Woensdagmorgen.

In de woonkamer hangt nog de lichte, onmiskenbare geur van het haardvuur van gisterenavond. Langzaam schuif ik de gordijnen open, waardoor het zonlicht naar binnen stroomt. Een felgekleurd windmolentje waait me tegemoet, en het gras glinstert bij elk zacht briesje.

De hond heft argwanend zijn kop op wanneer ik het speelgoed van de kinderen begin op te ruimen, maar droomt daarna ongestoord verder. Langzaam verdrijft de geur van verse koffie die van het verbrande hout, terwijl het gepiep van de microgolf me laat weten dat de melk warm is.

Behaaglijk vouw ik mijn benen onder me in de zetel, de latte in mijn handen, de krant naast me.

Ik mis mijn kat.

7 Antwoorden op “Woensdagmorgen.”

  1. Awww. 🙁

    Nu wij hier een beetje gesetteld beginnen te raken, missen we ook een huisdier (of meer). We zijn op zoek naar twee kittens, maar ja, ’t is er de tijd van het jaar niet voor, zeker.

  2. @sara: dierenasiel Evergem, ze hebben een ganse nest zwarte kittens 🙂

    @kaatje: wanneer kom jij nu eens koffiedrinken?

  3. @tantieris: ja jong, sorry, 2.5 uur rijden (als het niet meer is met de file) en 2 uur terug is me net ietsje te ver, helaas. Ik moet wel degelijk werken morgen!

Een reactie achterlaten op tantieris Reactie annuleren

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *