Ma

Weet je wat eigenlijk nog het raarste van al is aan gans die operatie? Dat mijn eigen ma nog van niks weet!

Die zit namelijk in Cuba, een reis van drie weken die ze al altijd wilde maken. Ze heeft al de halve wereld gezien (Senegal, Mexico, Peru, Thailand…), maar Cuba, dat had ze altijd al eens willen doen en dat was er nog nooit van gekomen. Nu, ze is intussen al 63 en ze wordt er niet jonger op. Mijn vader zag het al niet meer zitten om mee te gaan, die vond het al welletjes. Zelf wou ze het niet langer uitstellen: haar eigen ma, 87 ondertussen, is momenteel in goede gezondheid, maar dat zegt niks over volgend jaar. Hetzelfde geldt voor mijn vader.

Het kon dus best wel eens de laatste kans voor Cuba zijn voor haar, en die heeft ze dan ook gegrepen. Ze heeft zich ingeschreven in een groepsreis van drie weken, en wég was ze. Maandag komt ze terug.

Mijn operatie is eigenlijk bijzonder snel gepland en geregeld. Ik belde naar mijn orthopedist (we waren het er al eerder over eens geworden dat een operatie de enige overblijvende mogelijkheid was) en hij stelde me een paar data voor. Gisteren was voor hem een rare dag: hij moest die namiddag een vliegtuig halen, en had de voormiddag vrijgehouden voor last-minutes en spoedgevallen. Daar rekende hij me ook bij, zodat ik amper een week op voorhand alles wist (het was bijna nog in het honderd gelopen door emailmalcommunicatie, maar bon). Het alternatief was, door een geplande operatie van de kinderen eind april, pas eind mei, en dat viel al helemaal niet meer te plannen met school, laat staan dat ik nog zo lang wilde blijven sukkelen.

Daardoor komt het dus dat mijn ma nog vrolijk in Cuba zit, en dat ze nog van niks weet. Ze heeft al een paar keer met mijn vader getelefoneerd, maar die heeft haar niks verteld. Bewust, of uit warhoofdigheid, dat laat ik in het midden. Hij is wel van plan om maandagnamiddag, wanneer hij haar gaat afhalen aan het station, langs hier te passeren, en dat zou ik bijzonder fijn vinden.

Want, weet je? Ik mis mijn mama…

2 Antwoorden op “Ma”

  1. Het omgekeerde kan ook. Toen ik na hun reis naar Turkije even binnensprong zag ik mijn moeder de deur openen met een stuk plastiek op haar neus (gebroken), een blauw oog, een tand uit, twee naaisels op haar voorhoofd en een been in de windel.
    Bij een watervalletje uitgeschoven en omgekeerd de trapjes terug naar beneden genomen. Eén dag ziekenhuis, maar voor de rest was het wel de tofste vakantie ooit.
    En ze had me voor geen meter gemist. Bellen? Voor zoiets? Allez nu?

  2. Hoe gaat het met je voetje? Verzorg je goed hé.

    en geef maandag een dikke knuffel an uw ma van mij. 🙂

    knufs
    Kim

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *