Puh. Mijn handen doen zeer, mijn polsen doen zeer, mijn armen doen zeer, en ik verwacht dat het morgen nog een pakje erger wordt.
Fijn hoor, zo’n workshop mozaiken.
Nee, in alle ernst: vandaag dus weesten mozaieken. Van negen tot half een de theorie: geschiedenis, materiaal, ondergrond, lijmkeuzes, voegspecie, gereedschap, enfin, the works. Na een heerlijk maal in The Mosquito Coast, zo ongeveer schuin tegenover de deur, eindelijk zelf mogen beginnen tekenen, uitwerken, tegels snijden, knippen, knabbelen, en vooral veel puzzelen.
Ik heb het weer ambitieus gezien: een halfrond bijzettafeltje met de dolfijnen van Kreta erop (enfin, één ervan) om dan later in onze nieuw te bouwen badkamer twee van die exemplaren op de muur te zetten. Heel fijn prutswerk, en op drie uur ben ik er enkel in geslaagd de kop van het beestje in steen te vereeuwigen. Ziet er wel beestig goed uit, ben bijzonder blij. Alleen gaan daar nog bijzonder veel uren inkruipen, dat weet ik nu al.
Hmm. Foto’s volgen nog wel eens als ik eraan denk een foto te nemen.