Kijk, ik had het al eens zitten denken, maar nu ben ik het zeker: ik heb een geheime weldoener!
Eén van de klusjes hier in huis die ik al lang eens moest doen, was het vervangen van de rolluikriemen in de woonkamer. Ze vitselden (?) uit, geraakten klem, en zorgden ervoor dat de rolluiken eigenlijk nauwelijks gebezigd werden. Ik heb al nieuwe riemen klaarliggen, maar het kwam er maar niet van.
Nu, met die extreme (toch voor onze streken) koude buiten, heb ik de rolluiken neergelaten. Probleemloos, zonder na te denken. Deze morgen, bij het opnieuw optrekken, viel het me wel op dat ik geen problemen had. Tiens.
Tiens.
En effectief, de riemen zijn vervangen. Huh? Ofwel zit ik met een gat in mijn geheugen, dat ik het ooit eens gevraagd heb aan een werkman, ofwel heeft iemand dat zonder mijn weten gedaan.
Ik vermoed mijn schoonvader, tijdens één van de babysitsessies op een ziek kleintje. Maar hij heeft niks gezegd.
Enfin, wie het ook is: bijzonder hartelijk bedankt, het is een grote verbetering!
(Oh, enne, de riem van het rolluik op de jongenskamer is nog veel erger. Ik zeg het maar even.)