denk eens in termen van user centered design, en hang een haakje aan je toiletdeur! Grrr!

13/02/200914/02/2009