Facon

Wat doe je als leerkracht, als je tussen de lessen en het oudercontact drie uur tijd hebt? Juist, je gaat iets eten met een paar collega’s.

Ons oog was al een tijdje gevallen op restaurant Facon in de Hoogstraat, en het leek ons het ideale moment om dit ook even uit te proberen. Vooral het feit dat er melding werd gemaakt van een stijlvol zuidgericht tuinterras kon ons wel bekoren, zeker omdat het niet echt koud was, en al eventjes droog was gebleven.
Het interieur is sober maar smaakvol ingericht, volledig in de stijl van het oude herenhuis waarin het restaurant is gevestigd. Ook het terras moet niet onderdoen: het houten meubilair is gedekt met hetzelfde linnen, hetzelfde mooie servies en dezelfde linnen servetten als binnen.
Op donderdag, vrijdag en zaterdag kan je opteren voor een lunchmenu voor 13 euro, wat het gezelschap dan ook deed. Dessert of koffie is hier niet inbegrepen, wel voorgerecht en hoofdgerecht.

Het voorgerecht was een tapenade op een stukje geroosterd stokbrood, op een bedje van diverse sla met vinaigrette. Tapenade kan soms iets te sterk doorsmaken, maar deze was perfect van smaak: niet te sterk, maar toch zeker niet flauw te noemen, en in een dikke laag op het broodje. Er kwam meteen ook een mandje met gesneden stokbrood en botertjes in porties op tafel.
Als hoofdgerecht werd een mooi stukje krokant gebakken koolvisfilet opgediend, op een behoorlijke portie couscous, omringd door provençaalse saus. Mooi om zien, lekker om te eten. De wijn betaalde je per glas, maar je kon ook per centimeter van de fles kiezen, als je geen boodschap had aan de huiswijn van 3,5 euro per glas.

Dessert was optioneel, maar toch lieten we ons verleiden, ondanks de toch wel hoge prijzen van 7,5 euro per portie. De parfait glacé werd geserveerd met crème anglaise, de nougat glacé kwam voorzien van wat chocoladesaus op het bord.

Afsluiten deden we met een espresso aan 2,4 euro, of een caffe latte aan 2,8 euro. De vriendelijke kelner informeerde even wat ik precies bedoelde met een latte: wilde ik een gewone koffie verkeerd, of echt het Italiaanse type met gestoomde melk en een espresso? Blijkbaar waren er Italiaanse connecties…

Bij het afrekenen viel ons oog op een groot ‘schilderij’ van een stier met daaronder de naam Facon, was ons de vraag deed stellen of een facon misschien een soort van stier was. Oudere Gentenaars kennen het misschien nog: Facon blijkt namelijk een oud Gents biertje van de brouwerij Excelsior, dat ondertussen blijkbaar niet meer gemaakt wordt. De stier is het logo daarvan, en dat is bewaard gebleven in het restaurant, aangezien de eigenaar ervan een kleinzoon is van de eigenaar van de brouwerij.

Goedkoop als lunchadres is de Facon dus niet: 25,5 euro voor een lunchmenu met voorgerecht en hoofdgerecht, een watertje, een koffie en een dessert. Voor herhaling vatbaar is het zeker, want het is de ideale plaats om met vrienden of klanten te gaan wanneer je rustig en stijlvol wil tafelen.

Meer info vind je op hun website: restaurant Facon.

Kip met broccoli en pasta in de room.

kipmetbroccoli.jpg

Een eenvoudig en snel gerecht, dat in de zomer toch lekker fris aandoet:

Voor twee personen:

– een dubbele kipfilet
– olie, bij voorkeur wokolie
– een dikke stronk broccoli (zo’n 500gr)
– pasta
– een (half) doosje room
– bindmiddel, aka maïzena express
– peper en zout
– basilicum of iets anders van kruiden naar smaak

Snij de kip in kleine blokjes en roerbak ze in de hete wokolie, met peper en zout.
Kook ondertussen de broccoli beetgaar en laat uitlekken. Snij ze daarna in kleine roosjes (verbrand je vingers niet), eet de steeltjes meteen op of snij ze ook in stukjes en voeg bij de kip. Voeg daar dan een half doosje room bij (of meer of minder naar smaak) en werk af met basilicum, peper en zout, en eventueel wat bindmiddel.
Vergeet niet ondertussen de pasta te koken. Het model is naar believen, uiteraard. Als je, zoals ik vandaag, kiest voor tricolore spirelli en daar dan een pak teveel van kookt, kan je je bezighouden met alle roodjes eruit te vissen, zodat je een prachtige symfonie krijgt van wit en groen. Laat de pasta uitlekken, en meng ze onder de kip en broccoli.

Smakelijk.

Gent Blogt

Hehe 🙂

Hier ben ik dus trots op se! Het vorige postje, over het Liefken, was half en half geschreven met het oog op publicatie in Gentblogt, laten we eerlijk zijn. Het is inderdaad een licht andere stijl.

Het stond amper tien minuten online (en was ook doorgestuurd naar de redactie van Gentblogt) toen ik al van mevrouw de voorzitter de vraag kreeg of het op Gentblogt mocht. Teehee.

Ik heb een paar dagen geduld moeten oefenen, en meer dan terecht: Gentblogt heeft er gewoon een fotograaf op afgestuurd! Je kan dus hetzelfde postje nog eens nalezen, maar dit keer een pak aanschouwelijker gemaakt door de foto’s van Charles Strijd, waarvoor dank.

Jammer genoeg heb ik geen voor en na van de populieren…

Liefken

Ik kan het niet helpen, maar ik vind het zó zonde! ‘Het’ is in dit geval het feit dat hier in Wondelgem langs de Lieve de populieren moeten sneuvelen…

Een tijd geleden heeft men (het stadsbestuur? Aquafin?) namelijk besloten eindelijk het Liefken te saneren, en dat meteen grondig aan te pakken. Meer kan je lezen in een archiefbericht van de Stad Gent.

Het Liefken, of het Lievekanaal, is een kanaal dat in de Middeleeuwen is gegraven voor de toenmalige industrie een duw in de rug te geven. De Standaard verwoordde het in 2004 als volgt, in een artikel waarin gemeld werd dat toenmalig minister Van Grembergen het Liefken wilde beschermen: “Het Lievekanaal, ook de Lieve of het Liefke genoemd, werd in de tweede helft van de 13de eeuw als binnenscheepvaartkanaal gegraven tussen Gent en Damme. De waterweg was zo’n 45 km lang en een druk bevaren route tijdens de eerste tweehonderd jaar van zijn bestaan. De Lieve droeg bij tot de ontsluiting en de bloei van het middeleeuwse Gent en stimuleerde de internationale handel. Ondanks de verzanding van het Zwin, de aanleg van de Sassevaart in de 16de eeuw en van het kanaal Gent-Brugge in het midden van de 17de eeuw, bleef de Lieve zijn oorspronklijke functie behouden tot diep in de 18de eeuw.”

Het is een feit dat de stank al een tijdje niet meer te harden was, en dat het water er ook alles behalve appetijtelijk uitzag. Ik herinner me dat 20 jaar geleden er in Zomergem nog Lievefeesten waren, waarbij men onder andere in het water sprong, maar dat men die noodgedwongen heeft moeten stopzetten omdat de vervuiling de spuigaten uitliep.
Ondertussen is de collector van Aquafin aan de Eeklostraat in Mariakerke afgewerkt, zijn alle rioleringen langs het traject van de Lieve ontkoppeld, en is men aan de grote werken begonnen: het uitbaggeren. In concreto houdt dat hier in Wondelgem in dat men een van de oevers ‘onteigend’ heeft (ik dacht dat die eigenlijk altijd al eigendom van de stad waren, en dat de bewoners die gewoon ingepalmd hadden) en dat men al weken bezig is vanuit het ‘klein straatje’ (de Schaluinstraat, een klein verbindingsstraatje zonder huizen dat nu al weken is afgesloten) met gigantische kranen, hoeveelheden aarde, graafmachines en dergelijke de Lieve aan te pakken.

Er stond ook een hele mooie rij populieren, die zachtjes ruisten in de wind, zodat het leek alsof in de verte de zee ruiste. En ja, tot mijn grote spijt zijn die nu aan het sneuvelen, en worden ze vakkundig in stukken verzaagd en afgevoerd. Ik kan het best begrijpen hoor, die machines moeten kunnen passeren, en op lange termijn groeien ze wel terug en zal de Lieve eindelijk weer leefbaar zijn, maar dat neemt niet weg dat mijn hart bloedt als ik de kettingzagen hoor…