Ma

Net nog naar mijn ma gebeld in Peru. Die zit 5 weken daar om in een vrijwilligersproject mee te draaien als tandarts. Ben jaloers, vind het een hele prestatie op haar 61.

Ik heb haar gebeld tijdens haar middageten, en blij dat ze was ! Vorig jaar was de luxe van een telefoon daar nog niet, en kon ze al helemaal niet bereikt worden. Internet is nog een beetje teveel gevraagd, daarvoor moet ze naar beneden naar het dorp, waar ze een uur internet krijgt voor ongeveer 10 frank.

Ik heb haar bezworen dat ze Skype moest gebruiken, want “ja, Annelies zat daar toch wel tegen haar computer te babbelen zeker ! En er is ook een webcam, maar daar weet ik helemaal niks van !” “Ma, vraag aan Annelies om ne keer uit te leggen hoe ze dat gebruikt, en ik zorg dat ik de software ook heb als het geen Skype is, en dan kunnen we ongelimiteerd kletsen als ge dat wilt.” “Ja… ik zal dat doen, ja.”

Heb dan maar naar ons pa gebeld en naar oma, kwestie van die mensen ook te laten weten dat ze net gedaan had met eten, al naar de markt geweest was gisteren, en dat ze deze voormiddag (was daar nog maar middag) al verschrikkelijk veel werk had gehad. En dat het haar daar aanstond en dat het er niet eens warm was, maar dat ze geen lokale truien kon kopen omdat ze die stekwol niet kan verdragen, maar dat ze zelf maar één vestje meehad en geen truien en dat ze dan maar haar lap heeft gebruikt.

En daar hangt ne mens dan zijn geld aan :-p

Maar we zien ze graag hoor !

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *