Omdat een woensdagavond, vakantie of niet, niet altijd even praktisch is voor iedereen, werd Halloween op vele plaatsen afgelopen zaterdag gevierd. Wondelgem was daarin geen uitzondering. Alleen zal het niet overal even origineel en sfeervol gebeurd zijn als in de Waterhoenlaan 🙂
Het pleintje was volledig opgesmukt in sfeer: er was een aantal tenten opgetrokken, volledig versierd met de nodige spinnenwebben, heksenfiguurtjes, pompoenen, klimop, spookjes, spinnen en wat er nog meer van toepassing was. In één van de open tenten stonden tafeltjes en stoelen, en kon je dus drinken krijgen aan zéér schappelijke prijzen. Pompoensoep, brood en popcorn was trouwens gratis te verkrijgen, en geregeld werd er rondgegaan met plateau’s snoep door lieftallige heksen of ondode bruiden.
Het pleintje zelf was ook aangekleed in het thema: er stonden diverse grafzerken, een figuur hing luguber te wezen aan een galg, je liep af en toe tegen een spinnenweb aan (al dan niet echt) en het schimmige sfeertje werd versterkt door een rookmachine die geregeld wat mist spoot.
Om half zes waren de kinderen verwacht, netjes verkleed, om zich een bijpassend gezicht te laten aanmeten. De schmink was inderdaad bij de meesten behoorlijk griezelig gelukt! Daarna ging men op tocht om aan te bellen en om snoep te vragen. Verschillende huizen waren dan ook zeer uitnodigend verlicht met lampionnen, kaarsen of fakkels, en toonden zich van hun Halloweenste kant met pompoenen en andere rariteiten. Ook bij ons kwamen ze aanbellen, en na een passend liedje werd er volop gegrabbeld in een grote kom met snoep, tot grote vreugde en opwinding van onze verklede driejarige ten huize.
Tegen een uur of acht ging ik dan ter plekke even persoonlijk poolshoogte nemen. Blijkbaar was ik nog net op tijd voor de fakkeltocht met animatie. Een bultenaar hinkte voorop, een heks lichtte ons bij met een fakkel, en een bloedige bruid sloot ons groepje af. Een eindje verder was een huis verlicht met een hele reeks theelichtjes in glaasjes, en leidde de bultenaar ons lang een heel smal paadje langs het huis naar een tent. Daar zat Madame Soleil te wachten op ons – uiteraard had ze onze komst voorzien – en mochten we een glimps van onze toekomst zien in haar glazen bol.
De tocht ging verder naar een ander huis, met verlichting in broodzakken – prima idee trouwens, heel sfeervol – waar een enthousiaste jongedame ons bij het licht van een paar zwarte kaarsen enkele griezelverhalen voorschotelde.
Jammer genoeg riep daarna de huiselijke plicht – een zogende baby en zo – waardoor ik het laatste luik heb gemist: een voordracht in het Gentse Kookpunt over schedels en dergelijke, heb ik me laten vertellen.
In elk geval was het méér dan geslaagd. Tupe Te Goare: doe zo verder! Het wordt enorm geapprecieerd, en wie van onze wijk er niet bij was, had, jawel, ongelijk.
Foto’s vind je op http://jan.borsatoweblog.nl/log.php?id=24145, door Jan Veys