Babysit

Gisterenavond zijn Bart en ik gaan eten voor de nieuwjaarsdiner van Netlash, samen met alle collega’s dus. Locatie was Het Aards Paradijs in Merendree, en ik moet zeggen, het was de moeite waard. Ik had nog nooit eerder wortelspons gegeten, of lolly van hazenpaté, of koekje van champignon, of een bolletje van rozenbottel. U raadt het al: de chef alginds is een adept van het moleculair koken, stijl Ferran Adria.

Voor de gelegenheid hadden we een babysitter gevraagd die ook wilde blijven slapen. Ik heb een logeerkamer met excellent bed, dus waarom ook niet? Wolf en Kobe waren klaar, ze moest ze enkel nog in bed steken. Ik had Wolf verteld dat hij ’s morgens haar mocht wakker maken, en zij wist wat ze moest doen met de kinderen, zodat wij nog wat konden slapen.

Enfin, rond elf uur ging mijn telefoon. Dat Kobe serieus had overgegeven, dat ze hem al in bad had gestoken, een verse pyama had aangedaan, dat zijn bedje ververst was, maar dat ze het toch even wou laten weten. Bart wilde meteen naar huis vertrekken, maar dat vond ze niet nodig, alles was alweer onder controle.
Het arme kind: normaal ging ze een avondje rustig tv kunnen kijken, en net nu bleek Kobe last te hebben van zijn maag.

Een dik kwartier later: SMS. Dat Kobe nog eens had overgegeven, en dat ze hem nu wat rechtop ging laten zitten. Hij gedroeg zich nochtans goedlachs en springlevend.

We zaten op dat moment nog na te praten bij een koffie, zodat we maar meteen zijn doorgegaan. Je mag nog zó bedrijfsleider zijn, op zo’n moment ben je vooral ouder.

Thuisgekomen lag het huis er rustig bij, maar kwam Lien toch even verslag uitbrengen. Kobe sliep alweer, heerlijk rustig. Ik heb alle vuile spullen maar meteen in de wasmachine gestoken, en dat was dat.

En de volgende morgen? Hebben Bart en ik heerlijk lang geslapen. Rond tien uur bleek Kobe alweer in zijn bedje te liggen, en zat Lien met Wolf Mario Galaxy te spelen op de Wiii.

Ik denk, ondanks het feit dat het me het dubbele van een gewone avond kost, dat ik toch vaker eens een babysit ga vragen die blijft slapen. Dat is wel zó heerlijk…

Eén antwoord op “Babysit”

  1. Idd heerlijk zo’n inslapende babysit. De zeldzame keren dat wij een betaalde babysit hebben (naar vrienden gaat ze altijd mee en anders naar oma wingene) hebben wij ook het liefst dat die blijft slapen. ’t Is inderdaad een stuk duurder, maar je bent toch wel op je gemak, vind ik.

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *